Za pomocą tego zaklęcia sprawiasz, że humanoidalna istota traktuje cię jak zaufanego przyjaciela i sprzymierzeńca (nastawienie ofiary w stosunku do ciebie należy uznać za przyjazne). Jeżeli w danym momencie stworzeniu zagrażasz ty lub twoi towarzysze bądź też wręcz je atakujecie, otrzymuje ono premię do rzutu obronnego. Niniejsze zaklęcie nie umożliwia ci kontrolowania zauroczonej osoby, jakby była automatem, chociaż traktuje ona twoje czyny i słowa możliwie najprzychylniej. Masz prawo próbować wydawać ofierze czaru rozkazy, ale musisz wygrać w spornym teście charyzmy, aby przekonać ją do zrobienia czegoś, czego normalnie by nie uczyniła (tego rzutu nie można powtarzać). Istota pod działaniem zauroczenia osoby nigdy nie usłucha rozkazu samobójczego lub w oczywisty sposób przynoszącego jej szkodę, ale można ją przekonać, że jakiś niebezpieczny dla niej czyn warto podjąć. Każde działanie ze strony twojej lub twoich sprzymierzeńców, które będzie stanowiło zagrożenie dla zauroczonej osoby,automatycznie przerywa działanie czaru. Musisz albo posługiwać się językiem ofiary, albo skutecznie wykorzystywać “język migowy”, aby przekazać jej rozkazy.
Źródła[]
- Podręcznik Gracza