Yarshag (neutralny zły; wojownik poziomu 1, druid poziomu 5, hodowca robactwa poziomu 4) to król plemienia Ciemnego Szpona i zarazem kreator jego potęgi.
"Król Ciemnych Szponów stoi przed wami, w lśniącej zbroi płytowej ze smoczych łusek o onyksowym kolorze. Jego postać wydaje się wielka w nieporęcznej zbroi i rogatym hełmie który nosi. Tarcza na jego ramieniu jest niczym lśniący heban, a nawet jego zakrzywiony miecz jest lśniąco czarny. Obok niego stoi masywny rogaty żuk o mrocznym karapaksie."
Opis[]
Niedoszły wojownik który znalazł swe miejsce jako plemienny druid, Yarshag widzi się jako watażkę jaszczuroludzi którym zawsze chciał być. Nosi skórę czarnego smoka który niegdyś nękał jego plemię i zawsze otacza się krzepkimi strażnikami. Zamiast prowadzić szturm swych wojowników, Yarshag woli pozostawać z tyłu by obserwować sytuację i rzucać zaklęcia. Gdy bitwa zostaje wygrana, ceremonialnie przejeżdża na swym żuczym kompanie, by zgarnąć zaszczyty i najlepsze łupy.
Yarshag, jako druid i hodowca robactwa może porozumiewać się zarówno ze zwierzętami, jak i z robactwem. Potrafi też przybierać postać dowolnego filigranowego, małego lub średniego insekta lub zwierzęcia. Ma również przygotowane zaklęcia druidyczne różnego rodzaju.
Historia[]
Plemię Ciemnego Szpona powstało ze spokojnego klanu jaszczuroludzi, nazywanego Szmaragdowymi Oczami. Przez lata czarna smoczyca panowała nad moczarem Szmaragdowych Oczu, zaś jaszczuroludzie byli zmuszeni do składania jej hołdu - zwykle w postaci kilku młodych do smoczej spiżarni - aby móc kontynuować egzystencję. Chciwy i ambitny druid zwany Yarshag, który był plemiennym starszym szamanem, pośredniczył w tej umowie. W zamian otrzymał od smoka przysługę, jaką było wygnanie lub zamordowanie tych jaszczuroludzi, którzy byli przeciwni ich upiornemu układowi.
Pewnego dnia banda smokobójców wtargnęła na bagna w celu znalezienia i zabicia smoka. Skorzystali z pomocy Szmaragdowych Oczu w szukaniu smoczego leża. Gdy Yarshag zorientował się, że przybłędy są dość silne by zgładzić smoczycę, ochoczo zdradził swą panią i zaoferował zabójcom zaprowadzenie do niej. Zarazem w sekrecie wysłał swego żuczego kompana by dostarczył wiadomość z ostrzeżeniem dla smoka. Gdyby pogromcy wygrali bitwę, Yarshag zostałby okrzykniętym mądrym przywódcą który znalazł sposób na uwolnienia swego ludu. Gdyby smok zatriumfował, na pewno nagrodził by Yarshaga za sprowadzenie najeźdźców do ich zagłady.
Starcie między pogromcami a czarnym smokiem zapędziło się o wiele dalej niż Yarshag mógł sobie wymarzyć. Zabili smoka, ale tylko jeden z nich, krasnoludzki berserker, przeżył. Yarshag ukrył się na czas walki i obserwował z dystansu, a gdy smok poległ, zdradziecki druid rzucił się na krasnoluda i zabił go. Tak oto Yarshag pozostał sam, ze smoczym skarbem i co ważniejsze, małym miotem smoczych jaj.
Yarshag wierzył, że może wyhodować smoczątka do wyklucia, po czym pobrać ich krew i zaaplikować ją, by dodać smoczej siły i sprytu młodym w plemieniu. Doprowadził ten proces do mistrzostwa, na swoich własnych dzieciach, czyniąc je silniejszymi, twardszymi i szybszymi. Z wielkimi bogactwami zebranymi ze smoczego skarbu, podsycił chciwość i ambicję w plemieniu. Jaszczuroludzie którzy przyjęli jego podarek, przysięgli mu wierność, po czym dokonali zamachu stanu i posadzili Yarshaga na tronie. Nieliczni którzy wypowiadali się przeciw planom Yarshaga, zwłaszcza jego żądzy rozwijania eksperymentów na młodych w plemieniu, zostali zastraszeni lub zabici.
Odkąd Yarshag doszedł do władzy, rozpalił w swym plemieniu chciwość i pogardę wobec świata zewnętrznego. Te dwie pasje połączyły się i utworzyły nowo nazwane plemię Ciemnego Szpona. Plemienni druidzi oswoili i wyhodowali wiele bagiennych potworów. Negocjatorzy z tego plemienia uformowali sojusze z innymi jaszczuroludźmi. Klany, które sprzymierzyły się z Yarshagiem, zostały częścią armii Ciemnych Szponów. Te które się oparły, zostały celem podbojów.
Do czasu aż Yarshag zostanie zabity a jego chore eksperymenty zakończone, będzie mógł zostawiać po sobie trwałe dziedzictwo zniszczenia i nędzy działań wojennych.
Walka[]
Yarshag nigdy nie jest sam. Jego osobista obstawa wlicza dwa kłowe golemy, gnilnika, sześciu czempionów Ciemnego Szpona, dwóch szamanów i jego żuczego zwierzęcego kompana.
Gdy Yarshag walczy, polega na swych zaklęciach. Samolubny do szpiku kości, używa wszystkich wzmacniających zdolności na sobie i zwierzęcym kompanie, o ile ma czas. W pierwszej rundzie walki, razem z kłowymi golemami atakuje wrogów, po czym rzuca burzę lodu na dalszych walczących wręcz. Potem rzuca wezwanie błyskawicy, zatem zawsze ma możliwość zaatakowania piorunem podczas swej tury. Jeśli musi, używa ściany wiatru by odeprzeć wrogie ataki dystansowe.
Aby upewnić się że napastnicy mają małą szansę na przedarcie się doń bez użycia magii, Yarshag rzuca powiększenie zwierzęcia na dwa strażnicze jaszczury które służą jego szamanom. Król Ciemnego Szpona powiększa następnie trzy pająki, które nosi w ceramicznej kasetce na plecach. Później w walce może rzucić przyzwanie sojusznika natury, by wezwać jaszczury lub żywiołaki które utrudnią bezpośrednie ataki przeciw niemu.
Jeśli starcie pójdzie nie po jego myśli, Yarshag rzuca oplątanie, a potem chmurę mgły (zwłaszcza, jeśli ktoś atakuje go wręcz). Potem przybiera postać ogromnej osy by zyskać mobilność na łatwą ucieczkę, używając walki w ciemno lub zaklęcia. Zmuszony do walki wręcz, Yarshag używa swego sejmitara (z trucizną), oraz pazurów. Rzuca też truciznę na jednego z napastników, jeśli może sobie pozwolić. Wciąż używa swojej postaci ogromnej osy i chmury mgły, gdy grunt pali mu się pod stopami.
Jeśli porażka zdaje się bliska, Yarshag oczekuje od swych przybocznych walki do śmierci - bez oporów poświęca ich by móc przeżyć. Król Ciemnych Szponów prędzej zginie w walce niż się podda, ale może zasymulować kapitulację by kupić sobie trochę czasu. W każdym razie forma malutkiego insekta daje mu dużą okazję do łatwej ucieczki.
Źródła[]
- Monster Manual IV (2006; 3e)