Wampiryczny łupieżca umysłów

Wampiryczny łupieżca umysłów w piątej edycji D&D

Wampiryczny łupieżca umysłów

"Ludzka w kształtach, ta wychudzona, bezwłosa kreatura ma cętkowaną szarą skórę, zgarbioną postawę i długie, niebezpieczne pazury na dłoniach. Jego twarz wyłazi żywcem z koszmaru - spłaszczona, ośmiornicowata głowa z czterema długimi, cienkimi mackami w miejscu ust. Jego bezbarwne oczy błyszczą dzikim głodem."

Wampiryczne illithidy to stworzenia, o których niewiele wiadomo. Stworzenia te potrzebują zarówno świeżej krwi jak i świeżych mózgów, aby przetrwać, są także bardziej dzikie niż zwykłe illithidy i mało inteligentne. Wiadomo także, że nienawidzą i boją się normalnych łupieżców.

Nie znane są źródła ich powstania, bowiem nie tworzą one innych wampirów ze swoich ofiar. Cokolwiek je tworzy, odbiera im w całości intelekt. Są to dzicy, bezrozumni mordercy. Wampiryczny illithid prezentuje potworność zaskakującą każdą żywą istotę, którą napada. Ich głód krwi i mózgów jest nieugaszony - nieważne ile pożrą, co wymyka się logice. Podczas gdy brakuje mu chłodnego umysłu jaki miał za życia, nadrabia to zdumiewającą chytrością. Zaś inwencja z jaką wychodzi, napędzana jest wyłącznie dzikością. Nie tworzą społeczeństw, zawsze żyją samotnie.

Wampiryczny łupieżca umysłów to unikalna i specyficzna forma nieumarłego, bardziej podobna do upiora lub strzygi niż do wampira. Nie są one powiązane z illithidami zarażonymi wampiryzmem.

Walka

Wampiryczny illithid czepia się każdej sztuczki czy mocy jaką dysponuje, kiedy staje w obliczu ofiary. Chociaż nie są to istoty cierpliwe przez swój temperament, mogą śledzić potencjalną zdobycz na całe dni przed zaatakowaniem.

Raz zacząwszy walkę, potwór stara się jak najszybciej unieszkodliwić tylu wrogów, ilu potrafi. W razie czego stosuje walkę podjazdową: raz atakuje i raz się wycofuje, chcąc obciążyć i obezwładnić ofiarę ranami, zanim dokona ostatecznego ataku.

• Jego naturalne ataki (pazurami i mackami) są traktowane (i odpierane) jako ataki magicznym orężem.
• Podczepiwszy się przynajmniej jedną macką do wroga, zaczyna wysysać jego krew.
  • Sam ich dotyk osłabia ofiary i wzmacnia potwora (ale ma to ograniczenie czasowe).
• Tak jak każdy illithid, może wyrywać ofiarom mózgi swoimi mackami.
• Szybko regeneruje rany, jednak nie trzeba traktować go światłem słonecznym lub drewnianym kołkiem (jako wampira) by umarł.
• Nie znają magii, ale mogą wywołać psioniczny wybuch w formie stożka - oszałamia on ofiary o wystarczająco słabym umyśle.

Źródła

• Thoughts of Darkness
• Lords of Madness
• Van Richten's Guide to Ravenloft