Varrangoiny
Varrangoin używający broni oddechowej
Varrangoiny to nietoperze Otchłani, czasem spotykane też na Carceri. Mają postać wielkich nietoperzowatych istot o gnijących i zwisających ze szkieletu skórzastych skrzydłach. Mają długie, rozwidlone ogony (u niektórych odmian zakończone kolcami), potężne szpony, a ich głowy przypominają czaszki ze świecącymi na czerwono oczami i ostrymi zębami. Istnieje kilka odmian tych istot, fizycznie prawie nierozróżnialnych, lecz różniących się fizjologią i zdolnościami bojowymi. Ich śmiertelnymi wrogami są armanite, którzy przepędzili ich wieki temu z Równin Gallenshu, przejmując warstwę dla siebie. Obecnie jedyną opanowaną przez te istoty warstwą Otchłani są Wymiotujące Wzgórza.
Każdy varrangoin dysponuje własną bronią oddechową - może zionąć kwasem, ogniem, zimnem lub elektrycznością. Rodzaj energii jest wrodzony i nie można go zmienić. Zabity varrangoin eksploduje po śmierci taką samą energią, jaką ział za życia.
Słabszy[]
Słabsze varrangoiny żyją w stadach, zamieszkując podziemne jaskinie Otchłani i Carceri. Boją się i unikają światła, które sprawia im ból i rani. Każdy słabszy varrangoin dysponuje jednym z czterech rodzajów broni oddechowej - stożkiem zimna, kulą ognia, piorunem kulistym lub kulą kwasu. Słabsze varrangoiny unikają spotkań z silnymi tanar'ri i innymi potężnymi istotami, natomiast słabszych od siebie atakują całą grupą. Stada nie mają przywódców i są raczej luźno zorganizowane. Są natomiast posłuszne napotkanym arkanistom bądź dzikim varrangoinom. Nie noszą indywidualnych imion, co uodparnia je na magiczne zniewolenie, natomiast cztery kasty, rozpoznawane po broni oddechowej nazywają się odpowiednio: Rikso, Riptyce, Corteel i Caid. Słabsze varrangoiny to padlinożercy i oportuniści, szukający słabych i bezsilnych ofiar. Często gromadzą niewielkie ilości klejnotów i magicznych przedmiotów odebranych upolowanym trepom. Tanar'ri zmuszają je niekiedy do służby, ale zazwyczaj jest ona krótkotrwała i nieefektywna.
Większy[]
Te samotnicze istoty nie występujące poza Otchłanią. Pogardzają swymi słabszymi braćmi, których nie wahają się używać jako żywych tarcz lub pożerać w razie potrzeby. Istoty spoza ich gatunku są dla nich po prostu strawą (polują nawet na pomniejsze demony). Zamieszkują zwykle odizolowane groty bądź czeluście, unikając innych istot. Nie przepadają za tanar'ri, kiedy jednak są zmuszane do kontaktu z nimi, traktują ich jak równych sobie. Większe varrangoiny przechodzą jako młode rytualne uświęcenie, podczas którego umieszcza (wycina) się na wewnętrznej powierzchni ich skrzydeł skomplikowane ornamenty. Niektórzy przypuszczają, że ornamenty służą im jako źródło magii, ale nie zostało to potwierdzone. Większe varrangoiny posiadają również prawdziwe imiona, co czasem wykorzystują tanar'ri do ich zniewolenia. Podobnie jak ich mniejsi bracia mają w zwyczaju gromadzić w swych leżach kosztowności i magiczne przedmioty.
Większe varrangoiny dzielą się na dzikie - berserkerów i wojowników, którym szał bojowy daje częściową odporność na rozmaite magiczne ataki, oraz arkanistów - potężnych magów i swoistych przywódców gatunku.