Urd w drugiej edycji D&D
Urd na rysunku koncepcyjnym do Księgi Potworów 3e (po lewej)
Urdy to agresywne latające humanoidy będące dalekimi krewniakami koboldów.
Opis[]
Urdy osiągają 90 centymetrów wysokości i mają krótkie kościane rogi, czerwoną skórę wokół oczu oraz spłaszczone nosy. Ich ciała są chude, słabe i pokryte matowymi łuskami o barwie od żółtej po ceglasto czerwoną. Z ich pleców wystają skórzaste skrzydła podobne do nietoperza. Rozłożone skrzydła osiągają rozpiętość 2,4 metrów.
Urdy noszą minimalną ilość odzieży, ale wiele plemion dekoruje swoje ciała malowidłami z farby na bazie owoców i mielonych kości.
W powietrzu urdy urdy są szybkie i zwrotne, zdolne do szybowania na długie dystanse i gwałtownego zakręcania. Na lądzie urdy są ociężałe przez brak przeciwwagi dla skrzydeł na plecach - kroczą w dziwny sposób, na przemian pochylając się i podnosząc głowę.
Charakter[]
Urdy są neutralne złe z charakteru. To mało inteligentne i strachliwe istoty. Z miejsca atakują słabszych przeciwników (jak koboldy czy gobliny) i równie łatwo korzą się przed silniejszymi.
Zwyczaje[]
Urdy polują w wielkich stadach (co najmniej 3 osobniki) po nocach, korzystając ze swojego widzenia w ciemności (na odległość 18 metrów) ujawniającego ofiary na ziemi. Czas życia urda teoretycznie sięga stu lat, ale niewiele z nich przekracza pięćdziesiątkę.
Społeczność[]
Urdy posługują się swoim własnym językiem. Żyją w wieloosobowych plemionach połączonych dalekim pokrewieństwem. Pojedyncze plemię może liczyć ponad 300 dorosłych samców i samic, do czego dochodzi połowa tego w postaci młodych i jaj. Każde plemię rządzone jest przez wodza z dziedziczenia którym może zostać równie dobrze samiec co samica. Ponadto na jedno plemię przypada 1k6 szamanów którzy w dodatku do standardowych mocy potrafią rozmawiać z nietoperzami jak poprzez czar rozmawianie ze zwierzętami.
Każdą 20-stką urdów dowodzi jeden dowódca cechujący się większą wytrzymałością i lepszą Klasą Pancerza. Jednostki złożone ze 100 lub więcej osobników są dowodzone przez samego wodza. Wódz jest prawie zawsze najsilniejszy w plemieniu, a w około 50% przypadków nosi magiczną zbroję skórzaną.
Żywienie[]
Dieta urdów może się skrajnie różnić zależnie od plemienia - w zależności od tego co jest dostępne lub jak społeczność jest zdziczała. Niektóre plemiona opierają swoje żywienie na owocach i małych zwierzętach; inne polują na większą skalę, a nieliczne najbardziej agresywne plemiona żyją prawie wyłącznie z polowań na gobliny, ludzi, elfy i tym podobnych.
Skarby[]
Urdy nie wkładają wiele uwagi w złoto i inne ciężkie metale, jako że są one trudne do uniesienia podczas lotu. Cenią sobie za to dobrze wykonane zbroje skórzane i chętnie handlują w celu pozyskania takich przedmiotów.
Środowisko[]
Urdy zamieszkują wyżyny i góry w klimatach od umiarkowanego po tropikalny.
Gniazda[]
Urdy zakładają swoje gniazda w odizolowanych jaskiniach; jeśli nie ma w pobliżu żadnych gór, lokują się w starannie ukrytych podziemnych komorach. Takie gniazdo zawiera jedną dużą komnatę plus pewną liczbę pokojów dla młodych i jaj.
Relacje[]
70% plemion urdów gniazduje razem z ogromnymi nietoperzami które wykorzystują jako zwierzęta domowe i obrońców. Urdy są zwierzyną łowną dla wielu latających drapieżników - takich jak hipogryfy, mantikory czy smoki.
Oprócz własnego języka przeciętne urdy znają też koboldzi i kojarzą trochę ze wspólnego. Plemiona urdów, wiedzione strachem przed silniejszymi, często przysięgają wierność magowi lub smokowi, zwłaszcza kiedy ten obieca im wyżywienie. Jednostki najemnych urdów są czasem wynajmowane przez większe armie jako zwiadowcy i posłańcy.
Religia[]
Bóstwem urdów jest Kuraulyek, który uchodzi też za ich stwórcę i pierwszego urda. Był on koboldem i sługą Kurtulmaka do czasu aż wszedł w posiadanie magicznych skrzydeł ukradzionych bogini Syranicie. Wówczas opuścił swojego dawnego boga i stworzył urdy jako swoich wyznawców. Kult Kurtulmaka wciąż zdarza się wśród urdów, ale duchowni Kuraulyeka szybko zajmują się takimi heretykami.
Walka[]
Urdy są nieprzewidywalne podczas wielkich bitew. Łatwo je nastraszyć, szczególnie rozbłyskiem światła (jak kulą ognistą) lub wielką latająca istotą.
Urdy atakują poprzez zrzucanie kamieni na swoje ofiary. Te kamienne pociski ważą około kilograma i zawierają ostre krawędzie i występy. Około 75% urdów posiada po jednym kamieniu; zrzucają je z wielką precyzją oraz wykorzystują element zaskoczenia. Każdy kamień zadaje 2k4 punktów obrażeń.
25% urdów dzierży lekkie dzidy którymi mogą zarówno dźgać jak i ciskać. Niezależnie od rodzaju ataku, cios lekką dzidą urda zadaje 1k4 obrażeń. Unikają one walki wręcz chyba że zostaną poważnie przytłoczone liczebnie (jak 10 do 1). Nawet w takiej sytuacji rzucają się wyłącznie na lekko opancerzonych i nie większych od człowieka oponentów. Ich ataki bez broni zadają od 1k3 obrażeń.
Różnice między edycjami[]
W piątej edycji D&D urdy nie stanowią osobnej rasy, a rzadkie przypadki narodzin skrzydlatych osobników wśród koboldów.
Źródła[]
- Monstrous Compendium Volume Two (1989; 2e)
- Monster Mythology (1992; 2e)
- Monstrous Manual (1993; 2e)
- Monster Manual: Księga Potworów (2014; 5e)