Tiamat

Bóg
Tiamat w piątej edycji D&D
Tiamat
Tytuł(y)	Smocza Królowa, Chromatyczny Smok, Nemesis Bogów, Mroczna Pani, Królowa Chaosu, Nieumierająca Królowa, Zguba Bahamuta, Chciwa, Stwórczyni Złych Smoków
Symbol	pięciogłowy smok (Tiamat)/smoczy łeb ze śladem pięciu pazurów lub czerwony smok na czarnej górze (Tchazzar)
Plan Ojczysty	Baator/Avernus/Gniazdo Tiamat; Smocze Gniazdo/Jaskinia Chciwości
Ranga mocy	Pomniejsze bóstwo
Charakter	praworządny zły
Dziedziny	złe smoki, chromatyczne smoki, źli jaszczuroludzie, chciwość, Chessenta
Domeny	chciwość, łuskowate, nienawiść, oszustwo, prawo, smok, tyrania, zło, zniszczenie
Ulubiona broń	ugryzienie/głowa smoka (ciężki nadziak)
Wrogowie	Bane, Garl Świetlistozłoty, Ilmater, Bahamut, Heironeous, Io, Moradin
Zwierzchnik	brak

Tiamat (ti-a-mat), tak jak jej arcyprzeciwnik - Bahamut - w wielu miejscach uznawana jest za bóstwo. Wszelkie złe smoki oddają jej cześć, jednak zielone i błękitne cenią ją najbardziej. Dobre smoki szanują ją, jednak zazwyczaj unikają mówienia, czy nawet myślenia o niej. W naturalnej postaci Tiamat jest potężnym, pięciogłowym smokiem z ogonem wywerna. Każda z głów ma inny kolor - biały, czarny, zielony, błękitny i czerwony - a wielkie cielsko zna wszystkie te barwy. Tiamat ma wielu partnerów, włączając w to czarne, białe, błękitne, zielone i czerwone wielkie jaszczury.

DogmatEdytuj

Tiamat zajmuje się rozprzestrzenianiem zła, walką z dobrem i pomaganiem złym smokom. Od czasu do czasu rozkoszuje się spaleniem jakiejś wsi, miasta czy krainy, ale to tylko sposób na odwrócenie uwagi od jej oplatających cały świat intryg. Tiamat to zło które czai się w cienie. Jej obecność jest odczuwalna, lecz smoczycę rzadko kiedy da się dostrzec.

Ta bogini nieustannie próbuje poszerzyć wpływy i panowanie złych smoków nad światem, zwłaszcza gdy jej poddani toczą terytorialne spory z dobrymi smokami. Żąda od wyznawców bezwzględnego oddania, czci i składania jej hołdów.

KrainaEdytuj

Kraina Tiamat znajdująca się na Avernusie na Baator nosi nazwę Czeluście Smoczego Pomiotu Azharula (ang. Dragonspawn Pits of Azharul) bądź też krócej Gniazdo Tiamat (ang. Tiamat's Lair).

Wyznawcy Edytuj

Tak jak Bahamut, Tiamat ma mało kapłanów, a jeszcze mniej świątyń. Akceptuje tylko złych kapłanów, którzy (tak jak sama Tiamat) chcą, by świat znalazł się we władzy złych smoków.

Choć Tiamat oddaje hołd większość złych smoków, niewiele z nich posiada w swoich leżach kapliczki ku jej czci. Po prostu nie chcą, by patrzyła chciwymi oczami na zgromadzone przez nie skarby. Zamiast tego poświęcają jej przepastne, ciemne jaskinie, które wypełniają dobrami i ofiarami.

Tiamat (ti-a-mat) jest chciwą, próżną i arogancką boginią, która uosabia siłę swego chromatycznego potomstwa i niewiele z jego słabości. Jest całkowicie oddana zdobywaniu władzy i bogactwa, a śmiertelników uznaje jedynie za pionki w walce z innymi bóstwami. Potrafi być urocza i piękna, kiedy zachodzi taka potrzeba, lecz jej egoistyczną, złą, gadzią naturę z łatwością dostrzegą ci, którzy lepiej się jej przyjrzą. W kościele Tiamat obowiązuje ścisła hierarchia rang i tytułów. Jej kapłani zajmuje przede wszystkim gromadzenie bogactw i ugruntowanie wpływów, choć nie wahają się także sabotować innych wyznań. Dzień wypełnia im zatem niekończąca się seria kradzieży, zabójstw, aktów wandalizmu i podpaleń. W Untherze i Chessencie dbają głównie o przejęcie jak największej władzy, podczas gdy w zachodnim Faerunie ich wysłannicy infiltrują i szkodzą Kultowi Smoka. Kapłani Tiamat modlą się o czary o zmierzchu, w nadziei że bogini wróci im słońce następnego ranka, co jest częścią rytuału zwanego Płaceniem Dziesięciny.

GaleriaEdytuj

Symbol Tiamat z Wyznania i Panteony (2002)

Symbol Tiamat z Bóstwa i Półbogowie (2002)

Symbol Tiamat z Draconomicon: The Book of Dragons (2003)

Święty Symbol Tiamat z Complete Divine (2004)

Symbol Tiamat w czwartej edycji D&D

Symbol Tiamat z Explorer's Guide to Wildemount

Tiamat z Bóstwa i Półbogowie (2002)

Razem z innymi bogami Faerunu, Tiamat druga od prawej jako Mroczna Pani, Wyznania i Panteony (2002)

Tiamat z Complete Divine (2004)

Kult Tiamat z Complete Divine (2004)

Gilgeam podczas walki z Tiamat, Lost Empires of Faerûn (2005)

Aspekt Tiamat z Draconomicon: Chromatic Dragons (2008)

Tiamat z Dungeon magazine #175 (luty 2010)

Tiamat z okładki The Rise of Tiamat (2014)

ŹródłaEdytuj

• Monster Manual 1e (1977)
• Manual of the Planes 1e (1987)
• Monster Mythology (1992)
• Planes of Law (1995)
• A Guide to the Astral Plane (1996)
• Powers & Pantheons (1997)
• Księga Planów (2001)
• Bóstwa i Półbogowie (2002)
• Wyznania i Panteony (2002)
• Complete Divine (2004)
• Lost Empires of Faerûn (2005)
• Monster Manual IV (2006)
• Fiendish Codex II: Tyrants of the Nine Hells (2006)
• Dungeon magazine #175 (luty 2010)
• The Rise of Tiamat (2014)