| Smok | |
|---|---|
| |
| Wyjący smok z Draconomicon: The Book of Dragons (2003) | |
| Wyjący smok | |
| Broń oddechowa | Stożek raniącego albo doprowadzającego do szału skowytu |
| Łuski | Purpurowo-czarne |
| Teren | Pandemonium |
| Charakter | Chaotyczny zły lub chaotyczny neutralny |
Naturalnie występujące na smaganym przez wicher planie Pandemonium, wyjące smoki (ang. howling dragons) są pomysłowe, intryganckie i dogłębnie szalone.
Opis[]
Wyjący smok jest długi i chudy - z krótkimi, cienkimi nogami oraz wąskimi skrzydłami. Długie kolce tworzą kryzę tuż za jego łbem, a dwa skupiska podobnych kolców rosną na jego ramionach. Łuski tego smoka są upstrzone purpurą i czernią, ciemniejącymi wraz z wiekiem smoka. Jego żółte oczy są wielkie i wyglądają dziko, mając małe źrenice.
Smoki tego gatunku zakładają leża w izolowanych pieczarach między poskręcanymi tunelami ich ojczystego świata. Jeśli znalazły przejście na Plan Materialny, wyszukują podobne miejsca - przez co zwykle spotkać je można pod ziemią. Włóczą się daleko poza terytorium wokół ich leża, zgłębiając każdą szczelinę czy tunel.
Żywią się one każdą istotą którą dadzą radę złapać - żywą, nieumarłą, nawet konstruktami. Prawdziwą sensacją jest dla nich wgryzanie się we wciąż żywy posiłek. Osiągają kolosalne rozmiary - już w chwili wyklucia z jaj mają rozmiar człowieka.
Wyjące smoki atakują z prymitywnym amokiem, rzucając się na wrogów z każdą siłą jaką dysponują. Atakują zionięciem tak często jak mogą, zmieniając jej rodzaj losowo. Mają dwa typy broni oddechowej: stożek niszczącego dźwięku lub wywołującego wściekłość skowytu. Oprócz tego, wyjące smoki potrafią posługiwać się różnymi zaklęciami opartymi na wietrze, dźwięku lub obłędzie.
Różnice[]
Smok wyjący pojawił się w Dragon Magazine #300 (październik 2002) zarówno na okładce jak i jako jeden ze smoków czarcich. Tam miał opis identyczny z zasadnicza różnicą, iż łuski mają cętki żółte i czarne miast purpurowych i czarnych z Draconomicon: The Book of Dragons (2003).
Źródła[]
- Dragon Magazine #300 (październik 2002)
- Draconomicon: The Book of Dragons (2003)