| Smok | |
|---|---|
| |
| Smok niklowy z Dragon Magazine #356 (3e) | |
| Niklowy smok | |
| Broń oddechowa | Stożek korozyjnego gazu |
| Łuski | Czarne, metaliczne |
| Teren | Tereny podmokłe |
| Charakter | Zawsze praworządny zły |
Niklowe smoki (ang. nickel dragons) są zwodnicze, wytrwałe i dzikie dość, by nadrobić swoją względną słabość. Choć najsłabsze ze smoków żelazawych, deklasują większość istot z którymi dzielą terytorium.
Opis[]
Ten smok jest przysadzisty i muskularny. Jego krokodyle oblicze ma parę wysokich oczu i długi zębaty pysk. Dwa gładkie rogi sterczą w tył i w dół z jego łba. Smród zatęchłej wody staje się silny w jego obecności.
Niklowe smoczątko ma łuski o barwie węgla drzewnego. Skóra rozjaśnia się wraz z dorastaniem, stając się bardziej metaliczna w okresie dorosłości. Do czasu osiągnięcia wieku wielkiego jaszczura jego łuski zaczynają lśnić jasną, metaliczną bielą.
Najmniejsze i najmłodsze niklowe smoczątka mierzą 1,5 metra długości, włącznie z ogonem. Najstarsze i największe osobniki mierzą łącznie 52 metry.
Zwyczaje[]
Owe gady polują przeważnie na bagienne istoty jak wielkie jaszczurki, ale znane są z podróżowania ku ludzkim osadom, by najeżdżać je dla skarbów - lub po prostu zastraszenia lokalnej ludności. Jako że niklowy smok regularnie dzieli środowisko z czarnym smokiem, te dwie istoty często staczają krwawe bitwy, bowiem bronie oddechowe obydwu gatunków nie ranią drugiego.
Środowisko[]
Niklowy smok żyje na bagnach i żuławach, zwykle w podpowierzchniowych jaskiniach gdzieś przy zbiornikach wodnych.
Leże niklowego smoka idealnie oddaje jego osobowość - bagienny teren z licznymi ślepymi uliczkami i cofnięciami. Jaskinia jest przeważnie miejscem wyłącznie składowania skarbów i składania jaj. Smok zaś przesiaduje gdzieś w pobliżu, starając się złapać poszukiwaczy skarbów w środku groty.
Walka[]
Niklowy smok zwykle uderza z zasadzki, wpierw wyzwalając swoją broń oddechową by porazić nią tak wielu wrogów jak to możliwe. Rzuca swoje zdolności czaropodobne w celu rozproszenia i spowolnienia przeciwników. Znane ze stosowania taktyki wojny podjazdowej (uderz i uciekaj), niklowe smoki korzystają z oddychania wodą oraz szybkości pływania by uzyskać świetną skuteczność.
Moce[]
Bronią oddechową niklowych smoków jest stożek raniącego korozyjnego gazu który zadaje ofiarom obrażenia od kwasu.
Stare lub starsze niklowe smoki potrafią dwa razy na dzień wytworzyć wokół siebie pole przeżarcia które podrażnia skórę kilku pobliskich istot. (Istoty bez skóry, jak żywiołaki czy śluzy są niewrażliwe na ten efekt.) Ofiary muszą zdać test Kondycji, albo doświadczą jednego z efektów wybranych przez smoka:
- Swędzenie: Ofiary zaczynają doświadczać intensywnego swędzenia skóry. Powoduje ono karę -4 do Klasy Pancerza oraz -2 do rzutów na atak i Zręczność. Ponadto ofiary muszą zdawać dodatkowy test Koncentracji przy rzucaniu czarów, by ten się powiódł. Efekt swędzenia trwa 1k4 rundy. Ofiary mogą spędzić całą rundę na drapaniu się, od razu kończąc efekt.
- Wysypka: Na skórze ofiar wyskakują czerwone obrzęki które powodują silne swędzenie. Ofiary otrzymują karę -1 do rzutów na Charyzmę i Zręczność. Każdego dnia obrzęki rosną, powielając karę do rzutów na Charyzmę o 1 (do maksymalnej kary -10). Efekt ten jest trwały, ale można go usunąć czarem przełamanie choroby lub podobnym.
Oprócz tego, niklowe smoki posiadają zdolności czaropodobne (efekty czarów na życzenie) które nabywają z wiekiem:
- Dorastające i starsze: Wytrzymałość żywiołowa (trzy razy na dzień);
- Stare i starsze: Oplątanie (trzy razy na dzień);
- Antyczne i starsze: Forma gazowa (trzy razy na dzień);
- Wielkie jaszczury: Zamęt (raz dziennie).
Odporności[]
Niklowe smoki już od urodzenia są niewrażliwe na kwas; potrafią też oddychać wodą tak samo jak powietrzem i pod wodą ziać kwasem.
Różnice między edycjami[]
Niklowy smok po raz pierwszy opisany został w 1991 roku, w 170-tym numerze magazynu Dragon (w drugiej edycji D&D). Kolejny jego opis pojawił się w 356-tym numerze tego samego magazynu, w roku 2007 (w trzeciej edycji). Obydwa opisy znacznie się różniły detalami przez zmianę charakteru - w 2e niklowe smoki miały zdecydowanie inny charakter chaotyczny neutralny - były dużo bardziej chaotyczne, co objawiało się przy wychowaniu dzieci (wątek pominięty w 3e):
Nawet najdzielniejsi poszukiwacze przygód powinni pomyśleć dwa razy nim się na takiego wyprawią. Są z natury nieprzewidywalne, potrafią połknąć pojedynczego nieszczęsnego zawadiakę przy jego drużynie, po czym uznać że reszta nie jest warta czasu.
Niklowe smoki są równie nieprzewidywalne jako rodzice co jako wrogowie. Mogą rano być kochającymi rodzicami, po czym wyprawić się po jedzenie dla młodych i wracając zdecydować, że same je spożyją. W rezultacie niklowych smoków jest coraz mniej i mniej. Jedyny wyjątek od ich chaotyczności nadchodzi, gdy sprawa dotyczy klanu jako całości i jego hierarchii. Gdy jednak sprawa zostanie załatwiona, wracają do "normalności".
W 2e, smoki te posługiwały się własnym językiem oraz językiem wspólnym dla smoków żelazawych - posiadały też 5% szansy na urodzenie się z darem telepatii (ograniczonej do 60 metrów). Wraz z dorastaniem mogły też nabyć tę umiejętność, mając 5% na każdą kategorię wiekową. (Najstarsze osobniki miały 60% szansy na uzyskanie jej.)
Ich umiejętności czaropodobne były nieco różne, różnił się też wiek w którym je pozyskiwały.
Źródła[]
- Dragon Magazine #170 (czerwiec 1991; 2e)
- Dragon Magazine #356 (czerwiec 2007; 3e)