Smok biały

Smok


Biały smok
Broń oddechowa	stożek mrozu
Łuski	lustrzane, bladobłękitne, jasnoszare z białymi
Teren	arktyczne góry
Charakter	chaotyczny zły

Białe smoki (ang. white dragons) to przedstawiciele gatunku smoków chromatycznych. W Monster Manual 1e (1977) ich nazwa naukowa brzmi Draco Rigidus Frigidus (łac. Smok Sztywny Oziębły).

Białe smoki to najmniejsze i najsłabsze ze smoków chromatycznych. Mają charakterystyczną, podobną do dzioba głowę ozdobioną kostnym grzebieniem i ostry, specyficzny zapach. Nie posiadają zbyt dużej inteligencji, są jednak wydajnymi i sprawnymi myśliwymi. Są impulsywne, dzikie i najbardziej zwierzęce ze swego rodzaju. Żyją tylko chwilowymi emocjami, bez umiejętności przewidywania czy odczuwania żalu. Pomimo tego są równie chciwe i złe jak inne chromatyczne smoki. Podstawową taktyką walki tych istot jest użycie zamrażającego oddechu. Ponieważ nie potrafią planować, używają tej broni jako pierwszej, niezależnie od stopnia zagrożenia. Jedynie walcząc w wodzie preferują ataki fizyczne. Są niewrażliwe na chłód a ich dodatkowym atutem są magiczne zdolności związane z zimnem i mgłą.

Białe smoki żyją w zimnych okolicach, preferując miejsca gdzie rzadko występuje dodatnia temperatura a śnieg i lód nieustannie pokrywają ziemię. Gdy robi się ciepło, zapadają w coś w rodzaju letargu. Uwielbiają zimne wiatry smagające ich ciała i z lubością pławią się w śnieżnych zaspach. Jako legowiska preferują lodowe jaskinie i pieczary, osłonięte od słonecznego światła. Na skarbce obierają komnaty pełne lodu, który odbija światło klejnotów, czyniąc skarbce przepięknymi miejscami, pełnymi świetlnych feerii. Białe smoki są wszystkożerne, najbardziej lubią jednak pożywienie, które jest zimne i zamarznięte. Ich naturalnymi wrogami są górskie giganty, które często zniewalają białe smoki, czyniąc sobie z nich wierzchowce. Białe smoki preferują zimny chów młodych. Choć te przebywają z rodzicami do osiągnięcia wczesnej dorosłości, bardzo szybko przestają być otaczane opieką i muszą same uczyć się polować i bronić się tylko dzięki obserwacji starszych smoków. Łuski młodych smoków są jasne i niemal lustrzane. W miarę starzenia się matowieją i szarzeją.