Slaad

Slaady - od lewej, zielony, czerwony i szary

Slaady - błękitny i zabójczy

Gormeel

Slaad błotny

Slaad czerwony

Slaad błękitny

Slaad zielony

Slaad szary

Slaad zabójczy

Biały slaad

Czarny slaad

Slaad kijanka

Slaady to rasa wielkich, żabopodobnych istot, które zamieszkują odległe regiony Limbo. Wyglądają jak ogromne, dwunożne płazy, aczkolwiek niektóre z nich opanowały umiejętność polimorfii i są w stanie przybrać ludzką formę. W postaci naturalnej mają wielkie głowy i duże, ostre pazury. Na czole każdego osobnika znajduje się widoczny znak symbolizujący pozycję w społeczeństwie. Posługują się swoim własnym językiem i czasami jakimiś narzeczami typowymi dla ludów zła, natomiast z innymi gatunkami komunikują się dzięki umiejętności telepatii.

Społeczność

Ściśle uporządkowana społeczność slaadów podzielona jest na sztywny system kastowy. Osobniki słabsze znajdujące się na niższej warstwie społeczeństwa są wykorzystywane bezlitośnie przez silniejszych i zabijane przy najmniejszym przejawie nieposłuszeństwa. Czerwone i błękitne slaady tylko w skrajnych wypadkach współpracują z sobą. Slaady mają swój udział w Wojnie Krwi. Często pojawiają się w niezorganizowanych grupkach, aby w chaotyczny sposób walczyć po jednej ze stron i zdobywać łupy. Można ich również spotkać na pobojowiskach jako pożeraczy padliny i zbieraczy zdobyczy wojennych, wykorzystujących rannych jako reproduktorów w swoim cyklu rozrodczym. Slaadi są ze wszech miar chaotyczni i przekonani, że rolą silniejszego jest robienie tego, na co ma ochotę; natomiast rolą słabego - bycie ciemiężonym. Wszyscy slaadi są dzikimi anarchami, odpornymi na chaotyczną korozję Limbo, jednak praktycznie żaden z nich nie jest w stanie utrzymać stabilnego otoczenia bez koncentracji. Te warunki ukształtowały slaadów takich, jakimi są- nieprzywiązanych do własności materialnej i szanujących jedynie indywidualną siłę każdej istoty. Zawsze walczą jeden na jednego, jednak gdy ich przedstawiciel zostanie pokonany, zastępuje go kolejny, aż przeciwnik zginie lub wszyscy padną. Dzięki temu potężny śmiałek teoretycznie jest w stanie stawić czoła całej hordzie slaadów, natomiast stojący w obliczu przewagi liczebnej słabszych wrogów slaad nigdy nie ucieka, sądząc że jego siła pozwoli mu wygrać.

Sekretnym celem slaadi jest trwała zmiana ustalonego porządku planów i zawładnięcie nimi, są jednak zbyt zdezorganizowani i pozbawieni silnej woli, by wprowadzić ten cel w życie. Póki co potężniejsze odmiany slaadów realizują swe osobiste plany, wykorzystując jako pionki pomniejsze rodzaje.

Githzerai polują niekiedy na slaady, wykorzystując wydzieliny ich ciał do produkcji trucizn. Torpellin ze Złotych Wieżyc, na wpół obłąkany anarch-wyrzutek to jedyny gith mieszkający pośród nich. Zajmuje się poznawaniem ich zwyczajów, opracował także sposób pozyskiwania trujących wydzielin bez konieczności ich zabijania.

Hierarchia

Hierarchia slaadów jest wysoce nieformalna i pragmatyczna. Jest przestrzegana głównie dlatego, że silniejsi bez wahania zabijają krnąbrne słabsze jednostki.

• Gormeel praworządny slaad.

• Slaad błotny

Czerwonych slaadów wielu uważa za najsłabszych przedstawicieli całego gatunku. Nie jest to jednak prawda. Slaadowie błotni stoją jeszcze niżej w hierarchii. Jednak mimo to ów stwór - choć wyszydzany przez potężniejszych pobratymców - dla wielu grup poszukiwaczy przygód stanowi nie lada wyzwanie. Slaadowie błotni mierzą około 1,5 metra wzrostu i ważą nieco ponad 80 kilogramów. Skórę mają barwy od odcieni brązu do zjadliwej brązowo-zielonej. Posiadają charakterystyczne dla slaadów szerokie usta, pełne ostrych zębów. Z końcówek długich, wrzecionowatych rąk wyrastają silne, ostre pazury. Opisywane stwory nie wierzą w siebie i są tchórzliwe. Mają jednak silny instynkt przetrwania i często znajdują sposób, by przeżyć wbrew wszelkim szansom. Slaadowie błotni mówią językiem slaadów.

• Slaad czerwony

Są to stworzenia wyjątkowo straszne i zawsze skore do ataku. Potrafią być bezlitosne a ich ulubioną taktyką jest otoczenie całą sforą mniejszej i słabszej grupy wrogów, którzy następnie są torturowani i dręczeni przez zabiciem. Pomimo niechęci i rywalizacji z niebieskimi slaadami, czerwone są z nimi połączone odwiecznym, skomplikowanym cyklem rozrodczym. W walce z racji niewielkiej inteligencji istoty te nie używają wymyślnych ataków. Ich najgroźniejszą bronią są pazury i znajdujące się pod nimi gruczoły. Przy każdym udanym ataku czerwonego slaada istnieje prawdopodobieństwo, że z gruczołów do ciała ofiary wnikną jaja które razem z krwią przeniosą się do wnętrza organizmu by zakotwiczyć się w klatce piersiowej. Ofiara często nie zdaje sobie z tego sprawy że jest zainfekowana. Jaja rozwijają się przez trzy miesiące i tuż przed samym porodem, przez dobę ofiara wykazuje objawy ciężkiej choroby. Następnie błękitny slaad dosłownie wygryza się na zewnątrz. Czary takie jak wykrycie zła mogą wykryć jaja, a typu zdjęcie klątwy usunąć je z ciała nosiciela. Błękitny slaad dorasta następnie przez kilka lat, żywiąc się głównie padliną. Czerwone slaady potrafią regenerować rany. Dwa razy dziennie mogą przywołać do dwóch slaadów. Wydając przeraźliwy dźwięk podobny do skrzeku żaby może ogłuszyć na pewien czas wrogów.

• Slaad błękitny

Ci kuzyni czerwonych slaadów są bezlitosnymi wojownikami. Specjalizują się w zmasowanych atakach. Błękitne slaady mają na grzbiecie dłoni dwa ostre, kościane wyrostki, które stanowią znakomitą, naturalną broń. Opanowały walkę nimi do takiego stopnia, że mogą uderzać w zastraszającym tempie. Ugryzienie tych istot jest niebezpieczne, gdyż może zarazić ofiarę zgnilizną. Błękitne slaady potrafią zauraczać humanoidy, przenikać przez stałe substancje i używać telekinezy. W razie kłopotów są w stanie zawezwać wsparcie złożone z kilku czerwonych slaadów i o połowę mniejszej grupy swoich błękitnych braci. Mając w swej mocy rannego bądź nieprzytomnego wroga, niebieski slaad może go zainfekować chorobą zbliżoną do likantropii. W przeciągu trzech miesięcy ofiara przeobraża się w czerwonego slaada. By uchronić zarażonych humanoidów przed wyleczeniem, slaady zamykają ich w specjalnych obozach lęgowych, razem z tymi zainfekowanymi jajami czerwonych slaadi. Dziwna rywalizacja między tymi dwoma podtypami sprawia, że po "zapłodnieniu", niebieskie slaady porzucają "inkubator", doglądając humanoidów zainfekowanych przez czerwonych. Czerwone slaady czynią analogicznie.

• Slaad zielony

Te istoty powstają, gdy nosicielem jaja slaada została osoba posługująca się magią wtajemniczeń. Oprócz barwy od niższych slaadi różni ich obfitsza kość czołowa. Zielone slaady są bardzo czułe na punkcie swych słabości i dumne ze swych zwycięstw. Na polu bitwy zdarza im się przerwać walkę by naigrywać się z przeciwników.

• Slaad szary

Slaady szare zwane często egzekutorami powstają z zielonych slaadów, które zapadły w trwający 100 lat letarg. Część zielonych zasypia na zawsze, niektóre powracają jako szare. Istoty te nie są zainteresowane sprawami niższych stworzeń. Zaślepione w żądzy magii i mocy, usiłują osiągnąć bliski nieśmiertelności stan zabójczych slaadów.

• Slaad zabójczy

Slaady zabójcze są największymi przedstawicielami gatunku i to w ich rękach spoczywa władza nad całym ropuszym rodzajem. Poprzez złowrogie rytuały osiągnęły one długowieczność bliską nieśmiertelności.

• Slaad biały

Zabóczy slaad, który przeżyje ponad sto lat, na przynajmniej rok wycofuje się i ukrywa w samotności. Powraca jako wiekszy i silniejszy przedstawiciel tej rasy - jako biały slaad. Od teraz większość czasu poświęca rozwojowi sztuki zabijania. Ten slaad jest biały niczym śnieg i zdaje się jarzyć nawet w najsłabszym świetle.

• Slaad czarny

Biały slaad, który przeżyje co najmniej sto lat, na mniej więcej rok kryje się w odosobnieniu. Powraca jako większy i silniejszy przedstawiciel tej rasy - jako czarny slaad. Jego potęga jest w stanie zaćmić nawet możliwości niektórych aberracji czy wielu z najstarszych smoczych jaszczurów. Czarny slaad to plama ciemności, otchłań w kształcie ropuchy, z której wyzierają jedynie dwa złowrogie oczyska błyszczące niczym gwiazdy.

Głaz Rui

W celu ograniczenia potęgi szybkich mutacji u slaadów i skupienia ich "żabiej" formy, dwóch potężnych przedstawicieli tej rasy - Ssendam i Ygorl stworzyli Głaz Rui, z tego też powodów jedynymi "prawdziwymi" slaadami pozostali tylko ich władcy i pojedynczy osobnik nazywany Strażnikiem Głazu Rui. Głaz Rui, jak wskazuje sama nazwa jest wielkim kamieniem, pod którym gromadzą się setki słabszych slaadów, które w stanie rui podążają do niego w celu tworzenia nowych jaj, często jednak przypadkowo implantują sobie nawzajem jaja, skutkiem czego gromadzą się tam ich trupy. Krąży wiele plotek na temat możliwości opanowania Głazu Rui, lecz zawsze mówią one o możliwości zaburzenia równowagi wieloświata.

Znani przedstawiciele

Dwie sfory slaadów działają już na tyle długo, że są rozpoznawane przez mieszkańców Limbo. Pierwsza z nich to Samotny Szpon, szalejąca tłuszcza czerwonych slaadi przewodzona przez jednego szarego, zwanego Smutnym Katem. Są znani z brutalnych i podstępnych ataków, po przeprowadzeniu których znikają równie szybko, jak się pojawili. Jak głosi śpiewka, poszukują oni jakiegoś miejsca lub artefaktu. Szybki Język to oddział zaprawionych w boju błękitnych slaadów, służących jako prywatna armia starożytnemu zabójczemu slaadowi Thurupplowi Kopaczowi.

Ten fragment dotyczy 5.0 edycji Dungeons and Dragons.

W piątej edycji D&D slaady są zmiennokształtnymi wynaturzeniami, poza standardowymi rodzajami w Księdze Potworów dołączył do nich slaad kijanka.

Źródła

• Planescape Monstrous Compendium Appendix I
• Czarci Foliał
• Dragon Magazine #306
• Księga Planów
• Księga Potworów
• Podręcznik Przygód Epickich