 Uwaga! Ten artykuł jest częścią projektu tłumaczeń Planescape Campaign Setting! Sferopedia jest wolną encyklopedią, lecz z dnia 22 marca 2008 r. staje się miejscem pracy nad projektem tłumaczeń PSCS z decyzji osób nad nim pracujących. Jest to element ułatwiający pracę nad tłumaczeniami, udostępniający materiały również tłumaczom spoza Sfer. |
Oryginał
“Where’s my pikin’ money, ya little leatherhead? Ya said ya’d pay me by- “ A tap on his shoulder gave Zarn pause. He turned around to see a forbidding tiefling warrior, tapping his foot and staring deep into his eyes. “I want the boy or your life. Don’t make me take both.” The powerfully built bariaur spat at Krik’s cloven feet, holding up a terrified githzerai youth with one hand against a wall. Krik closed his eyes and prepared himself. “Ya ain’t the pikin’ Harmonium…ya ain’t even the sodding Mercykillers anymore! Who d’ya think ya are, tellin’ me I can’t… extract a loan payment from a… a buddy o’ mine? Who’re you to even tell me ‘good day’ walkin’ by?” Krik smiled a fanged smile, drew his short sword, and ran him through, all in one motion, giving a curt nod to the frightened githzerai teen. “Sodding Mercykillers? Nah… merciless Sodkillers.” He casually tossed a piece of paper on the ground and walked away, beckoning the boy to follow. The teenager picked it up and looked at it. It read: Get him home in two hours, safe and sound, for payment. It was signed by his mother. The Sodkillers are of a mind that any dilemma can be resolved with force. Might makes right. And since they see themselves as being mighty, they see themselves as being right. The more cynical of the Mercykillers (or simply the meaner ones) who didn’t think that the Sons of Mercy’s way would work decided if Arwyl Swan’s Son was going to revive an old faction, so were they. This time they wouldn’t make the mistake of sharing the reins of power with anyone, much less annoying idealistic do-gooders like the Sons of Mercy. Now they hire themselves out as mercenaries, proving their philosophy works. They’ve already cemented themselves in Sigil behind the cover of the Minder’s Guild, biding their time until the factions regain their status. When that time comes, they’ll seize their goals with all of their might until they have everything they want in their grasp.
Philosophy: Might makes right. Nicknames: Brutes, Sellswords. Headquarters: Vorkehan in Acheron. The Tower of the Wyrm in Sigil. Majority Races: Bladelings, githyanki, half-orcs, humans, khaasta, tieflings. Favored Classes: Fighters, monks, rangers. Factol: Nijul P’iuy (LN female aasimar Rng10/Justiciar5 Sodkillers) Prominent Members: Grubby Garrin (LN male half-orc Mnk10), Tall Tally (LE male osyluth), Nagaro (LE female human Ftr7/ex-Pal7), Coirosis (LE female rust dragon) Alignment: Any non-good, non-chaotic. Symbol: A rust-red colored fist on a blood-red-colored disc, surrounded by a border of green serpents. Might makes right, that about sums up the Sodkillers’ beliefs. If there’s something you want, take it by force. If there’s someone bothering you, bash them about a bit. If you don’t like someone’s smile, why tell them about it when you can just punch them in the face? If a body keeps smiling after that, maybe he has a good reason, or a physical defect.
Philosophy
Not everyone is quite that violent, and most aren’t that indiscriminate in where they aim their force. Fact is, while a lot of the criminals released from the prison during the Faction War are now members, there are even more members that just want to see people get punished for doing what they personally believe is the wrong thing. A lot of ex-Mercykillers who see the Sons of Mercy as softies join up just because they want to continue Mercykiller beliefs as they saw them. Sodkillers, more often than not, are neutral, not evil. And they don’t (for the most part) just go around bashing everyone they see for some perceived slight. That’s too chaotic for these champions of justice. Even the evil ones still see themselves as upholding the justice they held as their ideal before the Faction War. And the criminals have joined because they were won over by Mercykiller beliefs while in the prison (mostly anyway). Nonetheless, good folk won’t find much of a place in this organization, as they are essentially a freelance mercenary group. When they get a contract from a higher-up, they do it, because the higher-up wouldn’t have accepted it if it wasn’t just in his eyes. The Sons of Mercy’s dedication to good seems perverted and twisted to a lot of Sodkillers. They don’t see themselves as evil, only dedicated to “real justice” which shouldn’t be clouded by either good or evil. Of course, with the fact that the good ex-Mercykillers all went over to the Sons of Mercy, the Sodkillers are becoming more and more a faction of personal justice instead of real justice. However, conformity is a fundamental faction principle, and the new Sodkiller factol (a former Justiciar) is trying to eradicate all traces of personal bias in the translation of Truth, Law and Justice. Chances are, she’ll be highly successful. The Sodkillers are accepting of anyone who is willing to raise a weapon for justice, assuming they don’t pause and whine at every individual case like the Sons of Mercy. Mercy is for the weak, and as everyone knows, Sodkillers are all about strength. The faction’s message is popular and gaining a lot of power for three reasons. One, it’s simple. You don’t have to wrap your head around believing in nothing, or not believing in anything (which is somehow different than believing in nothing) or believing in Law or Chaos or Good or Evil. You just have to believe that there is justice, and that you will mete out that justice where you see it needed. Two, with the sudden vacuum left two years ago by the departure of the Harmonium and the Guvners, people realized they could police themselves. And what better way to do that than to join up with people who only want what’s best for justice? Three, the Sodkillers are effective at what they do through the Minder’s Guild, and have been since day one. Everyone can see that. The Sons of Mercy, on the other hand, are only just starting to get on their feet. While both represent justice, only one seems to work with any level of efficiency. Simple, just, and effective. No preaching - results people can see and solid pay all attract more people than the Sodkillers need. And all they had to do was flex a little muscle. Proof of their philosophy in action. Might makes right, say the Sodkillers, and it seems that there is little argument.
Brief History
When the Great Upheaval occurred over six centuries ago, the Sodkillers were not very popular, and the Sons of Mercy were not very strong. When they combined into one faction, they solidified their chances of surviving. The Sodkillers gave up mercenary work to carry out punishments of the guilty alongside the Sons of Mercy. Both began seeing things in different lights; the Sodkillers realized that just bashing heads without a little mercy and consideration for the innocent wouldn’t improve things, and the Sons of Mercy soon learned that bashing a few heads straightened out the people mercy did nothing for. Over time the two groups lost all distinction, and became the Mercykillers. As time passed the Mercykillers’ beliefs grew away from those of their predecessors, and while all members agreed the faction’s methods were effective, some began to wonder if they had lost their true focus. Finally, during the height of the Faction War, the Mercykillers began to fall apart, with Alisohn Nilesia gone without a trace and brother turning against brother. Arwyl Swan’s Son rallied together like-minded faction members and declared the Sons of Mercy revived, turning on his former comrades and their way of life in disdain. In response, a group of around two dozen of Nilesia’s personal guards worked around the clock with little to no sleep (which they were quite used to, being as Nilesia slept very little as well) to recruit all of the members they felt would be willing to revive old Sodkiller practices. As it turned out, with the infighting and bloodshed that had already spread throughout the city, there were a good number of folk interested in enforcing a little might. The majority of surviving Mercykillers gravitated towards the new Sodkillers, making it one of the largest organizations left in Sigil. In a place where celestials and fiends walk down the same streets, people easily became jaded and cynical about concepts of good and evil. Justice was always something that mattered to the common folk, though, and the Sodkillers offered a way to justify the things they did and eradicate what they thought was wrong. The Sons of Mercy, on the other hand, led by some “clueless purple prime paladin or whatever” with an idealistic view of “unified good as justice for all”, wasn’t about to win over the hardened populace of Sigil. The Sodkillers ranks swelled, and they took up residence in the Tower of the Wyrm. They started off by selling truth potions at ridiculously low prices to encourage repeat customers as well as to foster more truth in the general populace. At the time, the Sons of Mercy commended the Sodkillers highly for their actions, but shortly after the demand increased the Sodkillers raised their prices and began to hoard as much profit as they could. Using the original profits to form the Minder’s Guild, the faction turned to mercenary work as their main source of income. Now they are making enough profit to make a Taker envious. The Sodkillers are gaining more converts and more power every day, and if (to a Sodkiller that’s “when”) the factions are allowed back in Sigil, they’re ready to seize as much power as they can. Chances are, Sigil will be a battleground at least once more before factions are allowed back in anyway, and chances are, it’ll be the Sodkillers’ fault.
Goals
Shortly after forming the Sodkillers established a guild in Sigil called the Minder’s Guild which makes up the bulk of their business as a front for people to hire them as mercenaries. They act as bounty hunters, and now (unlike before the Faction War) they can act as judge, jury, and executioner without having to worry about the Hardheads or Guvners breathing down their necks about proper trials. The Sodkillers are quickly moving their way into positions of power throughout the city, without wasting effort on subtlety or tact. So far, this no-nonsense approach to politics has been very effective at garnering public support in the wake of the Lady’s Edict. While all this “forcing” business may get on people’s nerves as Sigil begins to settle, for now the Sodkillers are enjoying an ego-tripping power grab that doesn’t let too much slip through their fingers. Meanwhile in Vorkehan, a rogue army of ragtag petitioners, planar mercenaries, achaierai (bird-like creatures native to Acheron), and various rust creatures attacked from below, rusting the roots of the city from within the cube. The army, led by an achaierai named Mnarknak and an elder wyrm rust dragon named Patynara, thought by attacking right in the middle of the Faction War they could gain the upper hand over the Mercykillers there, who were currently locked in divisive struggle between the older Mercykillers and the new Sodkillers. However, the attack only solidified the Sodkillers’ position by prompting the remaining Mercykillers to sign on with the new faction. Though Mnarknak and Patynara escaped, the area is now firmly in the control of the Sodkillers. In addition, Coirosis, an ancient rust dragon, became a Sodkiller within weeks of the attack on Vorkehan, and the Sodkillers now have complete access to the Mines of Marsellin, where a treasure trove of great war machines is lying frozen in iron. Thus, the Sodkillers are trying to convert bladelings and other creatures immune to the plane’s effects to the faction so they can get access to the treasure there without becoming a part of it.
Allies
No one really likes the Sodkillers right now, except those with no faction who don’t care that the Sodkillers are making power grabs all over the place. They view other factions as weaklings, nuisances, or direct threats to their power.
Enemies
There are many people who dislike the Sodkillers, but their only real enemies seem to be the Sons of Mercy and the Harmonium, who both view the Sodkillers as a threat to the greater good. The Xaositects and the Revolutionary League work against the Sodkillers’ interpretation of justice, and neither cares too much for the Sodkillers growing system of enforcement. Active resistance is light so far, as the Sodkillers operate mostly within Sigil, but hostilities are mounting.
Tłumaczenie
"Gdzie mój brzdęk, ty mały skórogłowie? Mówiłeś, że mi zapła..." Zarn przerwał, czując klepnięcie na ramieniu. Obrócił się i zobaczył posępnie wyglądające diabelstwo, potupujące stopą ze zniecierpliwienia. Diablę spojrzało mu głęboko w oczy. "Albo chłopiec, albo twoje życie. Nie zmuszaj mnie, żebym wziął i to, i to." Potężnie zbudowany bariaur w odpowiedzi splunął na racicę Krika. Wciąż przyciskał młodego githzerai jedną ręką do muru. Kaduk zamknął oczy i przygotował się. "Nie jesteś jednym Harmonium..." - kpiąco zauważył Zarn - "...nie jesteś już nawet skurlałym Łaskobójcą! Więc kim jesteś, żeby mówić mi, że nie mogę... odebrać zaległej zapłaty od... od mojego znajomego? Kim ty jesteś, by w ogóle zaczepiać mnie, gdy mijasz mnie na ulicy?" Krik uśmiechnął się groźnie, błyskawicznie wyciągnął swój krótki miecz i runął w kierunku bariaura, wszystko w jednej chwili. Truchło Zarna opadło na bruk. "Skurlały Łaskobójca, taa? ...raczej bezlitosny Skurlobójca." Od niechcenia rzucił w kierunku przerażonego githzerai kawałek papieru i odszedł, dając mu znak by za nim podążył. Nastolatek w pośpiechu podniósł świstek i przeczytał: "Zaprowadź go do domu w ciągu dwóch godzin, całego i zdrowego, a dostaniesz zapłatę." Był podpisany przez jego matkę.
Skurlobójcy są zdania, iż każdy dylemat może zostać rozwiązany siłą. Silniejszy ma rację. A skoro uważają się za silniejszych, to uważają też, że mają rację. Co bardziej cyniczni z Łaskobójców (bądź po prostu co podlejsi), którzy nie wierzyli, że metoda Synów Łaski mogłaby działać, zdecydowali że, skoro Syn Arwyla Swana zamierza wskrzesić starą frakcję, takoż i oni. Tym razem nie uczyniliby błędu dzielenia się wodzami władzy z nikim, tym bardziej z denerwującymi, idealistycznymi dobroczyńcami jak Synowie Łaski. Teraz zatrudniają się jako najemnicy, udowadniając działanie swojej filozofii. Już przytwierdzili się do Sigil pod przykrywką Gildii Opiekunów, oferując swoje usługi, dopóki frakcje nie odzyskają swojego dawnego statusu. Kiedy to nasąpi, będą dążyć do swoich celów z całą swoją siłą, póki nie będą mieli w garści wszystkiego czego pragną.
Filozofia: Silniejszy ma rację. Przydomki: Brutale, Sprzedajmiecze Siedziby: Vorkehan na Acheronie. Wieża Żmija w Sigil. Główne rasy: Diabelstwa, githyanki, khaasta, ludzie, ostrzaki, półorkowie Ulubione klasy: Mnisi, tropiciele, wojownicy. Faktol: Nijul P'iuy (PN kobieta aasimar Trp10/Justykariusz5 Skurlobójcy) Ważni członkowie: Grubby Garrin (PN mężczyzna półork Mch), Długi Długas (PZ mężczyzna osyluth), Nagaro (PZ kobieta człowiek Wjk7/były-Pal7) Charakter: Dowolny nie-dobry, nie-chaotyczny. Symbol: Rdzawo-czerwono pięść na krwiście czerwonym dysku, otoczona krawędzią zielonych węży.
Silniejszy ma rację, tyle jeśli chodzi o wierzenia Skurlobójców. Jeśli jest coś, czego pragniesz, weź to siłą. Jeśli jest ktoś, kto cię martwi, strzaskaj go nieco. Jeśli nie podoba ci się czyjś uśmiech, dlaczego mówić im o tym, skoro możesz po prostu obić mu czerep? Jeśli koleś dalej się po tym uśmiecha, może ma dobry powód, bądź defekt fizyczny.
Filozofia
Niewielu śmiałków jest tak okrutnych, jak oni. A takich, co równie niewybrednie wybierają swoje cele, jest jeszcze mniej. Od kiedy do Skurlobójców dołączyli przestępcy, uwolnieni z więzień po Wojnie Frakcji, jest tu jeszcze więcej członków, chcących jedynie patrzeć, jak trepom zostaje wymierzona sprawiedliwość, za coś, co w osobliwym pojmowaniu Skurlobójców jest złe. Mnóstwo byłych Łaskobójców, mając Synów Łaski za miękkich skurli, dołączyło do Skurlobójców, widząc w tej frakcji kontynuację ideologii Czerwonej Śmierci. Bo Skurlobójcy są bliżej neutralności, niż zła. Wbrew temu, jak są postrzegani przez niektórych, (na ogół) nie szlajają się po uliczkach i nie tłuką kogo popadnie. To by było zbyt bezprawne i swobodne, niepasujące do tych czempionów sprawiedliwości. Nawet te złe do szpiku kości osoby widzą samych siebie jako strażników, utrzymujących idealną sprawieliwość, tak jak przed Wojną Frakcji. A przystąpienie do frakcji kryminalistów i innych złoczyńców, to tak naprawdę wpływ Łaskobójczej ideologii, którą nasiąknęli podczas pobytu w celach. Cóż, przynajmniej w większości. W każdym razie nie ma tu miejsca dla osób miłych i uprzejmych, chociażby ze względu na najemniczy charakter tej organizacji.
When they get a contract from a higher-up, they do it, because the higher-up wouldn’t have accepted it if it wasn’t just in his eyes.
Dążenie Synów Łaski do czynienia dobra jest dla większości Skurlobójców chore i nie do przyjęcia. Nie uważają się za za złych ludzi, tylko poświęconych 'prawdziwej sprawiedliwości', która jest poza pojęciem dobra i zła. Jednak przejście wszystkich dobrych ex-Łaskobójców do Synów Łaski spowodowało, że Skurlobójcy stają się coraz bardziej organizacją wymierzającą sprawiedliwość osobistą, a nie tą prawdziwą. Jako, że konformizm jest fundamentalną zasadą tej frakcji, nowy faktol (była Justykariuszka) stara się wykorzenić z frakcjonistów wszelkie oznaki stronniczości w postrzeganiu Prawdy, Prawa i Sprawiedliwości. Ma na to naprawdę duże szanse. Skurlobójcy akceptują każdego, kto jest skłonny walczyć za sprawiedliwość, zakładając, że nie będzie on ślęczał i jęczał nad każdym napotkanym przypadkiem, jak Synowie Łaski. Bo łaska jest dla słabych, a przecież każdy wie, że Skurlobójcy opierają się na sile. Doktryna frakcji jest popularna i zyskuje na mocy z trzech powodów. Pierwszy - jest prosta. Nie musisz zawracać sobie łepetyny, czy wierzyć w coś, czy nie wierzyć w nic, czy może wierzyć w nic (wbrew pozorom, to różne rzeczy). Nie obchodzi cię Zło, Dobro, Ład lub Chaos. Musisz tylko wierzyć, że istnieje sprawiedliwość wśród tych sfer, a ty masz ją tylko wymierzać tam, gdzie potrzeba. Po drugie, po wyjeździe Harmonium i Guwernatów, blisko dwa lata temu, ludzie zdali sobie sprawę, że mogą sami utrzymywać porządek. A jest na to jakiś lepszy sposób, niż dołączenie do grona ludzi, którzy w czachach mają tylko sprawiedliwość? Po trzecie, dzięki Gildii Opiekunów, Skurlobójcy są efektywni w tym co robią. Są skuteczni od zawsze, każdy to widzi. Dla porównania, Synowie Łaski dopiero zaczynają stawać na nogi. Mimo, że obydwie frakcje reprezentują sprawiedliwość, tylko jedna może się pochwalić jakimkolwiek rezultatem działań. Prostota, skuteczność, efekty które widać i niezła płaca - to przyciąga ludzi do Skurlobójców. A wszystko, co muszą robić, to od czasu do czasu popracować mięśniem. Dowieść prawd swojej ideologii w praktyce. Silniejszy ma rację, jak to mówią Skurlobójcy i, wydaje się, motto to ma w sobie ziarno prawdy.
Historia
Sześć wieków temu, gdy nastąpił Wielki Przewrót, Skurlobójcy nie cieszyli się dużą popularnością, a Synowie Łaski nie byli zbyt silni. Aby zwiększyć swoje szanse na przetrwanie, frakcje te złączyły się. Skurlobójcy zaprzestali pracy najemniczej na rzecz wymierzania kar z (The Sodkillers gave up mercenary work to carry out punishments of the guilty alongside the Sons of Mercy.). Obydwie grupy zaczęły postrzegać świat w nieco innym świetle. Skurlobije zdali sobie sprawę, że okładanie niewinnych czerepów bez ksztyny miłosierdzia niczego nie poprawi. Synowie Łaski zaś, nauczyli się, (and the Sons of Mercy soon learned that bashing a few heads straightened out the people mercy did nothing for.) Wraz z upływem czasu, granice pomiędzy dwoma grupami zatarły się; stali się Łaskobójcami, Czerwoną Śmiercią. Przekonania Łaskobójców powoli oddalały się od oryginalnych założeń obu frakcji. Wszyscy członkowie zgadzali się, że nowe metody są skuteczne, mimo to część zaczęła zastanawiać się, czy mijają się ze swym prawdziwym, pierwotnym powołaniem. W końcu, gdy Wojna Frakcji rozgorzała na dobre, a faktol Alisohn Nilesia znikła bez śladu, Łaskobójcy zaczęli się rozpadać, członek wystąpił przeciwko członkowi. Arwyl Łabędzi Syn skupił wokół siebie frakcjonistów o podobnych poglądach i ogłosił reaktywację Synów Łaski, odcinając się od reszty swoich byłych towarzyszy i ich życia w pogardzie do wszystkiego. W odpowiedzi, grupa blisko twóch tuzinów osobistej straży Nilesii, przez całą dobę, prawie bez snu (do czego byli przyzwyczajeni, bowiem sama Nilesia spała bardzo mało) rektrutowała każdego, kto wykazywał wolę kontynuowania praktyk Skurlobójców. Jak się okazało, wśród walk i rozlewu krwi, które już rozprzestrzeniły się po mieście, znalazła się spora liczba trepów lubiących demonstrować swoją siłę. Większość Łaskobójców, którzy przeżyli zamieszki skłaniała się ku nowym Skurlobójców, czyniąc ich jedną z największych organizacji ostałych w Sigil. W miejscu, gdzie niebianie i biesy chadzają jedną ulicą, ludzie szybko stali się znudzeni i cyniczni w postrzeganiu dobra i zła. Sprawiedliwość zaś, zawsze była czymś, co miało znaczenie nawet dla przeciętnego trepa. Skurlobójcy potrafili uzasadnić swoje postępki, potrafili wyeliminować to, co uważali za złe. Byli konkretni. Dla porównania, Synowie Łaski, prowadzeni przez jakiegoś "tępego, purpurowego rycerzyka, paladyna z pierwszej" z idealistycznym poglądem na "dobroć, jednakową dla każdego, będącą drogą do sprawiedliwości", nie są zbyt przekonującą frakcją dla mieszkańców Sigil, zahartowanych przez życie. Gdy liczba Skurlobójców znacznie wzrosła, przenieśli się do Wieży Żmija. Ich pierwszym ruchem było sprzedawanie Eliksirów Prawdy po śmiesznie niskich cenach, by zachęcić stałych klientów, a także by 'wprowadzić nieco szczerości' na ulice miasta. Synowie Łaski pochwalali wówczas Skurobójców za te działania. Gdy tylko zwiększył się popyt, Skurlobije podnieśli ceny i zaczęli korzytać z tego, jak tylko mogli. Brzdęk zarobiony w ten sposób pozwolił im utworzyć Gildię Mindera, a praca najemnicza stała się ich głównym źródłem dochodu. Mają teraz takie zyski, że nawet Przeznaczonych wpędzają w zazdrość. Rosną w siłę z każdym dniem, przyjmują nowych członków, a jeśli (lub, jak mówią Skurlobójcy, 'a kiedy') frakcje na powrót będą mogły działać w Sigil, będą gotowi, by zagarnąć dla siebie jak najwięcej władzy. Wszystko wskazuje na to, że Sigil jeszcze co najmniej raz stanie się polem walk, zanim frakcje znów zaistnieją w Mieście Drzwi. I całkiem prawdopodobne, że będzie to sprawka Skurlobójców.
Cele
Krótko po utworzeniu, Skurlobójcy założyli gildię w Sigil zwaną Gildią Mindera, która wypełnia mnóstwo ich spraw pod pozorem zatrudniania ich jako najemników. Działają jako łowcy nagród, a teraz (jak nigdy przed Wojną Frakcji) mogą działać jako sędziowie, przysięgli i kaci bez martwienia się o Twardogłowych, czy Guwernantów patrzących na ręce, o odpowiednie osądzenia. Skurlobójcy sprawnie dążą do przejęcia władzy nad miastem, bez wysilania się na finezyjność i wyrafinowanie. Chcą trzymać Sigil w garści, by nic nie prześlizgnęło im się między palcami. Od kiedy został wprowadzony Edykt Pani, takie podejście do polityki okazało się skutecznym sposobem pozyskania poparcia społeczeństwa, choć niektórzy ludzie stają się przez to nieco nerwowi.
Tymczasem w Vorkehan, zbuntowana, autonomiczna armia krzykaczy, najemników planarnych, Achajerusów (ptakopodobnych stworzeń, rdzennych dla Acheronu), i różnorakich stworzeń zaatakowała od środka, próbując podkopać fundamenty miasta wewnątrz sześcianu. Istoty które doprowadziły tu ową armię - achajerus imieniem Mnarknak i starszy rdzawy smok o imieniu Patynara - miały nadzieję, że atak na miasto podczas Wojny Frakcji pomoże im uzyskać przewagę nad frakcjonistami, biorącymi udział w konflikcie pomiędzy starymi Łaskobójcami, a nowymi Skurlobójcami. Jednak najazd tylko wzmocnił pozycję tych drugich, bo większość pozostałych przy życiu trepów z Czerwonej Śmierci, w obliczu nowego zagrożenia, postanowiło dołączyć do Skurlobójców. A teraz, kiedy po Mnarknaku i Patynarze słuch zaginął, miasto jest bezsprzecznie przez nich kontrolowane. W dodatku, kilka tygodni po ataku, dołączyła do nich Coirosis, inna rdzawa smoczyca. Zapewniło to Skurlobójcom pełny dostęp do Kopalń Marsellin, skarbnicy ogromnych maszyn wojennych, zamrożonych w żelazie. W związku z tym, Skurlobójcy próbują werbować Ostrzaki i inne stworzenia odporne na działanie planu; chcą dobrać się do skarbu, nie stając się jednocześnie jego częścią.
Sojusznicy
Na dobrą sprawę, nikt nie lubi Skurlobójców. Pomijając tych, którzy nie należą do żadnej frakcji i niewiele sobie robią z tego, że Skurlobije powoli przejmują kontrolę nad całym tym miejscem. Frakcja ta postrzega inne w ograniczonych kategoriach: jako słabe, uciążliwe lub bezpośrednio zagrażające potędze Skurlobójców.
Wrogowie
Ze Skurlobójcami nie zgadza się mnóstwo śmiałków, ale ich prawdziwymi przeciwnikami wydają się być Synowie Łaski i Harmonium - obydwie frakcje mają Skurobójców za organizacje zagrażającą wartościom, które głoszą. Chaosyci i Liga Rewolocyjna działają na przekór Skurlobójczej 'sprawiedliwości', nie obchodzi ich za bardzo system egzekwowania prawa Sprzedajmieczy. Póki co, Skurlobójcy nie napotkali znaczącego, aktywnego oporu, przynajmniej działając w obrębie Sigil. Ale ich przeciwnicy powoli zbierają siły.