Sferopedia
Advertisement
Bóstwo
Silvanus p63
Silvanus jako stary, brodaty, niewiarygodnie mądry mężczyzna unoszący się w powietrzu lub koronie drzew
Silvanus
Tytuł(y) Ojciec Dębów, Ojciec Lasów, Ojciec Drzew, Stary Dąb, Stary Ojciec
Symbol zielony liść dębu
Plan Ojczysty Zewnętrze/Tir na Og (Głęboka Knieja); Dom Natury/Głęboka Knieja
Ranga mocy Większe bóstwo
Charakter neutralny
Dziedziny dzika natura, druidzi, leśni ludzie, leśne elfy
Domeny ochrona, odnowa, roślina, woda, zwierzę
Ulubiona broń Wielki Drewniany Młot Silvanusa (młot dwuręczny)
Sojusznicy Eldath, Mielikki, Chauntea, Lathander, Lurue, Nobanion
Wrogowie Malar, Talos, Talona, Moander (martwy)
Zwierzchnik brak
Silvanus symbol

Symbol Silvanusa

Silvanus (sil-van-nus), mimo iż jest mądry, uczynny, potrafi stanowczo bronić równowagi natury i surowo karać tych, którzy jej zagrażają. Objawia się jako stary, brodaty, nieskończenie mądry mężczyzna, który zwykle unosi się w powietrzu lub w koronie starych drzew. Kościół Silvanusa rozprzestrzenił się w Faerunie i jest daleko silniejszy, niż wielu mogłoby przypuszczać. Mimo to wiele osób z zewnątrz postrzega go, w przeciwieństwie do kościoła Chauntei, patronki rolnictwa, przychylnemu ekspansji cywilizacji, jako nieprzejednanego wroga osadnictwa. Chociaż stwierdzenie to nie jest prawdziwe, w powszechnym mniemaniu kościół Ojca Dębów niewiele różni się od zgromadzeń wyznawców Bóstw Furii. Kapłani i druidzi Silvanusa przygotowują czary o zachodzie słońca lub przy świetle księżyca. Święta to Zielone Trawy, noce Śródlecia, Obfite Plony oraz Noc Leśnych Spacerów, która następuje, gdy bóstwo staje się niespokojne. Sprawia wtedy, że drzewa chodzą, strumienie zmieniają bieg, jaskinie zamykają się lub otwierają, leśne stworzenia ogarnia poruszenie, a magia lasu się wzmacnia. Kapłani Silvanusa zawsze odganiają nieumarłych, zamiast ich karcić. Wiele rytuałów kultu tego bóstwa odbywa się w kręgu wysokich, starych drzew na wzgórzu. Bóstwo przyjmuje wprawdzie ofiary, lecz nie mogą być one krwawe - kapłani łamią więc lub zakopują ceremonialnie jakiś przedmiot wykonany z drewna. Ofiarą dla Silvanusa może być na przykład drewniany wóz lub krzesło albo powalone drzewa. Najprostszą modlitwą jest Wezwanie Dębu, Jesionu i Ciernia, kiedy to kapłan zbiera liście trzech wymienionych drzew, puszcza je na wodę i błaga Silvanusa, by wysłuchał modlitwy. Potężniejszym rytuałem (podejmowanym w celu rozmowy z bóstwem, otrzymania boskich łask lub magicznych mocy) jest Czuwanie. Wyznawca smaruje swoje ciało proszkiem z żołędzi i liści jemioły, zmieszanym z deszczówką lub wodą źródlaną, po czym na większość nocy kładzie się na wielkim drzewie lub w jego pobliżu. Niektóre części jego nagiego ciała muszą przy tym dotykać zieleni i porastającego pień mchu, a zatem najchętniej wybieranymi do tej ceremonii są wielosetletnie, omszałe drzewa. Dwoma najpotężniejszymi i najświętszymi rytuałami Silvanusa są Pieśń Drzew i Taniec Driad. Pierwszy polega na odśpiewaniu pieśni, która przyciąga leśne stworzenia, aby mogły zostać uleczone. Drugi jest dzikim, pobudzającym umysł i ciało tańcem przy wtórze fletu, który przyciąga driady i wzywa je, nawet z daleka, by łączyły się z ludźmi. Niestety, ceremonią najczęściej odprawianą w kościele Silvanusa jest Cierniste Wezwania, magiczny rytuał, który wznosi z leśnej ziemi grube ściany przeszywających cierni. Bariery te są trwałe i tak zawiłe, jak sobie tego zażyczy przewodniczący ceremonii kapłan, lecz mogą zostać wzniesione tylko wtedy, gdy sługa Silvanusa (wyznawca lub służebne stworzenie, na przykład jeleń) zostanie zabity lub przeleje dużo krwi. Rytuał Ciernistego Wyzwania służy powstrzymywaniu tych, którzy mogliby zniszczyć lub spalić las, naruszając równowagę.

Historia/związki[]

Podobnie jak Oghma, Silvanus jest prastarym bóstwem, powiązanym z wieloma planami. Bliskie więzi łączą go z Chaunteą, a bezpośrednio lub pośrednio służą mu Eldath, Mielikki, Gwaeron Wichura, Lurue i Shiallia. Przeciwstawia się działalności Malara i jego kościoła, ponieważ Władca Bestii owładnięty jest rządzą krwi, a jego wyznawcy skłonni są polować na każde stworzenie, nawet jeśli miałoby to oznaczać wytrzebienie gatunku. Mimo że Silvanus uznaje rolę choroby i naturalnych katastrof w utrzymaniu równowagi, nienawidzi zarówno Talony jak i Talosa, ponieważ oboje nie dbają w ogóle o naturalny porządek i pragną jedynie zaspokajać swoje najbardziej niszczycielskie instynkty.

Dogmat[]

Silvanus wszystko widzi i wszystko równoważy, miesza ze sobą rwące wody i susze, ogień i lód, życie i śmierć. Trzymaj się na uboczu i miej pełny obraz sytuacji. Nie uznawaj popularnej idei tego, co najlepsze. Wszystko zamyka się w cyklu, zręcznie i pięknie zrównoważone. Obowiązkiem wiernych jest doglądać tego cyklu i świętej równowagi, tak jednak, by nieopatrznie jej nie naruszyć. Spraw by inni także dostrzegli równowagę i przeciwstawiaj się tym, którzy chcą ją zakłócić. Obserwuj, czekaj i działaj w milczeniu. Na otwarty konflikt decyduj się tylko wówczas, gdy zmusza cię do tego czas lub wrogowie. Powstrzymuj niszczenie lasów, wypędzaj chorobę z każdego miejsca, w którym ją zastaniesz, broń drzew i zasadzaj nowe rośliny wszędzie, gdzie to możliwe. Poszukuj, służ i zaprzyjaźniaj się z driadami, naucz się też ich imion. Zabijaj tylko wtedy, gdy to konieczne, niszcz ogień i tych, którzy go zaprószają, wystrzegaj się też orków i wszystkich innych, którzy do lasu wnoszą topory.

Kler i świątynie[]

Kościół Silvanusa wytrwale walczy o zachowanie świętej równowagi, mimo nacisków ludu dążącego do bardziej wydajnej uprawy ziemi i obfitszych polowań. Kapłani starają się więc kierować rozwój osadników w inne strony i kontrolować liczebność okolicznych populacji, wspierając zbójców albo rozmnażając i przenosząc drapieżniki. Pilnie baczą jednak, by takie ich działania pozostały w ukryciu, aby większość mieszkańców Faerunu postrzegała sługi Silvanusa jako dobrodusznych miłośników drzew. Rozmnażanie dzikich zwierząt i hodowla roślin, pielęgnowanie chorych zwierząt oraz sadzenie drzew i dzikich krzewów to wszystkie czynności kapłanów, o jakich powinno wiedzieć pospólstwo, i wszystko, czego potrzeba, by zachować równowagę. Kapłani Silvanusa przez całe życie badają zawiłe cykle życiowe wszystkich żywych stworzeń Faerunu i uczą się przewidywać konsekwencje swoich działań i splotów wydarzeń. Planując w ten sposób przyszłość, mają nadzieję ustrzec się błędów i zachować równowagę. Nic zatem dziwnego, że sługi Silvanusa charakteryzują się cierpliwością i ogromną wiedzą o naturze, a cechy te sprawiają, iż mogą, jeśli to konieczne, stanowić śmiertelne zagrożenie. Nigdy nie zaskakują ich nagłe zmiany biegu wydarzeń i wydaje się, że zawsze są trzy lub cztery kroki przed przeciwnikami, przygotowani na starcie. Kościół Silvanusa unika wznoszenia świątyń, a nad życie w wielkich miastach przedkłada niewielkie osady, choć zdarza się, że jego kapłani pracują nawet w wielkich aglomeracjach, zakładając ogrody i parki. Większość wyznawców czci Ojca Dębów pośród drzew, zwłaszcza starych dębów, lub w kręgach kamieni ukrytych głęboko w lasach Faerunu. Ceremonialnym strojem zarówno kapłanów jak i druidów jest pełna zbroja wykonana z nakładających się na siebie płytek w kształcie liści - metalowych u kapłanów, skórzanych u druidów. Każdy z tych pancerzy stanowi komplet z zielonymi bryczesami i koszulą, a stroju dopełnia hełm ze skrzydłami w kształcie liści dębu. Kościół Silvanusa ma silną, scentralizowaną hierarchię, zdominowaną przez druidów, lecz wielu członków, zwłaszcza kapłanów i tropicieli, stoi poza nią. Struktura kościoła jest odbiciem dawnej struktury kręgów druidów. Druid wysokiej rangi, zwany arcydruidem, przewodniczy większości kręgów, a wszyscy ich członkowie uznawani są za początkujących różnego stopnia. Każdy druid składa raporty wielkiemu druidowi danego regionu, a wszyscy wielcy druidzi podlegają z kolei wielkiemu druidowi całego wyznania. To ostatnie stanowisko jest niezwykle odpowiedzialne i wymaga ciężkiej pracy, toteż nikt nie zajmuje go dłużej niż kilka lat. Byli wielcy druidzi tworzą natomiast starszyznę wiary.

Awatarowie[]

Awatarowie Silvanusa objawiają się w postaci starca lub młodzieńca. Stary Ojciec jest brodatym mężczyzną, który zwykle unosi się w powietrzu lub w koronie starych drzew, o skórze brązowej lub szarej, pomarszczonej jak stare drzewo. W innej postaci jest długonogim młodzikiem, ubranym w zbroję z płytek w kształcie dębowych liści. Awatarowie Silvanusa pojawiają się najczęściej gdy zagrożony jest święty gaj lub gdy w czasie ceremonii zaatakowany zostanie krąg druidów. Nienawidzą ognia i tych, którzy używają go nierozsądnie lub do niszczenia przyrody.

Źródła[]

  • Wyznania i Panteony


Główne bóstwa Faerunu
Nadbóg Ao
AzuthBaneChaunteaCyricEilistraeeGondHelmIlmaterKelemvorKossuthLathanderLolthMalarMaskaMielikkiMystraOghmaSelûneSharShaundakulSilvanusSuneTalosTempusTormTymoraTyrUmberleeUthgarWaukeen
Pozostałe bóstwa Faerunu
AkadiAurilBeshabaCzerwona RycerkaDeneirEldathGaragosGargauthGrumbarGwaeron WichuraHoarIstishiaJergalLliiraLoviatarLurueMililNobanionPoszukiwacz WyvernspurSavrasSharessShialliaSiamorpheTalonaTiamatUbtaoUlutiuValkurVelsharoon
Martwe bóstwa Faerunu
AmaunatorBhaalIbrandulIyachtu XvimKarsusLeiraMoanderMyrkulTyche
Advertisement