Selûne

Bóstwo
Selûne jako niezwykle piękna ludzka kobieta, gibka, młoda dziewczyna oraz starzejąca się kobieta o delikatnie zaokrąglonych kształtach
Selûne
Tytuł(y)	Nasza Srebrna Pani, Księżycowa Panna, Nocna Biała Pani
Symbol	para kobiecych oczu otoczona siedmioma srebrnymi gwiazdami
Plan Ojczysty	Ysgard/Ysgard/Bramy Księżyca; Bramy Księżyca/Srebrzystość
Ranga mocy	Pośrednie bóstwo
Charakter	chaotyczny dobry
Dziedziny	dobre i neutralne likantrop], księżyc, nawigacja, poszukiwacze, gwiazdy, włóczędzy
Domeny	chaos, dobro, księżyc, ochrona, podróż
Ulubiona broń	Różdżka Czterech Księżyców (ciężki buzdygan)
Sojusznicy	Mystra, Lliira, Sune, Tymora, Eilistraee, Sehanine Księżycowy Łuk, Shaundakul, Eldath, Chauntea, Valkur, Lathander
Wrogowie	Maska, Shar, Umberlee, Moander (martwy)
Zwierzchnik	brak

Shar w walce z Selûne

Symbol Selûne

Kapłan Selûne (trzeci od lewej)

Selûne reprezentuje tajemniczą siłę księżyca, niebiańską moc, która wpływa na przypływy, przemienia likantropy, kieruje cyklami rozrodczymi i wywołuje obłęd. Jest nieobliczalnym, starożytnym bóstwem, podchodzącym do egzystencji z niewzruszonym spokojem księżyca. Tak jak księżyc, cicha i tajemnicza Srebrna Pani ma wiele twarzy. Czasami zdaje się odległa, okryta smutkiem minionych klęsk i tragedii, innym razem tańczy radośnie, a jej gibka sylwetka promieniuje majestatycznym blaskiem. Selune to istota chaotyczna, przyzwyczajona do zmian, lecz jedno nigdy się nie zmienia - zawsze walczy ze swą arcynemezis Shar. Boginie te razem stworzyły Toril oraz napełniły go życiem i od tamtej pory zawsze walczą o los swego tworu. Wielu mieszkańców Faerunu żyje zgodnie z rytmem nocnego nieba, stąd też Selûne może się pochwalić różnorodną rzeszą wyznawców. Podróżujący po morzach podczas swych wypraw zwracają się do usianego gwiazdami sklepienia, by nawigować po morskich szlakach i często szepczą modlitwy do Księżycowej Panny, by chroniła ich przed Umberlee. Dobre likantropy oddają jej cześć jako pani ich losu, tak samo jak astrolodzy i wróżbici, chociaż z całkiem innych powodów. Lud uznaje sługi Selûne za tajemniczych wysłanników dobra, wrogów złych bestii i nieumarłych oraz opiekunów lunatyków i niedołężnych. Mimo że niewielu rozumie zawiłości jej starożytnej religii, większość dobrze usposobionych mieszkańców Faerunu szanuje jej kapłanów i oddaje jej hołd, kiedy księżyc jest w pełni. Kapłani Selûne modlą się o czary w nocy, zawsze zwróceni w kierunku widocznego księżyca. Kobiety znacznie przewyższają liczebnie mężczyzn, a wiele rytuałów oddaje cześć kobietom jako nauczycielkom i wzorcom postępowania w domu oraz w społeczeństwie. Doktryna Selûne sugeruje, że księżyc wywiera subtelny wpływ na cykle kobiecego ciała. Jej kapłanki uważają, że są najbliżej swego bóstwa, kiedy księżyc jest w pełni, i w tym okresie odprawiają ceremonie, by otworzyć się na specjalne wizje i przeczucia. Podczas większości z owych ceremonii ważną rolę odgrywa mleko, symbol macierzyństwa i utrzymywania mocy kobiecości. Wszyscy kapłani świętują natomiast dwa coroczne święta, Przyzwanie Drugiego Księżyca oraz Misterium Nocy. Przyzwanie Drugiego Księżyca, odprawiane w Tarczowy Wiec, wymaga, by w każdej ze świątyń bogini w Faerunie wierni jednocześnie odśpiewali pieśń ku czci Selûne. To zlanie się poddańczej energii przyzywa Okruchy, niebieskowłose planarne służki bogini, by przez jedną noc spełniały polecenia ziemskich kapłanów Selûne - zazwyczaj walczyły z siłami Shar, a następnego dnia przyjęły w swe szeregi jedną śmiertelniczkę. Misterium Nocy, odprawiane kolejno przez to innych kapłanów, odbywa się raz w roku. W czasie tego rytuału kapłani unoszą się wysoko w powietrze, by w głębokim transie obcować z Księżycową Panną.

Historia/związki

Zgodnie z najstarszymi mitami, nadbóg Ao stworzył wszechświat, który teraz mieści w sobie świat Torilu. Poprzez ten akt stworzenia protoplazmatyczna, surowa egzystencja przyjęła formę bliźniaczych bóstw, jednego reprezentującego światło, a drugiego ciemność. Bóstwa te, Selûne i Shar, zrodziły ciała niebieskie, tworząc w tym procesie Chaunteę, ożywczego ducha Torilu. Chauntea błagała siostry, aby darowały jej światu ciepło i światło, by mogło pod nim kwitnąć życie. Selûne ustąpiła i zapaliła słońce ogniem żywiołów. Shar, która przywłaszczyła sobie pierwotną ciemność i oburzyła się na koncepcję życie Chauntei, rzuciła się wówczas na swoją siostrę, rozpoczynając konflikt, który trwa do dziś. Rozgniewana Pani Utraty zgasiła światło Selûne, mocno osłabiając ją w magicznej walce, a wtedy Księżycowa Panna wyrwała z siebie część swej magicznej esencji i cisnęła nią w Shar. Gdy wybuch dosięgnął Mroczne Bóstwo, odebrał mu część jego esencji. Z tego zmieszania się światła i mrocznych energii narodziła się Mystryl, istota z najczystszej magii, która stała się strażniczką Splotu pokrywającego Toril. Mystryl identyfikowała się bardziej z Selûne, zapewniając tym samym Księżycowej Pannie potężne wsparcie - i srogo za to zapłaciła. Magiczny ostrzał Selûne wtrącił Shar na wieki w ciemność i pozwolił ciepłu oraz światłu pieścić Toril, kosztował jednak Selûne zbyt wiele energii. Od tego czasu jej moc rosła w siłę lub malała z upływem epok, podczas gdy Shar, wiecznie gotowa uderzyć z cienia, zachowała większość swej pierwotnej siły. Na razie wydaje się, że moc Selûne wzrasta. Przed Czasami Kłopotów jej potencjał zmalał jednak tak bardzo, że musiała służyć Sune Ognistowłosej. W ciągu ostatniej dekady odzyskała swoją pozycję, wykuwając nowe sojusze w wiecznej walce przeciw mrocznej siostrze. Jednym z jej najsilniejszych sojuszników w tej sprawie jest Mystra (drugie już bóstwo zastępujące jej starą, dawno zmarłą przyjaciółkę na stanowisku opiekunki Splotu), zwłaszcza od chwili gdy Shar stworzyła Cienisty Splot, moc zaprzeczającą doktrynie Mystry, oraz Lliira i Eilistraee, które dzielą zamiłowanie Selûne do igraszek w świetle księżyca. Selûne szanuje pasję Lathandera i ma nadzieję, że wspólnie zdołają rzucić niszczycielskie światło na wiecznie obecne ciemności Shar. Selûne walczy z Umberlee o los statków na morzu oraz z Maską, sprzeciwiając się złu, jakie popełnia w ciemności.

Dogmat

Z radością witaj wszystkich, na których pada światło Selûne, jeśli sobie tego życzą. Pamiętaj że życie, jak srebrny księżyc, to się rozrasta, to maleje. Ufaj blaskowi Selûne i wiedz, że każda miłość ożywająca pod jej światłem zazna jej błogosławieństwa. Zwróć się ku księżycowi, a będzie on twym przewodnikiem. Namawiaj do akceptacji i tolerancji. Postrzegaj wszystkie istoty jak równe sobie. Pomagaj innym wyznawcom Selûne, jakby byli twoimi najdroższymi przyjaciółmi.

Kler i świątynie

Kapłani Księżycowej Panny wierzą, że wszędzie, gdzie świeci księżyc w pełni, jest miejsce dla Selûne. Jej wyznawcy są zazwyczaj cierpliwi, akceptują niemal wszystko i wszystkich i chętnie wyciągają pomocną dłoń. Nauki Selûne o współczuciu i przewodnictwie najsilniejszym echem odbijają się wśród żeglarzy, dobrych likantropów, a zwłaszcza czarowników płci żeńskiej. Jej kościół posiada bardzo chaotyczną hierarchię, która od czasu do czasu zmienia się wraz z fazami księżyca i innymi mniej przewidywalnymi księżycowymi zjawiskami. Kapłani Selûne cenią samodzielność, pokorę, zdrowy rozsądek znacznie bardziej, niż ścisłe trzymanie się ceremonii. Często uzbrajają się w specjalne buzdygany znane jako Dłonie Księżyca, w których typowa główka zastąpiona została wyobrażeniem księżyca (kapłani z poszczególnych świątyń preferują różne jego fazy). Dłonie Księżyca mogą być zarówno ciężkie jak i lekkie i poza ową główką niczym nie różnią się od zwyczajnych buzdyganów. Wygląd świątyń Selûne różni się tak bardzo, jak jej kapłani, od małych kapliczek w dziczy, aż do wielkich otwartych lub oświetlonych światłem księżyca budowli rozmiaru wielkiej posiadłości. Wewnątrz i wokół nich można znaleźć stawy, oczka wodne, ogrody i mnóstwo detali z kobiecą symboliką. Kapłani Selûne przemierzają Faerun w poszukiwaniu potencjalnych wyznawców i zawsze interesują się dotkniętymi likantropią lub szaleństwem. Ci ze zdolnościami leczenia cierpiących starają się im pomóc, inni towarzyszą im w drodze do najbliższej świątyni Selûne, gdzie zajmują się nimi starsi kapłani. Wędrowcy kościoła szerzą również subtelnie wplecioną w kazania Selûne ideologię wzmacniania pozycji kobiet, która staje się popularna wśród karczmarek, praczek, szwaczek i służących. Ci kapłani, którzy pozostają w świątyniach (zazwyczaj, lecz nie zawsze, w związku z wiekiem), wydzielają lekarstwa i zarabiają pieniądze dla kościoła, przepowiadając przyszłość z gwiazd, oraz doglądając mieszkańców lecznic i przytulisk, które często znajdują się w świątyniach Selûne. Wszyscy kapłani jednoczą się, gdy złe likantropy zagrażają okolicznym społecznościom, i czynią wszystko, co w ich mocy, by wykorzenić tę magiczną przypadłość i wyleczyć ją albo zniszczyć.

Awatarowie

Fizyczny wygląd awatarów Selûne zmienia się wraz z fazami księżyca. Czasem przybierają oni postać niezwykle pięknej ludzkiej kobiety o ciemnej karnacji, z długimi nogami i długimi białymi włosami, okalającymi twarz o doskonałych rysach, z oszałamiającymi zielonymi oczami. Innym razem awatar jest eteryczną, gibką, młodą dziewczyną z ciemnymi włosami i oczami, która ma na sobie zwiewne szaty w kolorze księżyca. Pojawia się również jako starzejąca się kobieta o delikatnie zaokrąglonych kształtach. Jej wygląd jest bardziej świetlisty lub mniej wyraźny zależnie od faz księżyca, lecz te powierzchowne zmiany nie mają żadnego wpływu na jej moce. Bogini niezbyt jednak chętnie posyła swoich awatarów do Faerunu, bowiem wie, że Shar rozkoszuje się mordowaniem jej objawień. Awatarowie Selûne przemierzają Plany Zewnętrzne w poszukiwaniu magicznej wiedzy i czegoś, co pozwoliłoby jej ostatecznie zniszczyć Panią Utraty.

Źródła

• Wyznania i Panteony