Remorhaz
Remorhaz
Remorhaz
Remorhaz
Remorhaz, zwany też robakiem polarnym - arktyczny drapieżca, posiadający zdolność przekopywania się przez lód i ziemię.
Fizyczność[]
Istota ta wygląda niczym ogromny czerw (7-14 metrów długości) o segmentowym ciele, wielu owadzich nogach, wielofasetkowych oczach oraz szerokiej, lśniącej od zębów paszczy. Tuż za głową znajdują się dwie płetwy, przypominające nieco skrzydła. Stwór jest barwy niebieskiej, z białym, pokrytym licznymi wyrostkami grzbietem.
Remorhazy żyją około trzydziestu lat.
Kiedy remorhaz jest podekscytowany, temperatura jego ciała znacznie wzrasta, i wyrostki na plecach rozbłyskują czerwonym światłem, wydalając nadmiar ciepła. Gorąco jest wtedy tak potężne, że niemagiczna broń topi się w dotknięciu z grzbietem potwora, a trącona nim żywa istota odnosi ogromne poparzenia. Słabą stroną remorhazów jest stosunkowo miękki i słabiej od reszty ciała osłonięty brzuch.
Samica jest zdolna do rozrodu najwyżej cztery razy w ciągu życia. Składa ona wówczas jedno lub dwa szaro-niebieskie jaja, których strzeże aż do wylęgu. Jaja potrzebują nieustannego ciepła matki i pozostawienie ich w chłodzie na zaledwie minutę może sprawić, że młode nie wylęgną się. Małe remorhazy pozostają w gnieździe matki przez cztery miesiące. W tym czasie rosną do siedmiu metrów długości i osiągają samodzielność.
Ich jaja są cennym towarem dla śmiałków próbujących tresury robaków. Są niepewnymi sługami, zdolnymi tolerować zaledwie kilka osób, a i te nie mogą być pewne swego kiedy istota jest głodna. Specjalna wydzielina wywołująca wzrost temperatury ciała remorhaza może być wydobyta z ciała zabitego potwora i jest wysoce ceniona przez alchemików.
Istnieje odmiana albinoska, która zamieszkuje Lodowiec Białego Robaka. Niektórzy uciekający poszukiwacze przygód donoszą, że natrafiali na osobniki mające chwytne macki.
Zachowanie[]
Remorhazy są bardzo agresywne. Polują na polarne niedźwiedzie, łosie i jelenie. Nie gardzą mięsem humanoidów, a zdarza im się nawet atakować lodowych gigantów. Co ciekawe, wspomniani giganci czasami wabią i tresują te stwory, by strzegły ich siedzib.
Remorhazy kryją się pod śniegiem i lodem, dopóki nie wyczują ruchu - wtedy wyskakują na powierzchnię, atakując nic nie spodziewającą się ofiarę. Szczątkowe skrzydła pozwalają im na krótką metę wykonywać zaskakująco zwinne manewry ogromnym cielskiem. Zdarza się, że zaskoczona ofiara zostaje połknięta w całości.
Legowiska remorhazów obejmują złożone kompleksy tuneli wydrążonych w lodzie i skale. Posiadają dużą centralną komorę i otaczające ją, gładkie tunele. W lodowej części jest bardzo ślisko, gdyż lód wielokrotnie topi się od gorącego ciała lokatora, a następnie zamarza z powrotem. Tereny łowieckie tych istot mają zasięg nawet stu kilometrów. O ile nie brakuje pożywienia, tereny kilku osobników mogą przenikać się ze sobą.
Okres godowy remorhazów przypada na lato. Osobniki łączą się w pary na około dwa miesiące, a następnie rozdzielają i powracają na swoje terytoria. Nie każde gody kończą się zapłodnieniem, gdyż ilość możliwych zapłodnień przez samicę jest silnie ograniczona.
Zobacz też[]
- Nawijak wydm
- Ujeżdżanie remorhazów - zwyczaj praktykowany przez mnichów z Zakonu Żółtej Róży