Przedstawiciel szlachty prawdziwych ghuli
Prawdziwe ghule (zwane również cienistymi ghulami, dziećmi Nerulla lub większymi ghulami), w przeciwieństwie do większości nieumarłych, nie są efektem nekromantycznego majstrowania lub magii. To ghule które postanowiły przezwyciężyć swoją bestialską i dziką naturę, lub przynajmniej nauczyły się ją kontrolować. W rezultacie rozwinęły się i stały znacznie bardziej ludzkie niż pospolite ghule i ghasty.
Opis[]
Prawdziwe ghule posiadają bladą skórę, ostre zęby, długi czarny język i podkrążone oczy.
Charakter[]
Prawdziwe ghule są wyzwolone z szaleńczego głodu i bezmyślnej dzikości typowych dla ich powszechniejszych krewniaków niższego stopnia. Są elokwentne i wykształcone, jak również absolutnie bezwzględne i złe. Ich charakter jest zawsze neutralny zły a w swej inteligencji mogą być porównywane do ludzi (8-16).
Zwyczaje[]
Bóstwo prawdziwych ghuli jest nieznane większości obcych; nazywa się je często Panem Zgnilizny i Cienia lub Bogiem Kostnicy. Wielu uczonych uważa że jest to jakiś Otchłanny Władca, a inni utożsamiają go z jakimś wyższym yugolothem. W istocie patronem prawdziwych ghuli jest pradawne i tajemnicze bóstwo imieniem Mordiggian.
Społeczność[]
Głęboko pod powierzchnią, najgłębsze otchłanie Podmroku kryją sekretne Białe Królestwo, państwo zaludnione wyłącznie przez prawdziwe ghule. Rządzone ono jest przez króla Doresaina i rozwiniętą szlachtę która stoi nawet ponad swoim rodzajem. Ta szlachta często awansuje jako zaklinacze, wojownicy, bardowie i łotrzykowie. Szlachcice noszą mithrilowe lub adamantytowe zbroje płytowe i dzierżą najpotężniejsze magiczne bronie jakie znają; zwłaszcza lubią dwuręczne miecze i topory, długie miecze i halabardy. Wykazują też niemały talent w nekromancji.
Klerycy Mordiggiana wśród prawdziwych ghuli korzystają z domen Śmierci, i Wiedzy; ewentualnie też Głodu i Nieśmierci. Klerycy o poziomie 4 lub niższym stanowią niższa rangę. 5-cio poziomowi lub silniejsi stanowią wyższy krąg. Niezależnie od rangi, są ekspertami od budowania golemów wszelkich rodzajów (zwłaszcza kamiennych i kościanych) oraz wydawania im komend lub niszczenia ich. Uwielbiają dowolne automatony, zaś wielu kleryków jest ekspertami od budowania konstruktów i nieumarłych marionetek jak mohrgi.
Poza swoim państwem, oprócz pojedynczych osobników, prawdziwe ghoule trzymają się w parach lub oddziałach.
- Oddział tych istot składa się z 2-5 przedstawicieli i 1-3 usłużnych ghastów.
- Patrol składa się z 7-12 przedstawicieli i jednego szlachcica.
- Wyprawa łowiecka na niewolników składa się z 13-24 przedstawicieli + 1-6 kleryków niższego stopnia + 1 kleryk wyższego stopnia.
- Legion prawdziwych ghuli liczy 70-120 bojowników + 2-12 kleryków niższej rangi + 1-6 kleryków wyższej rangi + 1-10 szlachciców.
Relacje[]
Prawdziwe ghule mówią podwspólnym; mogą też znać języki jakie znały za życia (zwykle duergarski, gnomi, drowi lub wspólny). Ich szlachta często jest w dobrych stosunkach z wampirami, liczami, yugolothami i mieszkańcami Planu Cienia. Korzystają ze swoich nekromantycznych talentów budując nieumarłe maszyny wojenne i tarany z ożywionych zwłok. Do ich wynalazków należą też szeroko przezeń wykorzystywane latarnie ghulowego światła.
Prawdziwym ghulom towarzyszą czasem szpiegowskie urządzenia zwane Oczami Króla, patrolujące też tunele ich królestwa na własną rękę. Te magiczne nietoperze stale płoną zielonym płomieniem i stanowią przedłużenie wzroku króla Doresaina który patrzy ich oczami. Przemykają przez powietrze zbyt szybko by oko mogło się na nich skupić; w locie wyglądają jak małe zielone komety. Każde Oko Króla działa jak czarodziejskie oko o nieograniczonym zasięgu i czasie trwania. Ścieżki ich patroli są regularne, zwykle wytyczone wzdluż granic Białego Królestwa.
Walka[]
Prawdziwe ghule są zorganizowanymi, przebiegłymi bojownikami którzy zawsze starają się osiągnąć element zaskoczenia. Jeśli mają taką okazję, posyłają swoich niewolników (zwłaszcza troglodytów, drowy, gobliny i nieumarłych) w pierwszym rzucie aby ich rozproszyć i osłabić. Korzystają ze swojej zdolności do niezmordowanego marszu by zaskoczyć wrogów zarówno na ofensywny jak i defensywny sposób.
Chociaż gryzienie i drapanie prawdziwych ghuli to zagrożenie z którym trzeba się liczyć, preferują oręż w walce - głównie żeby podkreślić wyższość nad podstawowymi, dzikimi krewnymi. Ich ulubionymi broniami są długie miecze. Wciąż jednak chętnie używają swoich zębów i pazurów na wolnej dłoni do urozmaicenia szermierki. Lubią lekkie pancerze, ale z tarcz korzystają rzadko.
Broń naturalna[]
Zarówno pazury (1k4+2) jak i ugryzienie prawdziwego ghula są pokryte brudem i zgnilizną; mogą spowodować paraliż trwający 1k6+1 rund. Udany rzut obronny na Wytrwałość pozwala zapobiec paraliżowi.
Ugryzienie prawdziwego ghula (1k6+2) oprócz paraliżu może wywołać chorobę zwaną ghulową gorączką u ofiary której nie powiódł się rzut obronny na Wytrwałość. W przeciwieństwie do standardowej wersji tej choroby, obniża ona Kondycję i Charyzmę o 1k4 na dobę.
Moce[]
- Kapłani wśród prawdziwych ghuli wysysają przy dotyku 1 punkt Siły z ofiary, tak jak robią to cienie. Mając poziom postaci 5 lub wyżej mogą też raz na tydzień rzucać ożywienie umarłego, bez ograniczenia liczby kontrolowanych nieumarłych.
- Szlachta prawdziwych ghuli posiada te same moce co kapłani, ale potrafią też raz dziennie rzucać przyzwanie cienia.
Kiedy prawdziwy ghul zostanie zabity, napędzająca go siła wyrywa się z ciała przybierając formę jarzącego się, zielonego widma samego ghula. Ta sylwetka jest niezdolna do walki i obraca się w nicość po czasie jednej rundy. Jeśli jednak ten prawdziwy ghul był szlachcicem, wyłaniający się z niego duch jest świadomą spektrą która od razu atakuje wrogów. Spektra zachowuje wspomnienia z czasów poprzedniego nie-życia, chociaż nie dziedziczy nauczonych zdolności.
Spektry po zabitych ghoulach-szlachcicach często pełnią rolę doradców innych szlachciców i nazywa się je Widmowym Sądem.
Odporności[]
- Prawdziwe ghule widzą w ciemności na odległość 36-ciu metrów. Ponadto wyczuwają (niezależnie od oświetlenia) życiową energię w promieniu 18-stu metrów na tyle dobrze by wiedzieć o każdej żywej istocie w tym zasięgu z dokładnością do kierunku - chociaż mogą je zlokalizować dopiero na odległość 1,5 metra. Ta zdolność przydaje się też przy tropieniu.
- Prawdziwe ghule mają typowe cechy nieumarłych, jak niepodatność na trucizny. Otrzymują wrodzoną premię +4 do rzutów przeciwko odegnaniu nieumarłego.
- Prawdziwe ghule są niepodatne na zimno.
Różnice między edycjami[]
- W Dungeon #129 (3e) pada wzmianka że Białe Królestwo niegdyś leżało na powierzchni, ale współczesne podziemne położenie całkowicie pasuje jego mieszkańcom. Według Dungeon #70 (2e) zostało ono już założone pod ziemią.
W 2e nie tylko ugryzienie, ale i drapanie prawdziwego ghula powodowały chorobę jaką była grobowa zgnilizna.
Zobacz również[]
- Ghulorodny - podobny nieumarły.
Źródła[]
- Dragon Magazine #252
- Dungeon Magazine #70 (1998; 2e)
- Dungeon Magazine #129 (2005; 3e)