Smok srebrny

Smok


Srebrny smok
Broń oddechowa	Stożek zimna lub paraliżujący gaz
Łuski	Po narodzeniu szaro-białe z odcieniem srebra, w starszych jasno srebrzyste
Teren	Odosobnione górskie szczyty lub same chmury
Charakter	Praworządny dobry

Srebrne smoki (ang. silver dragons) to przedstawiciele gatunku smoków metalicznych. W Monster Manual 1e (1977) ich nazwa naukowa brzmi Draco Nobilis Argentum (łac. Smok Szlachetny Srebrny).

Srebrne smoki są dobroduszne i pomocne. Z chęcią pomagają dobrym istotom w potrzebie. Często przybierają postać uprzejmych starców lub poczciwych kobiet i wędrują pomiędzy humanoidami. Wydają się preferować humanoidalną formę od smoczej i często mają przyjaciół pośród śmiertelników. Choć wszystkożerne, najbardziej lubią pożywienie humanoidów. Jako miejsca zamieszkania wybierają sobie napowietrzne gniazda na odosobnionych szczytach górskich lub magicznie zabezpieczone leża pośród chmur. Ich naturalnymi wrogami są czerwone smoki, a pojedynki z nimi zwykle kończą się śmiercią jednego z walczących (zwykle chromatycznego gada).

Srebrne smoki są nastawione pokojowo i starają się unikać walki, jeśli jest to możliwe. Oprócz broni oddechowej dysponują potężnymi magicznymi zdolnościami (min. kontrola pogody). Są odporne na chłód.

Nie znoszą jednak niesprawiedliwości oraz okrucieństwa - i chętnie pomagają dobrym istotom, gdy zajdzie taka potrzeba. Od złotych odróżniają się tym, że srebrne czekają z pomocą aż zostaną o nią poproszone - pośrednio czy wprost. Są mniej skłonne do wykonywania zadań samemu.

Społeczność i relacje[]

Srebrne smoki są wysoce społecznymi gadami, może nawet bardziej niż mosiężne. Jest jednak pewna różnica: srebrne wolą bardziej towarzystwo ludzi lub innych humanoidów nad swój własny gatunek.

Oprócz tego, formują luźne relacje między dalszymi członkami rodziny. Grupa czy klan nie żyją razem; po prostu członkowie takiej społeczności darzą się silniejszym szacunkiem i oddaniem niż spoza rodziny. Najstarszy członek takiej grupy, nazywany Starszym, jest patriarchą/matroną w rodzinie. Członkowie społeczności mają silnie na uwadze opinię i wiedzę Starszego, a sprzeciwiają się jego poleceniom tylko po poważnym namyśle.

Starszy jest też sędzią dla społeczności. Srebrne smoki podchodzą do sprawiedliwości z mniej formalnym podejściem niż złote. Tak jak mosiężne, kierują się jedną doktryną (chociaż czasem poszerzaną o rodzinne przepisy i komentarze). Prawo srebrnych smoków koncentruje się wokół zasady "Działalność która powoduje szkody jest zbrodnią" (oraz dodatkiem "Działalność która nie powoduje szkód to sprawa prywatna"). Przy precedensach od tego prawa są bardzo ostrożne. W swojej działalności mają całkowicie wolną rękę, dopóki nikomu i niczemu nie szkodzą. (Jak powiedział pewien ludzki biurokrata: "Twoje prawo do uderzenia mnie kończy się tam, gdzie zaczyna się mój nos.")

Klany srebrnych smoków potrafią być bardzo liczne, nawet do kilkudziesięciu osobników rozrzuconych po krainach. Takie społeczności współpracują ze sobą tylko w przypadku naprawdę niesprzyjających okoliczności. Taka współpraca jest bardzo rzadka, bo zwołana zbiorowość 40 srebrnych smoków to zwykle dość dużo, by uporać się z każdym problemem.

Mają one silny zakaz dobierania się w pary z członkiem tej samej rodziny. Kiedy zatem odczuwają potrzebę znalezienia sobie partnera, wyruszają daleko w świat. Obecność każdego obcego przedstawiciela gatunku może zainicjować zaloty, niezależnie od płci. (Srebrne smoki są bardzo cywilizowane, a ich zaloty są bardzo kulturalne.) Jeśli dwa smoki przypadną sobie do serca, potrzebują zgody Starszych z obydwu rodzin. (Związki rzadko się ukrywa bez jasnego powodu.)

Srebrne smoki, tak samo jak złote, przestrzegają Przysięgi Zgody, ale z niewielką różnicą. Par srebrnych smoków ta przysięga dotyczy, aż ich najstarsze dzieci osiągną dorosłość (101 lat). Niektóre pary trzymają się stuleciami, lub nawet na całe życie - przez które wychowują kilka pokoleń młodych.

Relacje z innymi istotami[]

Wiele ze srebrnych uważa, że smoczy rodzaj ma wiele do nauczenia się od ludzi (a także trochę od innych ludów). Życie trwające tysiąc lat jest tu bardzo przydatne, ponieważ pozwalają spojrzeć z dłuższego punktu widzenia. (Jednak pozwalają zarazem łatwo przegapić ważną okazję, przy mylnym przekonaniu że powtórzy się ona za sto czy dwieście lat.) Krótko żyjące rasy, jak ludzie, mają tak mało czasu, że muszą łapać każdą okazję jaka się nadarzy - przez co ich żywoty są dynamiczne i napędzane tym, czego smoki nie rozumieją. Wiele srebrnych smoków wierzy, że ich ród mógłby zyskać gdyby nauczył się dynamizmu ludzi. Czego nie dało by się zrealizować przy kombinacji smoczej długowieczności i ludzkiej inwencji?

Poza filozofowaniem, srebrne smoki często zawiera długie i szczere przyjaźnie z ludźmi. Większość takich relacji zaczynają, korzystając z mniej groźnej postaci, ale takie oszukiwanie leży srebrnym smokom na sercu - zatem prędzej czy później ujawnią prawdę. Jako że dobrze oceniają charakter i utrzymują tylko głębokie oraz prawdziwe przyjaźnie, to pokazanie prawdziwego oblicza rzadko ma zły wpływ na relację.

Niezależnie od tego, jak bliska będzie relacja, srebrny smok prędzej czy później zawsze wróci do swoich krewnych - na jakiś czas. W przypadku naprawdę dobrych przyjaciół, smok często pozostaje wśród ludzi na cały okres życia swojego druha (co zwykle trwa nie dłużej niż 70 lat - mniej niż jedną dziesiątą smoczego życia).