Selkie
Selkie
Selkie to zmiennokształtne istoty o wyglądzie foki, posiadające zdolność przybrania postaci człowieka. W naturalnej formie są bardzo podobne do fok. Różnią się od nich budową kończyn - ich nogi nie są zrośnięte w ogon, a dłonie w ogóle nie przypominają płetw - mają w pełni rozwinięte palce, połączone błoną. Raz na miesiąc każda selkie ma możliwość przybrania ludzkiej postaci, w której może pozostawać przez około tydzień. Wiele z nich składa wówczas wizyty w ludzkich siedzibach, powodowana czy to ciekawością, czy też potrzebą nabycia potrzebnych zapasów lub zdobycia informacji. Ludzka postać selkie ma bardzo atrakcyjne kształty, i znane są historie gorących romansów tych istot z naziemcami, często nieświadomymi prawdziwej natury kochanki czy też kochanka. Szczególnie piękne są oczy selkie, mające kolor szmaragdowej zieleni lub olśniewającego błękitu. Ponieważ zmiana kształtu jest naturalną zdolnością tych istot, niewiele czarów jest w stanie wykryć ich prawdziwą naturę. Łatwiej wykryć ją po specyficznych manieryzmach i upodobaniu do ryb i owoców morza. Selkie czczą boginię Surminare.
Selkie nie są dobrymi wojownikami. W wodzie większość z nich nie używa żadnej broni, a w razie zagrożenia woli ratować się ucieczką, korzystając ze swej niezwykłej szybkości. W razie konieczności atakują swymi mocnymi, ostrymi zębami. W ludzkiej postaci, przezornie noszą przy sobie broń, zazwyczaj kordelasy lub miecze, znalezione w jakimś wraku statku.
Selkie zamieszkują wody chłodne i zimne, równie dobrze czując się w morzu jak w środowisku słodkowodnym. Swe siedziby zakładają w podwodnych pieczarach i grotach, zawierających zarówno komory wypełnione wodą jak i powietrzem. Te drugie potrzebne są młodym, które przez pierwszy rok życia oddychają tylko powietrzem. W społecznościach tych istot jest zazwyczaj więcej kobiet niż mężczyzn. wynika to z podziału ról - kobiety pozostają przez większość czasu w siedzibie, opiekując się domostwem i dziećmi, mężczyźni natomiast polują w okolicznych, często niebezpiecznych wodach. Mimo tego podziału obowiązków, obie płcie cieszą się równym respektem.
Selkie często buszują we wrakach statków, poszukując skarbów i przydatnych przedmiotów. Zdobyte bogactwa są przechowywane jako wspólny majątek społeczności, służący do wymiany handlowej z naziemcami. Obok łupu pochodzącego ze statków, głównym jego składnikiem są perły. Niektóre selkie, często składające wizyty na lądzie, nabrały zwyczaju noszenia biżuterii i ozdób, przez co można je łatwo odróżnić od tych, które preferują pozostawać w wodzie. Dzięki regularnym kontaktom z innymi cywilizacjami, selkie traktują przyjaźnie pokojowo nastawionych przybyszy i chętnie wykonują dla nich przysługi za drobną opłatą, służąc na przykład jako przewodnicy po podwodnym świecie.
Selkie są wszystkożerne, najchętniej jednak jedzą ryby, małże, skorupiaki i rozmaite wodorosty. Niektóre znajdują przyjemność również w konsumpcji pożywienia naziemców. Szczególnie popularne jest wśród nich dobre wino, na którego upajające działanie są wyjątkowo podatne. Selkie są wrażliwe na równowagę swego środowiska i nigdy nie gromadzą więcej pożywienia, niż są w stanie skonsumować. Aktywnie uczestniczą też w przedsięwzięciach naziemców, mogących mieć wpływ na sytuację w morzu, chętnie podrzucając kilka klejnotów, by wpłynąć na wydanie lub cofnięcie istotnej decyzji.
Przywódcami społeczności tych istot są najstarsze selkie, posiadające ograniczone umiejętności magiczne, w tym zdolność wpływu na pogodę. Używają tych mocy z nabożnym lękiem, bojąc się ingerować za bardzo w plany bóstw morza i natury.