Smok zielony

Smok


Zielony smok
Broń oddechowa	Stożek powodującego korozję gazu/stożek trującego gazu (5e)
Łuski	Zielone, leśne, oliwkowe, szmaragdowe
Teren	Lasy o wysokich drzewach
Charakter	Praworządny zły

Zielone smoki (ang. green dragons) to przedstawiciele gatunku smoków chromatycznych. W Monster Manual 1e (1977) ich nazwa naukowa brzmi Draco Chlorinus Nauseous Respiratorus (łac. Smok Zionący Mdłym Chlorem).

Zielone smoki są agresywne, okrutne i wulgarne. Nienawidzą dobra i jego przedstawicieli. Uwielbiają intrygi i dążą do zniewolenia istot zamieszkujących ich terytorium oraz eliminacji tych, których zniewolić nie mogą. Zamieszkują podzwrotnikowe i umiarkowane lasy, preferując te najstarsze i o najwyższym poszyciu. Delektują się zapachami i widokiem lasu, uważając go w całości za swój teren. Swoje pieczary lokują głęboko pod powierzchnią ziemi. Czasem wchodzą w układy ze słabszymi złymi mieszkańcami lasów, tolerując ich w zamian za dostarczanie informacji. Zielone smoki nienawidzą wzgórzowych gigantów i zawsze dążą do ich zniszczenia lub zniewolenia. Te z kolei chętnie polują na młode zielone smoki, które uważają za przysmak.

Zielone smoki mają najcieńsze i najbardziej elastyczne łuski ze wszystkich istot swego rodzaju. Łuski młodych smoków są niewielkie, cienkie i mają barwę ciemnego seledynu, przechodzącego w czerń. W miarę starzenia się smoka łuski rosną i jaśnieją, pozwalając mu się wtopić w barwy otaczającego go lasu. Złowrogiego wizerunku dopełniają rogopodobne wyrostki na brodzie i policzkach. Smoczy rodzice są bardzo opiekuńczy w stosunku do swoich dzieci. W razie ataku samica staje do walki, natomiast priorytetem samca jest przeniesienie młodych w bezpieczne miejsce. Zielone smoki bez wahania poświęcają swoje życie w obronie potomstwa. Istoty te są wszystkożerne, do podstawy ich diety należą jednak leśne krzewy i drzewa. Za przysmak uważają mięso elfów.

DrM 342 Zionięcie Zielonego Smoka — Zielony smok używający swojego zionięcia

Zielone smoki łatwo jest sprowokować do walki. Jeśli obiekt ataku ciekawi smoka, lub robi wrażenie trudnego przeciwnika, zazwyczaj śledzi go on, wyczekując na najbardziej dogodny moment do napaści. Jeśli przeciwnik uznany jest za słabego, bestia nie używa do walki z nim smoczego oddechu ani czarów, bawiąc się nim i stopniowo osłabiając aby przedłużyć agonię. Spotykane są również przypadki hipnotyzowania bądź zastraszania ofiar w celu wydobycia z nich ciekawiących smoka informacji. Oddech zielonych smoków zawiera chmurę trujących gazów. Same istoty odporne są na wszelkiego rodzaju broń gazową. Ich dodatkowym atutem są zdolności magiczne pozwalające na kontrolę roślinności.