Panteony sumeryjski i babiloński

Starożytnymi panteonami nazywa się panteony sumeryjski i babiloński. Są to najstarsze znane panteony. Niektórzy mawiają, że bóstwa sumeryjskie i babilońskie to to samo z niewielkimi różnicami jak chociażby różnica imion. Może być to prawda kiedy jeden z panteonów powstał z morza tchnąć życie w ziemie i duszę w niebiosa. Nadały nurt kanałom i rzekom utrzymując je w korytach. Ich dar irygacji uczynił z ich wyznawców potęgę świata, zapewniając iż ich wierni przetrwają poza zbieractwem, łowiectwem i najazdami.

Lecz bogowie dojrzewali i zmieniali się tak jak ich wyznawcy. Dziś są to dwa oddzielne panteony. Z zigguratami i świątyniami, białym marmurem i ciemną cegłą, ludzie i ich panteony rozdzielały się przez lata. Każdy zachowując odmienną osobowość i odmienne wierzenia.

Kiedy kiedyś byli jedni, teraz są dwoje, Babilończycy i Sumerowie. Jest to jedyna znana historia samodzielącego się panteonu. Takie zdarzenie pociąga za sobą jednak konsekwencje. Oba panteony nienawidzą siebie nawzajem z pasją, każdy rywalizując o ziemie dominowane przez innego, każdy spierając się o kontrolę wszystkich wyłaniających się cywilizacji na Pierwszej.

Panteon sumeryjski[]

Sumeryjskie moce powstały jako pierwsze przynosząc światło i życie kulturom rzecznych dolin. Pokazały śmiertelnikom jak wykorzystać ten dostatek w pożytku co uczyniło z nich dłużników. Bogowie nie interweniowali w codzienne życie wyznawców, gdyż byli zadowoleni władaniem ludu pasterzy. Mając większą moc, Enlil uczynił się głową luźnego panteonu. Sumerowie byli zadowoleni swoją siłą i swobodnie się rozwijali.

Miasta-państwa Sumerów były odseparowanymi odłamami, każdy czczący bogów z niego odmiennymi modlitwami, symbolami, ofiarami. Niefortunnie rozdzielony obrządek podzielił zdolności mocy. Bogom nie udało się przywrócić żadnych wytycznych dla swojego ludu i to doprowadziło do potężnej schizmy panteonu.

Imię	Tytuł	Symbol	Boska kraina	Charakter	Dziedzina	Domeny	Ulubiona broń
Enlil	Władca Nieba	kilof	Elizjum/Eronia/Wielka Góra Wschodu	neutralny dobry	powietrze, wojna	dobro, powietrze, szczęście, wojna	ciężki kilof
Inanna	Opiekunka Ogniska	kij pasterski	Baator/Flegetos/Zawistne Serce	praworządny zły	wojna, miłość	miłość, ogień, urok, wojna	drąg
Ki	Lwi Przyjaciel	irys	Elizjum/Eronia/Wielka Góra Wschodu	neutralny	natura	roślina, szczęście, zwierzę	drąg
Nanna-Sin	Nocne Światło	czarny topór nad księżycem	Elizjum/Eronia/wędrowny	chaotyczny dobry	księżyc	chaos, dobro, szczęście	topór wojenny
Nin-Hursag	Pani Gór	niebiesko-biały diament	Elizjum/Eronia/Wielka Góra Wschodu	neutralny	ziemia	ziemia	sieć
Utu	Niezrównoważony	słoneczny dysk	Arborea/Olimp/Chłonne Światło	chaotyczny dobry	słońce	chaos, dobro, ogień, słońce	sejmitar

Panteon babiloński[]

W gruncie rzeczy babiloński panteon wyrósł z wierzeń Sumerów. Skupia się on bardziej na prawie niż naturze. Świadczy to o tym, że pierwotny sumeryjski umysł pragnął przynieść porządek ludziom. Umysły podzieliły się ściągając energie, które mogłyby obudzić śpiącego, dając życie mocom, które mogłyby wypełnić potrzebę prawa.

To siła babilońskiego panteonu. To oni nauczyli porządku swoich zwolenników. Dzięki wymaganiu bezwzględnego posłuszeństwa i zestawom ograniczeń oraz ostremu karania tych, którzy lenili się, bądź zawiedli, nowi bogowie powiedli w swojej rewolcie przeciwko swoim praojcom. Stworzyli kod, według którego miasta Imperium Babilońskiego miałyby żyć, narzucając prawo wzdłuż ziem władanych przez króla. Kiedy babilońskie moce ufortyfikowały się przeciwko możliwej zemście ze strony sumeryjskich poprzedników, próbowały uzurpować (w niektórych przypadkach zmiażdżyć) stary panteon. Nawet jeśli praworządni dobrzy bogowie babilońscy sprzeciwili się temu, nie kiwnęli palcem w tej sprawie.

Przez większość czasu, Babilończycy przegrywali. (możliwe z powodu praworządnych dobrych mocy sabotujących te działania poza sceną rewolucji.) Jednakże dwa babilońskie bóstwa umknęły z zamordowaniem sumeryjskiego boga Enkiego, którego gnijące ciało tkwi teraz w Astralu. W tej kwestii mawia się, iż Anu i jego grono zachowują się jak olimpijscy bogowie, gdyż również próbują obalić swoich przodków i najprawdopodobniej nie spoczną, póki cel nie zostanie osiągnięty.

Imię	Tytuł	Symbol	Boska kraina	Charakter	Dziedzina	Domeny	Ulubiona broń
Anshar	Noc	czarna kula	Pandemonium/Pandesmos/Miasto Wiecznej Ciemności	chaotyczny zły	ciemność, noc	chaos, magia, oszustwo, zło	sztylet
Anu	Wódz Babilończyków	złote słońce częściowo przysłonięte szarą chmurą	Mechanus/Ścieżka Anu	praworządny neutralny	niebo, babiloński panteon	ochrona, powietrze, prawo, wiedza	buzdygan
Druaga	Władca Czarciego Świata	rubinowe berło	Baator/Dis/Ustronie Upadłych	praworządny zły	przyzywanie baatezu	oszustwo, prawo, zło	buzdygan
Girru	Władca Płomienia	topór zanurzony w ogniu	Celestia/Merkuria/Niegasnący Ogień	praworządny dobry	ogień	dobro, magia, ogień, prawo	morgernsztern
Isztar	Dziewica	kobieca dłoń trzymająca niebieską kryształową różdżkę	Elizjum/Amoria/Miasto Gwiazdy	neutralny	miłość, wojna	lato, magia, siła, wojna	lekki korbacz
Marduk	Niosący Sprawiedliwość	srebrna sieć	Arkadia/Abellio/Marduk	praworządny neutralny	miasta, pogoda	ochrona, powietrze, prawo	sieć
Nergal	Władca Podziemi	mroczny mężczyzna trzymający czarną tarczę	Szare Pustkowia/Oinos/Nergaltos	neutralny zły	podziemia, zmarli	śmierć, ziemia, zło	miecz długi
Ramman	Książę Chmur	błyskawica przecinająca chmurę burzową	Zewnętrze/Chmura Burzowa	neutralny	burze, pioruny	burza, powietrze	młot bojowy

Boskie krainy[]

Oba panteony choć sobie przeciwne, to są mocno skupione między sobą. Najważniejsze bóstwa Sumerów, choć utraciły przywódcę panteonu, wciąż trzymają się we wspólnej krainie Wielkiej Góry Wschodu. Bóstwa babilońskie choć w częściowym rozproszeniu, trzymają się razem zamieszkując najczęściej plany prawa, choć kilku ich bezwzględnych bogów mieszka na innych planach gdzie poszerzają wpływy.

Wielka Góra Wschodu[]

Trójka sumeryjskich bogów Enlil, Ki i Nin-Hursag mieszka na Wielkiej Górze Wschodu, największej turni na Elizjum. Również Nanna-Sin odpoczywa tu, kiedy zmęczy się wędrowaniem po planie. W promieniu stu mil wokół Góry ziemia pozostaje płaska. Powolne rzeki płyną przez ten teren zawijając się, by zapewnić nawodnienie wszystkich ziem. Równina jest pokryta niewielkimi miastami i w centrum każdego grobu znajduje się świątynia poświęcona wszystkim mocom panteonu. Tutaj sumeryjski kapłani ofiarują najświeższe jedzenie jakie oferuje Góra.

Jedynymi osobami mogącymi wkroczyć na Górę są Oczekujący oraz ci, który odznaczają się pozwoleniem od mocy (które, naturalnie, nadają swoim sługom - bogowie nie rozmawiają ze śmiertelnikami). Lecz bogowie maja ostatnie słowo, co tworzy "pozwolenie" i jeśli ktoś nie spełnia ich surowych wymagań, z pewnością pozostawią go zezłoszczonego - ostatecznie, nim opuści Górę. Będzie musiał sam również znaleźć drogę na dół.

Pozostałe boskie krainy sumeryjskie[]

Chłonne Światło jest boską krainą Utu na Olimpie, warstwie Arborei. Pozostaje nieznana i mroczna dla śmiertelników. Każdy kto tam bowiem wkroczy, nigdy nie wraca, gdyż bóg słońca zamieszkujący krainę łączy się z każdym kto postawi tam stopę. Wyjątkiem są Oczekujący, bądź Słudzy boga. To wyjaśnia dlaczego Utu pozostaje tak odizolowany i samotny. Kiedyś ta kraina znajdowała się na Mechanusie, kiedy Utu był trzymany w ryzach przez Enkiego.
Zawistne Serce to boska kraina Inanny, miejsce chłodnej pasji i gorących płomieni namiętności. Znajduje się na czwartej warstwie Baator, Flegetos. Choć kraina zdaje się być gorętsza od otaczającej ją warstwy ognia i lawy, to jest jedynie równiną przykrytą karmazynowym pyłem. Płyną przez nią krwawe rzeki nawadniające drzewa rodzące słodkie owoce. Oczekującymi są tutaj wyznawcy Inanny, którzy swoją pasję poświęcili pochłaniającej sile miłości, bądź wojny. Jak wędrujące po niebie słońce zmienia swoją pozycję, tak zmienia się nastrój i pożądanie mieszkańców. W środku krainy znajduje się miasto Eridan, gdzie kochankowie krainy bronią się przed nacierającymi na miasto wojownikami. Pod koniec dnia jednak pragnienia zmieniają drogę i kochankowie starają się wydostać z miasta, zaś wojownicy wtargnąć do środka.

Boskie krainy babilońskie[]

Chmura Burzowa to boska kraina Rammana na Zewnętrzu.
Marduk to boska kraina Marduka na Arkadii.
Miasto Gwiazdy to boska kraina Isztar na Elizjum.
Miasto Wiecznej Ciemności to boska kraina Anshara na Pandemonium.
Nergaltos to boska kraina Nergala na Hadesie.
Niegasnący Ogień to boska kraina Girru na Celesti.
Ścieżka Anu to boska kraina boga nieba i prawa Anu, na Mechanusie. To ogromny mechanizm uporządkowanych dróg i domów z glinianych cegieł. Sam Anu zasiada w wielkim pałacu pokrytym oknami. Śniadoskórzy Oczekujący o jednolitym wyglądzie odziani w błękitne spódniczki i nie ukazują żadnych oczywistych oznak płci. Wszyscy mają taką samą pamięć i wiedzę i są najbliżej jak mogą być ludzie, do bycia modronami.
Ustronie Upadłych to boska kraina Druaga na Baator.

Zobacz też[]

Panteon untherski - odpowiednik tych panteonów z Zapomnianych Krain.
Ahazu, Ereszkigal, Lamasztu, Pazuzu - arcydemony inspirowane sumeryjską i babilońską mitologią.

Źródła[]

"Legends and Lore AD&D 1st edition"
"Planescape - On Hallowed Ground"
"Sandstorm - Mastering The Perils Of Fire And Sand"