Panteon bogów gigantów nosi nazwę Ordning (pisany wielką literą, Ordning odnosi się do całego panteonu gigancich bóstw, zaś ordning z kolei oznacza "prawo", porządek gigantów).
Panteon bóstw gigantów jest luźniej zdefiniowany niż jakiekolwiek inne. Poszczególne rasy, a ściślej gnolle, flindy, ogry i minotaury, mają znaczące mniejszości czczące gigancie bóstwa, podczas gdy mniejszość złych gigantów zwróciła się ku wyznawaniu bogów wyrosłych z rang władców demonów. Pomimo tej różnorodności, istnieje spójny rdzenny panteon, zaś Annam jest akceptowany przez wszystkie rasy gigantów jako wielki bóg stwórca.
Jednakże, rola Annama w stworzeniu gigantów (oraz światów) jest bardzo różnie interpretowana przez różne rasy i światy. W niektórych mitach, Annam jest Stwórcą Światów, prawdziwą Pierwszą Potęgą, a inni bogowie wyłącznie zasiedlają swoimi rasami światy, które tworzy. Często mity takie mówią o prehistorii, w której giganci byli pierwszymi i jedynymi ze świadomych ras wieloświata. Niektóre wersje mówią o upadku gigantów (upadek z łask jest czasami wspominany przez dobre rasy gigantów). W innych mitach, Annam współpracuje razem z ludzkimi i półludzkimi bogami w tworzeniu światów, lecz zazwyczaj separuje i izoluje swoje kreacje. W subtelnych mitologiach, Annam jest Stwórcą-Przez-Myśl; jest "śpiącym bogiem", którego sny formują substancję rzeczywistości i ustalają prawa pozwalające na stworzenie innych bóstw. To spojrzenie jest często utrzymywane przez szamanów-kapłanów gigantów burzowych poddając to głębokim filozoficznym refleksjom.
Jednak we wszystkich przypadkach, Annam jest bogiem, który już nie jest szczególnie aktywny na Planie Materialnym. Wiele jest mitów o jego wycofaniu z aktywnego zaangażowania w swoją kreację, wliczając w to tragiczne (rozpacz z powodu schizmy między jego synami) jak i komiczne (Annam jest polimorficznym, lubieżnym bogiem i opuszcza Pierwszy Materialny by uciec gniewowi i dręczeniu przez wiele jego żon i konkubin). Szczególnie u dobrych gigantów i firbolgów, istnieje wyraźny element żartobliwości w ich wierzeniach i mitach.
Annam ma rozmaite potomstwo, z których dwójka najpotężniejszych stanowi parę zawsze przedstawianą jako brat i siostra - nie w sensie biologicznym, gdyż wiele kobiet uważana jest za ich matki, lecz w sensie zachowania rodzeńskiego, przyjacielskiej rywalizacji i dobrego towarzystwa między nimi. Męskim bogiem jest potężny Stronmaus, bóg słońca i niebios, roześmiany i radosny bóg wielce uwielbiany przez dobre chmurowe i burzowe giganty. Stronmaus jest niemal zawsze postrzegany jako pierworodny syn Annama, który ma najwięcej mocy swojego ojca, lecz ma o wiele lepsze usposobienie i słoneczniejszą osobowość. Jego siostra, Hiatea, ma potężne mitologiczne pochodzenie. Annam zawsze cenił synów ponad córki i gdyby był w stanie wywróżyć, iż jedna z jego małżonek nosiła jego dziecko, użyłby magii by upewnić się, iż jego płeć będzie męska. Lecz gigantka, która zrodziła Hiateę ukryła swoją ciążę od Annama i oddała swoje dziecko do wychowania firbolgom by Annam nie dowiedziałby się o jego istnieniu, w obawie o jego gniew.
Hiatea jest takoż wychowana w gigancim społeczeństwie, lecz musi udowodnić wartości poprzez serię odważnych wyczynów, kulminując w epickiej walce z wielkim potworem, którego to zwalcza by móc zanieść trofeum do jej ojca, który zaakceptuje jej dzielność i wartość (prawdopodobnie zaskoczony pierwej przez dowiedzenie się o jej istnieniu, gdy zjawi się z głową(-ami) potwora). Czasem ten potwór jest pięćdziesięciogłową hydrą Lernejską, czasem jest to masywny tarrasque o niezwykłym rozmiarze i sile, lecz zawsze jest to prawdziwie przerażający przeciwnik. Dowiedziawszy się, iż ma siostrę, Stronmaus jest uradowany i świętuje jej zaistnienie potężnymi burzami, które zalewają światy i zmywają wielkie zła.
Jednakże, Annam ma również grupę trzech "synów drugopokoleniowych" (w znaczeniu ich starożytności). Dwójką z nich są Surtur i Thrym i zostali złymi przywódcami ognistych i lodowych gigantów. Trzecim synem jest Skoraeus Kamienne Kości, bóg gigantów kamiennych, którego odpowiedzią na zło jego braci jest ukrycie się poniżej świata i chronienie swojego własnego ludu, ignorując zło na zewnątrz i odpierając jakąkolwiek próbę najechania jego domu. Skoraeus jest przeto "wycofanym bogiem", choć jego powody ku temu są o wiele bardziej introwertyczne i pochłaniające niż te, które motywują wycofanie się ze światów samego Annama.
Trzecie sparzenie potomstwa znane jest przez pozostałe giganty jako "karły" - Grolantor, bóg o złym usposobieniu gigantów wzgórzowych oraz Karontor, zdeformowany bóg fomorian i verbeegów. Grolantor jest zawsze wyparty przez swoich braci z powodu jego głupoty i względnej słabości, a rasa wzgórzowych gigantów postrzegana jest często jako mająca swoje początki w gromadzeniu i mieszaniu przez Grolantora karłów innych wcześniejszych gigancich ras. Sam Grolantor zanieczyszcza to zdegenerowane rasowe stado w niektórych mitach poprzez wytwarzanie potomstwa z masą związanych z ziemią potworów (włączając w to węże i meduzo-podobne wiedźmy) oraz Cegilune, boginię wiedźmę. Jego mieszanie się z potwornym wężem, który miał głowy na obu końcach swojego pozwijanego ciała, często postrzegane jest jako nadanie początku rasie ettinów. Tym zachowaniem Grolantor jest zdegenerowaną wersją swojego ojca, który przystawała z wieloma gigantkami w prehistorii by wydać swoich przeróżnych synów i córki.
Grolantor jest zazwyczaj reprezentowany (przez pozostałe rasy gigantów) jako drugi zły i pierwszy głupi, choć posiada szczególną chytrość. Karontor jednakże postrzegany jest jako pierwszy zły i w czymkolwiek drugi. W mitach fomorów/verbeegów, ma stałą formę, lecz inne nie-złe giganty mają często mity, w których jest porządnym i rozpromienionym bogiem, który zazdrości Stronmausowi, a jego gorzka zawiść zaczyna wykręcać jego postać w ohydny kształt, który obecnie posiada. To wykręcenie często związane jest z jego zejściem do Podziemi, gdzie Karontor poznaje mroczne magiczne sekrety od rasy prastarych podziemnych wiedźm. Wykorzystuje tę magię by zniekształcić i wypaczyć niektórych najpiękniejszych z olbrzymów ze swoim powrotem na powierzchnię świata i stali się oni przodkami fomorów (i verbeegów w mniejszym stopniu, choć jego magia zniekształca wyłącznie ich naturę).
Jedną z dwóch jest zły, skąpy bóg Memnor.
Bogowie intruzi[]
Pozostali bogowie związani z panteonem gigantów mają niezwiązane lub niejasne pochodzenie. Vaprak, bóg ogrów, ma także kilku wyznawców pośród wzgórzowych gigantów, tak jak niektóre ogry wyznają także Grolantora i wydaje się być prawdopodobne w pewien sposób, iż Vaprak może być potomkiem giganciego boga, najprawdopodobniej jeszcze jednym Annama. Niektóre opowieści mówią o ohydnej, znacznie wysokiej ogrzycy, która użyła magii by ukryć swój wygląd by uwieść Annama, który połączył się z nią by zrodzić Vapraka. Jest to typowy przypadek giganciego mitu często mieszającego motywy narodzin bogów z równoczesnym istnieniem ras proto-gigantów i proto-ogrów (i proto-wiedźm, etc.). W tym zakresie, dla czytelników znających grecki i nordycki panteon okaże się to znajoma historia.
Bogowie gigantów[]
| Imię | Tytuł | Symbol | Boska kraina | Charakter | Dziedzina |
|---|---|---|---|---|---|
| Annam | Pierwszy, Wielki Stwórca, Wszechojciec | dwie skrzyżowane dłonie z palcami skierowanymi ku dołowi | Zewnętrze/Ukryta Kraina | neutralny | magia, wiedza, płodność |
| Diancastra | zielono-morska smuga | wędruje | chaotyczny dobry | oszustwo, rozum, zuchwałość, przyjemność | |
| Grolantor | - | drewniana maczuga | Carceri/Cathrys/Gospodarstwo | chaotyczny zły | polowanie, walka, giganci wzgórzowi |
| Hiatea | - | płonąca włócznia | Elizjum/Eronia/Leśna Przystań | neutralny dobry | natura, rolnictwo, łowy, dzieci |
| Iallanis | - | girlanda kwiatów | Arborea/Olimp/Florallium | neutralny dobry | miłość, przebaczenie, piękno, litość |
| Karontor | - | pysk zimowego wilka | Carceri/Minethys/Łoże Niesprawiedliwości | neutralny zły | nienawiść, bestie, kalectwo |
| Memnor | - | czarny obelisk | Gehenna/Chamada/Thraotor | neutralny zły | pycha, umysłowa kontrola |
| Stronmaus | Pan Burzy, Uśmiechnięty Bóg, Burzowa Chmura | rozwidlona błyskawica wychodząca z owianej srebrem chmury częściowo zakrywającej słońce | Ziemie Bestii/Karasutra/Burzowa Twierdza | chaotyczny dobry | słońce, niebo, pogoda, radość, giganci chmurowi |
| Skoraeus Kamienne Kości | Król Skały, Żyjąca Skała | stalaktyt | wędruje | neutralny | giganci kamienni |
| Surtur | Władca Ognistych Gigantów | płonący miecz | Ysgard/Muspelheim/Muspelheim | praworządny zły | giganci ogniści, zniszczenie ogniem |
| Thrym | Władca Lodowych Gigantów | biały topór | Ysgard/Ysgard/Jotunheim | chaotyczny zły | mróz, lód |
| Vaprak | Niszczyciel | Łapa z pazurami | Otchłań/524/Roztrzaskany Kamień | Chaotyczny zły | przemoc, zniszczenie, szaleństwo, chciwość |
Boskie krainy[]
Burzowa Twierdza, zamczysko w chmurach Stronmausa, boga burzowych olbrzymów
- Burzowa Twierdza
- Florallium
- Gospodarstwo
- Gudheim
- Jotunheim
- Leśna Przystań
- Łoże Niesprawiedliwości
- Muspelheim
- Thraotor
- Ukryta Dolina
Źródła[]
- "Deities and Demigods" 1st ed. D&D
- "Planescape - On Hallowed Ground" 2nd ed. Ad&d Accessory
- Conforti, Steven, ed. Living Greyhawk Official Listing of Deities for Use in the Campaign, version 2.0. Renton, WA: Wizards of the Coast, 2005. Available online:[1]
- Noonan, David. Complete Divine. Renton, WA: Wizards of the Coast, 2004.
- Redman, Rich and James Wyatt. Defenders of the Faith - Obrońcy Wiary (Wizards of the Coast, 2000).
- Sargent, Carl. Monster Mythology (TSR, 1992).
- Winninger, Ray. Giantcraft (TSR, 1995).