Pajęczak wierzchowy
Pajęczak wierzchowy (ang. Steeder) - sztucznie stworzona odmiana ogromnego pająka, przypominająca nieco tarantulę. Stworzona została przez duergary jako swoje wierzchowce, lecz duże grupy wyszły z hodowli i zdziczały w Podmroku.
Fizyczność[]
Osiem nóg pokrywa masywna skorupa ciemnoszarej chityny, a gruba, czarna szczecina sterczy z każdego stawu. Ich pancerze w różnych miejscach mają małe otworki, do których duegarscy jeźdźcy mocują siodło i cugle. Ośmioro oczu jarzy się czerwonawym blaskiem, gdy pajęczaki podejmują cięższy wysiłek. Nie wytwarza sieci, ale specjalna lepka substancja na nogogłaszczkach pozwala mu sprawnie chodzić po ścianach i suficie.
Umiejętności[]
Pajęczak wierzchowy i jego jeździec w walce
Umieją sprawnie się wspinać i pokonywać większość przeszkód naziemnych, a dzięki wyostrzonym zmysłom nieraz ostrzegają jeźdźców przed zbliżającym się wrogiem. Są jednak bestiami ściśle wyspecjalizowanymi pod wierzch i walkę. Nie godzą się na ciągnięcie wozów ani inne role zwierząt pociągowych.
Nie potrafi szarżować, jednak zamiast tego potrafi skoczyć na około 73 metry (nawet z ciężkozbrojnym jeźdźcem).
Wydzielina, dzięki któremu mogą chodzić po ścianach i suficie, potrafią używać do obezwładniania ofiar (między innymi, by go przykleić do siebie). Może też samemu przylec do większego stworzenia.
Zachowanie[]
Jako osobniki wolne polują na zasadzie wilczego stada. Wykorzystują też swoje zdolności skoku, żeby wymusić obrócenie się ofiary w pożądanym kierunku. Dopiero po osłabieniu takimi szarpanymi atakami pajęczaki wierzchowe rzucają się by zadać dobijające ataki. Potem rzucają się do furii pożerania.
Duergarzy dosiadają pajęczaki wierzchowe tylko wtedy, gdy te zostaną dobrze nakarmione. Inaczej są zbyt nerwowe.