Pająk szeptacz (ang. whisper/gargantuan spider)
Pająk szeptacz , zwany też gargantuicznym, to jeden z największych gatunków potwornego pająka. Oprócz swego przytłaczającego rozmiaru wyróżnia się niepokojącą inteligencją i przebiegłością.
Opis[]
Ciało szeptacza ma nawet 3 metry długości przy 6-ciu metrach średnicy nóg; ich odwłoki są otyłe a nogi segmentowane. Pająki te mają jasne czerwone oczy i ciało pokryte czarnymi włoskami z dwoma szarymi pasami wzdłuż pleców odwłoka. Pomimo swojej fizjonomii szeptacze poruszają się po sieciach bardzo szybko i potrafią skakać na 1,8 metra.
Zwyczaje[]
Te mięsożerne pająki cechują się ponadzwierzęcą inteligencją (5-7), a ich charakter jest chaotyczny zły.
Cykl życia[]
Samice szeptaczy zjadają swoich partnerów w połowie przypadków; tylko samce o największym farcie dają radę im umknąć. Następnie składają około 100 jaj, ale pajączki wylęgają się z mniej niż 20-stu. Pajęczyca nosi swoje młode na grzbiecie aż dojrzeją, co zajmuje od trzech do czterech miesięcy.
Środowisko[]
Szeptacze zamieszkiwać mogą każde środowisko poza arktycznym; żyją zwykle w lasach i jaskiniach. Tkają ogromne pajęczyny w grocie lub między drzewami i gromadzą przedmioty pozostałe po ofiarach w małej dziurze w ziemi koło leża lub w dziupli czy wydrążonym drzewie.
Relacje[]
Większość drapieżników unika tych niebezpiecznych pająków, ale młode stają się łupem żab, nietoperzy, ptaków i małych ssaków. Dorosłe czasem zostają zjedzone przez ogromne węże.
Walka[]
Pająki szeptacze używają przynęt i zmyłek by dorwać ofiarę. Mimo dużych rozmiarów poruszają się niemal bezgłośnie i potrafią w razie potrzeby wtopić się w otoczenie, spłaszczając swoje ciała by zyskać element zaskoczenia. Wyjątkowy kunszt tkacki pozwala im na tworzenie z pajęczyny rozmaitych przynęt - atrap pająków, powiewających sztandarów lub welonów za którymi się chowają. Mogą odwzorować w pajęczynie każdy kształt jaki znają. Tworzą pajęczynowe pułapki na ofiary (o średnicy niecałego metra) które ułatwiają im trafienie zabójczym ukąszeniem; potrafią również strzelać siecią bezpośrednio w przeciwników.
Broń naturalna[]
Ukąszenie pająka szeptacza zadaje 2k6 obrażeń. W dodatku ofiara musi wykonać rzut obronny przeciw truciznom albo popadnie w śpiączkę na 2k4 rundy, przez co nie może podejmować żadnych akcji póki trucizna nie przestanie działać.
Moce[]
Pająk szeptacz może strzelić siecią na odległość 60 centymetrów, celując w wybranego przeciwnika. Przy strzeleniu siecią nie może jednocześnie atakować. Ofiara musi wykonać rzut obronny przeciw magicznym przedmiotom albo zostanie omotana jak za sprawą czaru pajęczyna.
Odmiany[]
Morski[]
Jest to nieco mniejsza odmiana gargantuicznego pająka, której przedstawiciele żyją w kopcach niedaleko zbiorników słonej wody. Swoje ofiary odciągają do leża gdzie mogą je omotać i zachować na późniejsze spożycie. Chociaż nie gromadzą skarbów, pozostałości po ofiarach zaśmiecają ich kryjówki. Nie potrafią strzelać siecią, ale ich trucizna jest jeszcze groźniejsza - przy nieudanym rzucie obronnym ukąszone ofiary od razu umierają.
Różnice między źródłami[]
W Monstrous Compendium Volume One ogromny morski pająk miał neutralny charakter i stanowił nic więcej jak słonowodną odmianę słodkowodnego ogromnego pająka, chociaż ich statystyki znacznie się różniły. Dopiero w Monstrous Manual opisano go jako wodną (morską) odmianę pająka gargantuicznego.
W Monstrous Compendium Dragonlance Appendix szeptacze osiągały 4,5 metra długości; ich rozmiar zwiększono w Monstrous Manual. Ponadto ofiary jego trucizny popadały w otępienie, nie śpiączkę - sprowadzało się to jednak do takiego samego obezwładnienia.
Źródła[]
- Monstrous Compendium Volume One (1989; 2e)
- Monstrous Compendium Dragonlance Appendix (1990; 2e)
- Monstrous Manual (1993; 2e)