Pająk mieczowy
Pająki mieczowe (zwane też mieczowcami) to ogromne drapieżniki pochodzące z dżungli, ale zaadaptowane także przez drowy z Podmroku. Przemierzają lasy i jaskinie Faerûnu na swoich odnóżach przypominających brzytwy.
Opis[]
Pająki mieczowe mają smukłe, czarne cielska pokryte twardym, włochatym pancerzem i brązowymi pasami. Na ich odnóżach znajdują się ostre i ząbkowane płytki kostne, którymi posługują się niczym mieczami. W szczególności groźna jest jego przednia para odnóży, które wyglądają jak para szabli. (Pomimo tych ostrzy, mieczowy pająk wciąż potrafi wspinać się po większości powierzchni.) Ich paszcze zawierają liczne szeregi zakrzywionych ząbków.
Pająki mieczowe osiągają około 3,6 metra średnicy. Jak na istoty takiego rozmiaru, poruszają się zaskakująco szybko i dyskretnie.
Środowisko[]
Pająki mieczowe pochodzą z dalekiego południa, z dżungli Mhair na półwyspie Chult. Tolerują bardzo różne temperatury i żyją w bardzo różnorodnym środowisku - ale dalej preferują tropiki. Dawno temu trafiły do Podmroku za sprawą drowch handlarzy.
Relacje[]
Pająki mieczowe wolą żyć samotniczo, ale zgraje do 5 osobników można spotkać na służbie mrocznych elfów. Drowy wyznające Lolth często trzymają je w więzieniach i używają pająków mieczowych czasie wojny. Kontrolują je wówczas kapłanki pajęczej królowej.
Walka[]
Chociaż wzrok pająków mieczowych jest słaby, korzystają z wyczuwania drgań by zlokalizować ofiarę stąpającą po podłożu. W porównaniu do innych pająków, mieczowce nie umieją zarzucać sieci. Zamiast czekać na pajęczynie, czatują na wysokiej gałęzi drzewa lub w grocie. (Jeśli środowisko nie pozwala im na tą taktykę, mieczowe pająki podchodzą i ścigają swoją ofiarę niczym ogromne kotowate. Na koniec pościgu skaczą na ofiarę.)
Walczące wręcz mieczowe pająki atakują każdą wyposażoną w mieczowate ostrze nogą. Mogą razić stworzenia znajdujące się z dowolnej strony, zwykle jednak nie są w stanie zaatakować jednego przeciwnika więcej niż czterema nogami. Atakują z niezwykła szybkością, a na trudniejszych przeciwników po prostu skaczą z wyciągniętymi odnóżami, starając się jednocześnie przebić go wszystkimi ostrzami na raz.
Swoje ofiary pająk nadziewa na odnóża, po czym przyciąga do siebie na tyle blisko żeby móc je ukąsić. Po zabiciu, tną ofiarę na drobne kawałki, które pająk pojedynczo zjada.
Moce[]
Jeżeli pająk mieczowy ma do czynienia z potężną zwierzyną, podskakuje wysoko by wylądować na przeciwniku, wbijając w niego wszystkie osiem nóg, które trzyma blisko siebie. Wysokość jego skoku sięga 9 metrów; jeżeli pająk spada z wysokości większej niż 6 metrów, każda noga zadaje dodatkowe 1 obrażeń. Wykonuje wówczas jeden test ataku, a liczba trafień nogami jest zależna od rozmiaru ofiary:
- Mała lub mniejsza - trafienie trzema nogami;
- Średnia - czterema nogami;
- Duża - pięcioma nogami;
- Wielka - sześcioma nogami;
- Olbrzymia lub większa - od wszystkich ośmiu.
Ofiara ugryziona przez mieczowego pająka musi zdać test Wytrwałości - porażka oznacza że wstrzyknięta trucizna zadziała. Powoduje to osłabienie Siły o 1k6, natychmiast i co jakiś czas po ugryzieniu.
Odporności[]
Podczas skoku ataki wymierzone w pająka mieczowego są utrudnione, ponieważ jego ostrza służą mu wówczas za dodatkową osłonę.
Odmiany[]
Pająk głębinowy[]
Jest to odmiana mieczowca wyhodowana przez drowy, służąca kościołowi Lolth jako żywe bronie. Wiele z nich uciekło jednak z niewoli i szybko zaadaptowały się do swoich nowych domów. Rozeszły się po Podmroku, a niejeden znalazł też przejście na powierzchnię. Od pająków mieczowych odróżniają się większym rozmiarem, oraz idącą za tym wyższą siłą i wytrzymałością (za to niższą zręcznością). Ponadto ich trucizna jest silniejsza.
Galeria[]
Różnice między edycjami[]
W drugiej edycji D&D pająki mieczowe były mądrzejsze od zwykłych ogromnych pająków i miały chaotyczny zły charakter. W trzeciej edycji były one neutralne, a w piątej ich charakter jest nieokreślony. Dodatkowo, w 5e dostały zdolność do zarzucania sieci. Ich trucizna zadaje obrażenia i paraliżuje na godzinę zamiast osłabiać Siłę.
Źródła[]
- Monstrous Manual (1993; 2e)
- Baldur's Gate (1998; 2e)
- Kompendium Potworów: Potwory Faerunu (2003; 2e)