Otchłanna paszcza w czwartej i piątej edycji D&D
Otchłanna paszcza w trzeciej edycji
Otchłanna paszcza, zwana też demonem szczękowym to jeden z pozbawionych inteligencji, zwierzęcych demonów stanowiących element nienaturalnej fauny Otchłani. Otchłanne paszcze należą do najpospolitszych demonów w służbie Gnollowego Władcy Yeenoghu.
Opis[]
Otchłanna paszcza to odrażający potwór składający się głównie z zębów. Wygląda jak wielka, zębata paszcza wsparta na kilku krępych łapach. Jej tułów nie składa się z niczego poza workowatym brzuchem rozdzielonego gębą. Krępe nogi służą wyłącznie do człapania od posiłku do posiłku. Jej skóra ma mdły, brązowy kolor.
Charakter[]
Niektóre demony są silne, a inne przebiegłe. Otchłanne paszcze nie zaliczają się do żadnej z tych kategorii. Ich prosty mózg rozumie tylko dwie rzeczy - głód i jedzenie. Demony paszczy cechują się nienasyconą żądzą rzezi i łaknieniem mięsa śmiertelników - w tych pragnieniach nie ustępują samemu Yeenoghu. Ich charakter jest zawsze chaotyczny zły.
Zwyczaje[]
Otchłanna paszcza na lewo od otchłannego rzeźnika i pełzacza
Żarłoczność otchłannych paszcz jest legendarna. Wiadomo o jednej paszczy, która w ciągu minuty pożarła większą część centaura. Według niektórych źródeł wszystko co otchłanna paszcza połknęła uchodzi po 8 godzinach odpoczynku i przenosi się do żołądka Gnollowego Władcy.
Organizacja[]
Otchłanne paszcze żyją pojedynczo, ale czasami spotkać je można w parach lub bandach do pięciu osobników. Yeenoghu darzy pewną sympatią otchłanne paszcze - ze względu na nienasycony głód jaki łączy go z nimi. Dlatego czasami zsyła otchłanną paszczę swojemu słudze wśród gnolli. Stąd spotkać je można w ich bandach wojennych, zwykle przyzwane w rytuałach składania Yeenoghu w ofierze mięsa świeżo zabitych humanoidów.
Działalność[]
Gnolle nie potrafią kontrolować otchłannych paszcz, ale te demony i tak towarzyszą im i atakują każdą istotę na jaką gnolle się natkną. Są jednak na tyle głupie, że wolą pożywiać się zamiast rzucać na kolejnych przeciwników - do walki napędza je bowiem przede wszystkim głód. Powiada się że kawałek mięsa może rozproszyć otchłanną paszczę na tyle, że jej wrogowie zyskują czas na ucieczkę. (Wciąż jednak wolą świeże mięso żywych istot.)
Relacje[]
Otchłanne paszcze rozumieją język otchłanny, ale nie potrafią mówić. Nie są zdolne do zawierania prawdziwych sojuszy - ale wciąż mogą zostać wykorzystane przez potężniejszego demona czy śmiertelnego czaromiota, np. poprzez czar przyzwanie potwora III. Oprócz Yeenoghu, należą też do głównych przedstawicieli Pożeracza Turaglasa i często towarzyszą jego wyznawcom oraz głównym sługom, turagathshnee.
Skarby[]
Ze względu na swoją wygłodniałą niewybredność, otchłanne paszcze przechowują w swoich żołądkach wszelkiego rodzaju pozostałości po swoich poprzednich ofiarach. Trafić się w nich mogą przeróżne śmieci, na przykład:
- Nietknięty bukłak wina, wciąż z napojem w środku;
- Blaszany rondel;
- Pozostałości jedwabnego sztandaru z wyhaftowanym motywem księżyca i gwiazd;
- Zardzewiała rękawica z kośćmi dłoni wewnątrz;
- Pęk kluczy;
- Stary skórzany but;
- Ul;
- Ząb humanoida.
Kiedyś wyciągnąłem całą butelkę znakomitego truskawkowego likieru z brzucha demona paszczy. Nie mam pojęcia gdzie mógł on pożreć takie znalezisko, ale nie narzekam.
- Tasha
Walka[]
Otchłanne paszcze to siły uderzeniowe armii zła. Ich taktyka w boju jest tak prosta, jak sugeruje ich wygląd. Nie dysponują atakami dystansowymi, więc zwykle rzucają się natychmiast do walki wręcz, by kąsać przeciwnika zgrzytającymi zębiskami. Zęby stanowią ich jedyny oręż - nie potrafią atakować pazurami.
Szczególnie chętnie obierają za cel przeciwnika leżącego lub takiego który krwawi i nadal żyje - po dopadnięciu demon obgryza jego ciało, a gdy ten skona, rzucają się na najbliższą ranną istotę.
Broń naturalna[]
Otchłanna paszcza gryzie raz na rundę zadając 2k8+4 obrażeń. Ponadto uwielbia rozszarpywać przewróconych wrogów. Automatycznie zadaje kolejne 2k8+4 obrażeń każdemu adwersarzowi którego przewróci atakiem wręcz.
Odporności[]
Potwory te mają standardowe cechy przybyszów - widzą w ciemności na 18 metrów, a po zabiciu nie da się ich wskrzesić. Poza tym nie posiadają żadnych specjalnych odporności.
Odmiany[]
Większy demon szczękowy[]
Te otchłanne paszcze są większe i wytrzymalsze niż ich zwyczajni kuzyni - ale nie są wcale mądrzejsze. Ranne potrafią wydać z siebie gromki ryk który zadaje pobliskim wrogom obrażenia od dźwięku i powala ich na ziemię. (Ofiary mogą wykonać rzut obronny na Wolę by uniknąć obu efektów.)
Różnice między edycjami[]
W czwartej edycji D&D otchłanne paszcze polegają raczej na rzucaniu się na rannych przeciwników niż na rozrywaniu powalonych. Ponadto w chwili otrzymania obrażeń od kwasu, zimna, ognia, elektryczności lub dźwięku, zyskują odporność na ten rodzaj obrażeń. Odporność trwa do końca walki lub chwili zmiany jej rodzaju.
W piątej edycji D&D otchłanne paszcz posiadają odporność na zimno, ogień i elektryczność. Cechują się też niewrażliwością na trucizny oraz zauroczenie i przerażenie. Przy powaleniu ofiary wpadają w szał, co pozwala im na rzucenie się na innego pobliskiego wroga oraz wykonanie dodatkowego ataku ugryzieniem. Ewentualnie mogą rzygnąć na obszarze stożka o zasięgu 5 metrów. Ofiary którym nie powiódł się test Zręczności otrzymują obrażenia od kwasu i zostają powalone.
Źródła[]
- Dragon Magazine #289 (2001; 3e)
- Księga Potworów II (2002; 3e)
- Dragon magazine #302 (2002; 3e)
- Dragon Magazine #312 (2003; 3e)
- Dragon Magazine #359 (2007; 3e)
- Monster Manual 3 (2010; 4e)
- Volo's Guide to Monsters (2016; 5e)
- Monsters of the Multiverse (2022; 5e)