Odbieracz w piątej edycji D&D
Odbieracze to pająkopodobne konstrukty powoływane do istnienia przez plugawą czarnoksięską magię. Istoty te służą jako wojownicy, skrytobójcy i tego typu emisariusze potężnym demonicznym szlachcicom. Ich nazwa wywodzi się od często przypadającego im zadania złapania konkretnego wroga lub zbiegłego sługi ich pana, po czym sprowadzeniu go z powrotem.
Opis[]
Odbieracz z przeciwnikiem
Odbieracz wygląda jak ogromny pająk rozmiaru mamuta (3,6 metra wysokości w kłębie), którego cztery przednie odnóża kończą się pazurami niczym tasaki. Cztery tylne kończyny dźwigają większość masy ciała; przednie nogi z ostrzami nie służą do kroczenia a do walki. Odbieracza okrywa czarny, chitynowy egzoszkielet. Ma on sześć oczu - jedną parę do patrzenia i dwie jako emitery promieni. Pomimo jego imponującej postawy i ohydnej masy, ten wcielony koszmar porusza się przerażająco szybko i zwinnie.
W rzadkich przypadkach (zwłaszcza jeśli jego cel posiada dużą wiedzę o Otchłani) odbieracz może wyglądać niczym skorpion, jednak zachowuje te same moce i umiejętności co w standardowej postaci.
Charakter[]
Chociaż zawsze chaotyczne złe i mało inteligentne, odbieracze zobowiązane są do posłuszeństwa - i nieustannie dążą do wypełnienia swoich diabolicznych zadań, aż zrobią to lub zginą. Taka lojalność i determinacja czyni je szczególnie wartościowymi dla władców demonów. Przy każdej możliwej okazji odbieracz postara się wprowadzić drobne złośliwości lub okrucieństwa do wykonywania swoich poleceń, ale wciąż istnieje po to, by robić co mu się każe.
Zwyczaje[]
Odbieracze mają w sobie zarówno coś z żywych bytów jak i z golemów. Przez swoją budowę nie jedzą, nie piją i nie rozmnażają się. Jednak takie czary jak zauroczenie czy uśpienie mogą wywrzeć na nie efekt. Konstrukty te nie mówią, ale czasami wydają z siebie jakby szepty i kliknięcia, których nie da się zrozumieć.
Organizacja[]
Odbieracz jako ogromny wierzchowiec z platformą na grzbiecie
Odbieracze są całkowicie zależne od swoich panów i bez nich ich egzystencja jest bezsensowna. Prawdziwą rzadkością jest spotkać odbieracza który nie wypełnia żadnych rozkazów. Między swoimi zadaniami, odbieracz czeka przy pałacu lub fortecy swego pana na kolejne instrukcje.
Jako że odbieracze są ożywionymi przedłużeniami woli swoich władców, zjawić się mogą na dowolnym planie - gdzie rzadko widuje się je bez konkretnych zadań. W służbie władcom demonów, przemierzają Otchłań bezkarnie i bez przeszkód. Tylko najpotężniejsze i najbardziej zuchwałe tanar'ri przeszkadzają odbieraczom w ich zadaniach. Rzadko kiedy widuje się je Planie Materialnym - chyba że na misji złapania (żywym lub martwym) osoby naprzykrzającej się potężnemu mieszkańcowi Otchłani.
Działalność[]
Jak sugeruje miano tego potwora, odbieracz zajmuje się przede wszystkim odzyskiwaniem i odbieraniem straconych lub pożądanych przedmiotów - ale też zbiegłych niewolników i jeńców - oraz dostarczaniem ich swemu panu. Mówi się, że odbieracz na misji będzie poszukiwał swojego celu przez tyle lat, ile jest warstw w Otchłani. Jeśli same tanar'ri także biorą udział w łowach, montuje się na odbieraczach stanowiska strzeleckie - są doskonałymi wierzchowcami do walki lub polowania dla wszystkich poza najbardziej masywnymi demonami.
Relacje[]
Ciała odbieraczy ukształtowane są z otchłannych materiałów przez potężnych władców tanar'ri, a potem natchnione duchem zła w celu ożywienia. Istnieje plotka, że ludzie i drowy o chaotycznym złym charakterze zostają po śmierci przemienieni w odbieracze - a zaszczyt ten spotyka tylko najbardziej bezlitosne, okrutne i przebiegłe dusze. Jeśli skutecznie wykonują swoje zadanie, ich wieczna udręka zostanie lekko złagodzona. Nie należy się zatem dziwić, że zmotywowane w ten sposób odbieracze są takie wytrwałe.
Nie każdy z władców demonów jest zdolny do kunsztu wytwarzania odbieraczy. Pierwszym kto je utworzył był Demogorgon w swoim otchłannym laboratorium, który oparł kształt odbieracza na bebilicie i naumyślnie stworzył istoty mające wzbudzić jak największą grozę między ofiarami. Graz'zt i Pazuzu także są znani z posiadania odbieraczy na swe rozkazy - nie wiadomo jednak czy sami je wybudowali, czy dostali je za przysługę lub w ramach jakiejś wymiany. Odbieracze należą też do istot, którymi wysługuje się pajęcza bogini Lolth i inne bóstwa mieszkające w Otchłani.
W tej chwili, Alhazadrin upajał się dumą ze zwycięstwa nad Władcami Otchłani. "Czyż nie przechwyciłem klejnotu Ghadrosu ze skarbca samego Demogorgona? Oto teraz ja kontroluję jego nieobliczalną moc. To pewne, że jestem większy niż jakikolwiek książę tanar'ri.", powiedział.
Jego kompan i uczeń, Tousef, upomniał go o milczenie, bo w głębi duszy wiedział że sprawa nie dobiegła końca - nieważne co Alhazadrin by twierdził. Wielki, stary czarodziej zaśmiał się. "Moja wieża jest trzykrotnie zabezpieczona przeciw wszystkiemu co czarcie.", odparł. "Żadna moc z Otchłani mnie tu nie dosięgnie."
Tousef zażyczył mistrzowi dobrej nocy i udał się do swych komnat. Największym zaufaniem darzył moce Alhazadrina, ale na wszelki wypadek wypisał glif strażniczy na progu drzwi zanim wsunął się do łóżka.
W ostatniej mrocznej godzinie przed świtem, Tousefa obudziły łoskot eksplozji i inkantacje z wyższej szkoły magii. W mig ubrał się i przygotował na instrukcje mentora - ale wtem bitwa skończyła się, a zamiast niej rozległy się głośne krzyki Alhazadrina, powtarzającego: "Nie! Nie! Puszczaj mnie! Pusz-". Nieludzkie szepty i trzaskanie było jedyną odpowiedzią, a Tousefem wstrząsnęła groza.
Zacisnąwszy zęby, przygotował się do postawienia stopy za drzwi swego pokoju, kiedy nagle zło w wieży przeszło przez hol obok. Tousef osłupiał z podziwu, kiedy wielki, masywny kształt z koszmarów przemknął obok, z Alhazadrinem trzymanym w szponach z ostrzami. To był ostatni raz kiedy Tousef widział swego mistrza - i wiedział, że moc z Otchłani odebrała co swoje od śmiertelnika, który z nią zadarł.
- Z Szarej Księgi Arricefa
Walka[]
Kiedy tylko odbieracz zobaczy swój cel, rzuca się na niego bez strachu i bez zmęczenia - jego jedynym celem jest dorwać co mu wskazano. Pomimo ogromnego rozmiaru, odbieracze są bardzo szybkie i zwinne na otwartej przestrzeni gdzie mają pole do manewrów. Cechują się potężną odpornością, zwłaszcza na magię.
Chociaż jego szczęki i żuwaczki wyglądają okropnie, odbieracz rzadko gryzie. Zamiast tego woli przygważdżać nimi ofiarę po którą został wysłany i łapać w nią przedmioty jakie miał odzyskać. Odbieracz zwykle czterokrotnie atakuje pazurami; jednak znacznie bardziej niebezpieczne są promienie, którymi strzela ze swoich oczu. Przeważnie najpierw używa promieni, a potem atakuje pazurami póki ataki wzrokowe się odnawiają.
Zabity odbieracz natychmiast znika w eksplozji czerwono-zielonego dymu, który działa jak czar śmierdząca chmura i zalega 1k6 rund. Poza nią, z martwego odbieracza nie pozostają jakiekolwiek szczątki.
Aura[]
Istoty mające 6 lub mniej Kości Zdrowia, lub postacie o poziomie 5 lub niższym od razu wpadają w panikę kiedy odbieracz zbliży się do nich na odległość 9 metrów. Ofiary o ponadzwierzęcym poziomie inteligencji mają prawo do rzutu obronnego w próbie oparcia się przerażeniu.
Broń naturalna[]
W ramach ataku wręcz, odbieracz może czterokrotnie uderzyć swoimi pazurami - każde trafienie zadaje 2k6+10 obrażeń. W dodatku do tego, może raz ugryźć zadając 1k8+5 obrażeń. Przy udanym ugryzieniu od razu wchodzi w test zwarcia z ofiarą, a jeśli wygra, chwyta ją.
Moce[]
Odbieracz używający swojego promienia elektryczności
Zamiast atakować wręcz, odbieracz może raz na rundę strzelić dwoma promieniami z oczu, których efekty są zależne od ich rodzaju. Każdy promień liczony jest jako dystansowy atak dotykowy o 30-stu metrach zasięgu i czasie odnowienia wynoszącym 6 rund.
- Promień ognia - cel oraz obiekty w promieniu 1,5 metra od niego otrzymują 12k6 obrażeń od ognia.
- Promień zimna - cel otrzymuje 12k6 obrażeń od zimna.
- Promień elektryczności - cel otrzymuje 12k6 obrażeń od elektryczności.
- Promień petryfikacji - cel musi zdać test Wytrwałości, albo trwale zmienia się w kamień.
Zdolności magiczne[]
Kiedy dostał polecenie odnalezienia istoty lub przedmiotu, odbieracz zrobi to bezbłędnie. Wykrywa lokalizację swojego celu, dopóki ten znajduje się na tym samym planie, jak pod wpływem czaru ujawnienie położenia.
Niczym tanar'ri, odbieracz posiada kilka magicznych zdolności których może używać bez ograniczeń: ciemność, bezbłędna teleportacja i infrawizja.
Odporności[]
- Odbieracz nieustannie sam się reperuje, regenerując 5 punktów zdrowia na rundę. Utraciwszy kończynę lub część ciała może ją przyczepić z powrotem poprzez przystawienie odciętego członka do rany. Przyrośnięcie zajmuje jedną minutę. Jeśli całkiem stracił jakiś członek, odrasta on w ciągu doby.
- Odbieracze mają niektóre cechy konstruktów, w postaci niepodatności na:
Słabości[]
Odbieracze nie potrafią zregenerować się z ran zadanych bronią pobłogosławioną lub świętą, a także srebrną.
Odmiany[]
Nadzorca studni[]
(Ang. Warden of the well) to wyjątkowy, zmodyfikowany odbieracz postawiony przez Demogorgona do pilnowania więzienia Shami-Amourae na 73-ciej warstwie, Studniach Ciemności. Oprócz podwyższonych statystyk dysponuje on aurą blokującą teleportację wokół niego.
Różnice między edycjami[]
Pierwsza edycja[]
Promień przemiany, który emitują z oka, losowo przemienia trafiony obiekt w błoto, kamień, złoto lub ołów. Osoby zmienione w błoto lub kamień da się odczarować zaklęciem kamień w ciało (przy szybkiej pomocy), zaś w złoto lub ołów - przy pomocy kamienia filozoficznego.
Druga edycja[]
Promień elektryczności z oka odbieracza nie jest atakiem celowanym w ofiarę, a strumieniem elektryczności który razi obszar w postaci linii. Nie potrafi zregenerować się z ran zadanych mu bronią srebrną lub magiczną.
Trzecia edycja[]
W tej edycji odbieracza pozbawiono jego zdolności czaropodobnych (w tym teleportacji) i aury. Ponadto określony został jako niewrażliwy na efekty wpływające na umysł.
Czwarta edycja[]
W czwartej edycji, odbieracze są wytworami przedwiecznych, przeznaczonymi do tropienia i likwidowania lub porywania określonych celów z nieomylną dokładnością. Chociaż od wojny między bogami a przedwiecznymi minęły eony, odbieracze wciąż działają, niezmordowanie wypełniając zadania które zlecili im ich władcy nim konstrukty zostały oddzielone od twórców. Demony od tego czasu poznały sekret rozkazywania odbieraczom, zmieniając je w swoje marionetki. Odbieracze nie mają żadnego charakteru, ani nie posługują się żadnym językiem.
Póki jego cel jest na tym samym planie, odbieracz może się do niego teleportować z dowolnej odległości. Jego promień petryfikacji został zastąpiony promieniem kwasu.
Piąta edycja[]
W piątej edycji, odbieracze są tworzone przez drowy. Chociaż są konstruktami z metalu i magii, każdego odbieracza napędza uwięziona w środku dusza bebilitha. Inteligencja demona zostaje wyparta, ale odbieraczowi pozostaje jego okrucieństwo i wyrachowanie. Odbieracze mają charakter praworządny zły, rozumieją języki otchłanny, elfi i podwspólny. Nie potrafią jednak mówić.
Służą jako posłańcy do Otchłani z zadaniem łapania demonów, które zostają potem zniewolone w rytuałach. Są one jednak na tyle efektywne, że posyła się je też na inne, różne zadania. Czasami jakiś drow posyła odbieracza, jeśli potrzebuje aby osoba lub przedmiot zostały sprowadzone żywcem, bez uszkodzeń. Bardzo rzadko zdarza się, aby odbieracz trafił w ręce istoty innej niż mroczny elf - nie chcą one doprowadzenia do sytuacji, że ich konstrukty zostaną zwrócone przeciw dawnym twórcom.
Odbieracz dysponuje tutaj tylko dwoma rodzajami promieni z oczu: mocy (zadającym obrażenia) i minutowego paraliżu. Potrafi rzucać czary oraz do trzech razy dziennie rzucać pajęczynę lub przenosić się między planami (razem ze swoim ładunkiem-ofiarą).
Galeria[]
Źródła[]
- Fiend Folio (1981; 1e)
- Monstrous Compendium Fiend Folio Appendix (1992; 2e)
- Monstrous Compendium Planescape Appendix II (1995; 2e)
- Demihuman Deities (1998; 2e)
- Księga Potworów (2000; 3e)
- Dungeon Magazine #148
- Monster Manual 2 (2009; 4e)
- Mordenkainen's Tome of Foes (2018; 5e)
- Monsters of the Multiverse (2022; 5e)