Nietoperzołak w piątej edycji D&D
Ettin złowieszczy nietoperzołak w hybrydowej formie
Nietoperzołak po prawej
Nietoperzołak na pierwszym planie
Nietoperzołaki (ang. werebats) to gatunek likantropów, występujących przede wszystkim a Faerunie i na Półplanie Grozy. Jak wszystkie likantropy, nietoperzołaki dzielą się na właściwe (zrodzone z rodziców - nietoperzołaków) i nabyte (zakażone likantropią przez ukąszenie). Potomstwo nietoperzołaka i innego humanoida często również dziedziczy likantropię. Drowy są rasą najczęściej dotykaną tym typem likantropii.
Właściwe nietoperzołaki mają trzy formy - humanoida, hybrydy i nietoperza-wampira. W tej pierwszej cechują się lekką awersją na jasne światło, dobrą wizją w ciemności i upodobaniem do surowego mięsa oraz krwi. W formie zwierzęcej nie różnią się zbytnio od zwykłego nietoperza-wampira. W postaci hybrydy wyglądają jako ogromne, humanoidalne nietoperze ze skórzastymi skrzydłami, wystającymi kłami i nietoperzym pyskiem. Nietoperzołaki z likantropią nabytą są pozbawione formy hybrydy lub (częściej) formy zwierzęcej. Istoty te określają same siebie jako nocnych drapieżców.
W walce nietoperzołaki radzą sobie najlepiej w postaci hybrydy. Jako humanoidy nie przejawiają żadnych szczególnych zdolności, natomiast w formie zwierzęcej posiadają jedynie większą wytrzymałość niż typowy nietoperz. Postać hybrydy stanowi natomiast maszynę do zabijania. Ostre jak brzytwa szpony i długie kły stanowią śmiertelnie groźną broń, a umiejętność lotu znacznie usprawnia manewrowanie tych istot w walce. Na dodatek każde ugryzienie niesie ze sobą szansę przekazania ofierze daru likantropii. Nietoperzołaki są odporne na zwykłą broń. Można je zranić tylko bronią magiczną lub wykonaną ze srebra.
Zwyczaje[]
Nietoperzołaki zamieszkują najczęściej jaskinie położone w lesistych obszarach o umiarkowanym klimacie. Żyją w rodzinach złożonych z pary dorosłych i od jednego do czterech młodych. Dzieci pozostają w postaci nietoperza aż do osiągnięcia trzeciego roku życia. W wieku czterech lat mają już postać i cechy dorosłego osobnika. Dorosłość łączy się ze wzmożonym apetytem, który zmusza je do spędzania większości czasu na polowaniu i jedzeniu. Ofiarą nietoperzołaków padają zwykle wioski humanoidów położone w pobliżu ich siedzib. Choć istoty te preferują krew humanoidów, w razie potrzeby żerują również na bydle i koniach, które jednak pozostają odporne na przekazywaną humanoidom klątwę likantropii.
Oprócz głównych lokatorów, jaskinie nietoperzołaków zamieszkuje zwykle kilkadziesiąt (nawet do dwustu) zwykłych nietoperzy i kilka ogromnych nietoperzy, które pozostają pod rozkazami gospodarzy.
Choć nietoperzołaki uważają humanoidów za zwierzynę dostarczającą pożywienia, nie są szczególnie okrutne i nie znajdują upodobania w zadawaniu swym ofiarom cierpienia. Inne istoty dla nich po prostu niższymi ogniwami łańcucha pokarmowego, a nie wrogami.