Jedno z powiedzeń na Pandemonium brzmi "Murska w niedźwiedziej skórze".
Murski to żukopodobne bestie pochodzące z planu Pandemonium. Mają one postać wielkich chrząszczy (nawet do wielkości konia), pokrytych twardym, chitynowym pancerzem o zielono-złotej barwie. Murski są drapieżnikami polującymi w grupach od dwóch do pięciu osobników. Zwykle starają się otoczyć ofiarę, odciąć jej drogę ucieczki a następnie unieruchomić, zaciągnąć do swego legowiska i pożreć przy pomocy swych żuwaczek. Uścisk murski jest potężny i tylko bardzo silna osoba jest się w stanie z niego wyrwać bez pomocy z zewnątrz. Jedyną słabością mursk jest wrażliwość na chłód.
Najbardziej złowieszczą i opiewaną w opowieściach cechą tych bestii jest zdolność przybrania postaci ich ostatniego posiłku. Jest to reakcja spontaniczna - po prostu pancerz murski łuszczy się regularnie, po zjedzeniu niedźwiedzia pokrywając się futrem a po pożarciu elfa - jego skórą. Kształty insekta z trudem dopasowują się do formy ofiary, tworząc zniekształconą hybrydę, która z czasem, w miarę łuszczenia się pancerza wraca powoli do pierwotnej postaci bestii. Również umysł murski przejmuje na krótki czas wspomnienia i manieryzmy posiłku. W naturalnej formie bestia kieruje się swymi zwierzęcymi instynktami, jednak świeżo po zjedzeniu mędrca jest zdolna do abstrakcyjnych myśli najwyższych lotów; natomiast po konsumpcji konia pozwala się objuczyć bądź dosiąść do momentu, aż ponownie nie stanie się głodna. Znane są przypadki przebiegłych podstępów stosowanych przez bestie, które pożarły szczególnie sprytne ofiary. Podobno istnieją murski, które stały się świadome swej istoty i regularnie wyszukują inteligentne ofiary, by w ten sposób przedłużyć swą egzystencję jako istot rozumnych.
Murski nie są przywiązane do terytorium, podążając po prostu śladem potencjalnego posiłku. Polują na wszystko od rozmiarów krasnoluda wzwyż, w razie głodu uciekając się nawet do pożerania swych pobratymców. Unikają jedynie wyjców, być może ze względu na ich kolczaste grzywy. Murski odżywiają się cyklicznie, po solidnym posiłku oddając się na jakiś czas odpoczynkowi. Ich apetyt łatwo jest zidentyfikować po aktualnej postaci - murska w czysto insektoidalnej formie jest zawsze wściekle głodna.
Murski cieszą się nabożną czcią wśród niektórych Anarchistów, którzy w umiejętności przyjmowania cudzej postaci widzą odbicie swych ideałów. Niektórzy sądzą nawet, że w murskach mieszkają duchy zaginionych anarchistów i próbują skomunikować się z nimi, by uzyskać wsparcie.