Mułowy horror
Mułowy horror (ang. silt horror) - zbiorcza nazwa dla grupy drapieżników, które żyje głównie w Morzu Mułu. Są to mackowate potwory w różnych rozmiarach i kolorach, ale wszystkie łączy nieokiełznany apetyt. Wielu athasiańskich mędrców uważa, że Horrory są potomkami starożytnych stworzeń, zamieszkujących głębokie wody. Głównie polują na mułowych biegaczy, ale nie wybrzydzają innymi. Ich podstawowym narzędziem walki są macki, które wyglądem i funkcjonalnością różni się u innych odmian. Ciekawym manewrem jest tzw. Powietrzny odrzut; wykorzystywane to jest do szybkiej ucieczki. Horror przemieszcza się po linii prostej w tył, z dużą prędkością. Skutkiem ubocznym jest wzniecenie pyłowej chmury na 20 stóp, która zapewnia dla nich całkowitą zasłonę.
Gatunki[]
Biały[]
Atak białego horroru
Największy horror. Jego macki mogą mieć nawet 50 metrów długości. W otworze gębowych znajduje się aparat to gwałtownej dekompresji, dzięki czemu osobnik połknięty momentalnie się dusi. Zjada wszystko, prócz innych horrorów. Może jeść najmniej raz na rok, średnia długość życia to ok 40 lat.
Brązowy[]
Przebudzony brązowy horror
Wielu obawia się spotkania z tym gatunkiem, ponieważ ich moce psioniczne zmuszają ofiary do zbliżenia się w ich zasięg. Jest dość agresywny, ponieważ atakuje i pożera nawet inne mułowe horrory. Jest on ślepy i głuchy, więc wyczuwa swoją zdobycz przez synestetę (synesthete). Jedna macka leżąca na powierzchni wystarczy, by odczuć wibracje, zapach i inne parametry, aby określić siłę osobnika i czas ataku. Normalnie siedzi ukryty pod mułem. Są samotnikami. Żyją maksymalnie 45 lat i muszą jeść przynajmniej raz na miesiąc. Jest to hybryda gatunków białych i szarych.
Czarny[]
Gromada czarnych horrorów szykuje się do ataku
Najmniejsza odmiana Przypomina czarnego kalmara z ośmioma kolczastymi mackami. Atakuje ofiary grupą. Podczas ataku wtłacza w ofiarę toksynę. Ich społeczeństwo jest matriarchalne, gdzie dorosłe samice rozwijają zdolności psioniczne, pomocne w polowaniu, Znajdują się w Morzu Mułu i mniejszych akwenach mułu.
Czerwony[]
Czerwony horror wygrzewa się na słońcu
Czerwone są najszybsze i najbardziej mobilne. Swoje macki używa jako nóg, świadkowie nawet mówią o tym, że ich walka przypomina taniec. Wabi swoje ofiary tworząc fałszywy obraz pożądanego obiektu. Najczęściej ograniczają się do życia blisko Morza Mułu. Chętnie też szukają legowisk w starych kopalniach czy innych wgłębieniach.
Magmowy[]
Atak magmowego horroru
Magmowe horrory zamieszkują tereny wulkaniczne. W przeciwieństwie do innych Horrorów wykazują się wyższą inteligencją i lepszymi zdolnościami psionicznymi. Ponieważ nie mają oczu, to orientują się w terenie głównie przez inne zmysły oraz psionikę. Znane są przypadki nawet telepatycznych rozmów z nimi. Musi jeść raz na półtora miesiąca. Kontaktuje się z innymi swego rodzaju tylko w okresach godowych.
Szary[]
Martwy szary horror
Ich kolor jest chorobliwie szary. Jego macki są płaskie, z ostrą krawędzią. W celu zwabienia ofiar tworzy dźwięki, podobne do płaczu oraz chlapania wody. Posiada wyjątkową wrażliwość na wibrację i swoistą termowizję. Nie wiadomo nic, aby miały jakieś kontakty z innymi osobnikami.