Moczarowy ogar (ang. bog hound)
Moczarowe ogary są wielkimi psowatymi które umarły w przeklętym bagnie i zostały ożywione podłą magią lub klątwą. Czasem powstają też z woli istoty dość potężnej by kształtować życie. Prowadzone są przez szczególnie potężne osobniki, zwane torfowymi ogarami (ang. moor hound).
Opis[]
Moczarowe ogary mają rozmiary psa wojennego (1,8 metra długości) i ukształtowane są ze słomy i błota. Ich barwa jest błotniście brunatna z plamami żółci; ich najstraszniejszą cechą jest jednak brak oczu. Zamiast nich mają puste czarne oczodoły. Zabite moczarowe ogary wracają do oryginalnej formy - rozpuszczają się w słomę i błoto, a z ich ciał uchodzi para.
Charakter[]
Moczarowe ogary są półinteligentne; głupsze od humanoidów, ale wciąż mądrzejsze od zwierząt. Ich charakter jest neutralny zły.
Zwyczaje[]
Moczarowe ogary to drapieżnicy polujący wyłącznie nocami na bagnach które dały im życie. Do ożywienia takich potrzebna jest potężna klątwa lub szczególnie silna nekromancja. Chociaż są mięsożerne, nie potrzebują niczego by się wyżywić. Chociaż pożerają zarówno ciała jak i kości ofiar, to nie czują wcale głodu - polują wyłącznie z nienawiści.
Społeczność[]
Moczarowe ogary żyją w watahach liczących 2k10 osobników. W niektórych przypadkach liczba moczarowych ogarów może się stopniowo zwiększać - w miarę jak ożywiająca je siła działa, lub ich pan tworzy nowe. Kiedy tylko sfora powstanie, od razu obierają przywództwo ze strony torfowego ogara, który wypełnia polecenia ich pana. Poza słuchaniem się tych dwóch osobników, moczarowe ogary nie mają żadnych instynktów społecznych.
Walka[]
Polując, moczarowej ogary wydają z siebie nienaturalne wycie, powoli cichnące w miarę jak sfora się zbliża. Gdy atakują, starają się oflankować swoje ofiary i atakować ze wszystkich stron naraz. W walce zachowują się jak zwyczajne psowate, chyba że lider watahy (torfowy ogar) czy inny pan poleci im zastosować inną taktykę.
Atakujące moczarowe ogary są wściekłe i dzikie; napastują i pożerają każdą żywą istotę którą mogą. Atakują za pomocą swoich dwóch łap z pazurami i ugryzieniem - każdy z ataków zadaje 1k4 obrażeń.
Słabości[]
Moczarowe ogary są podatne na naturalne światło słoneczne. Wystawione na działanie słońca nieruchomieją w martwe statuy z błota i słomy, w takiej pozycji w jakiej zostały objęte światłem. W tym stanie mogą ulec zniszczeniu od najlżejszego dotyku - nie da się ich nawet przenieść w normalny sposób.
Odmiany[]
Każda sfora moczarowych ogarów jest prowadzona przez pojedynczego torfowego ogara - osobnika o wyjątkowej sile i mocy. Tak długo jak ten jeden istnieje, sfora ogarów nie może zostać rozbita.
Torfowy ogar[]
Torfowe ogary mają taki sam charakter jak moczarowe ogary, ale ich inteligencja jest nadludzko wysoka. Ponadto osiągają duże rozmiary i długość 2,7 metra. W przeciwieństwie do moczarowych ogarów, torfowe ogary są pełnymi ucieleśnieniami materii i klątwy bagna. Ich skóra jest węglowo czarna, a oczy płoną na czerwono. Jego szczęki są dość duże by objąć ludzką głowę, a także dość silne by złamać kość.
Torfowego ogara można zranić tylko magiczną bronią (+1 lub lepszą), chociaż otrzymuje on od nich pełne obrażenia. Zniszczyć go można tylko po wystawieniu na światło dnia; w przeciwnym wypadku odbuduje się. Z zabitego torfowego ogara pozostaje tylko ścieżka z krwi prowadząca prosto do jego bagna w którym się odtwarza i z którego wychynie następnej nocy.
Chociaż torfowego ogara nie można zabić bez światła dziennego, można go złapać. Objęty choćby najdrobniejszym promykiem słońca od razu znieruchomieje, przy czym wszelkie obrażenia jakie otrzymał staną się prawdziwymi obrażeniami - najpewniej zabijając go. Unieruchomiony także może zostać zniszczony za pomocą zwyczajnej, nie-magicznej broni - co trwale go zniszczy i zdejmie jego klątwę.
Gdy torfowy ogar umiera, jego odejście w niebyt oznajmiane jest upiornym skowytem. Wszystkie moczarowe ogary z jego sfory od razu rozpadają się w błoto i słomę, a ich wycie odpowiada na ostatni skowyt lidera sfory.
Zobacz też[]
Źródła[]
- Monstrous Compendium Annual Volume Two (1995; 2e)