Sferopedia
Advertisement
Mekillot

Mekillot

Mekillot - gatunek wielkich, masywnych jaszczurek, żyjący na Athasie. Z daleka mekilloty wyglądają jak wielkie kopce ziemi. Stworzenia te są dziksze niż wskazuje ich temperament i nigdy nie są w pełni udomowione, chociaż bywają używane jako zwierzęta gospodarskie.

Istnieje idiom "uparty jak mekillot" będący odpowiednikiem polskiego "uparty jak osioł".

Fizyczność[]

Te olbrzymie istoty są w stanie osiągnąć rozmiar 9,1 metra, oraz wagę 6 ton. Plecy oraz głowa są chronione (tak przed bronią jak i słońcem) przez grubą łuskę. Za tymi miejscami powłoka jest wyraźnie miększa. Mają bardzo silny, szybki i giętki język. Może nim strzelać jak z bicza, jednak częściej nim chwyta osobnika i go pożera. W środku jest właściwie nieruchomy i jedynie psioniką może coś robić. Po kilku godzinach umiera w sokach trawiennym.

Mekilloty posiadają bardzo długi, chwytny język. Może go używać do pochwycenia i połknięcia żywcem irytujących go stworzeń (bądź po prostu czegoś, co uzna za posiłek).

Ogólnie mekilloty są mięsożerne.

Funkcjonowanie[]

W sytuacjach niebezpieczeństwa najczęściej pada na ziemię. To, co przygniecie, często umiera na miejscu bądź zostaje kaleką. Ta defensywna postawa jest wysoce skuteczna, gdyż dzięki grubemu pancerzowi na głowie i plecach czuje się niezniszczalny. Są w stanie też i użyć ofensywnych technik samoobrony. Ku temu używają swoich zębów, pazurów (te jedynie niektóre odmiany), języka oraz masy ciała. Potrafią szarżować, ale tylko wtedy kiedy im się to chce.

Mekilloty piją dziennie nawet 190 litrów wody, ale mogą wytrzymać bez wody maksymalnie 5 dni. Po takim czasie pragnienie w pełni zostanie zaspokojone po wypiciu 750 litrów. Często to oznacza spędzenia kilku dni transportowego gada przy wodopoju.

Bywa, że te jaszczurki wpadną w szał. Wtedy do opanowania potrzebne jest użycie magii lub psioniki.

Użytkowanie[]

Nie udało się stworzyć hodowli mekillotów, ale udaje się upolować pojedyncze dzikie osobniki i je częściowo udomowić. Częściowo, bo nawet przetrzymywany od malutkiego osobnik może w każdej chwili zrobić coś niekontrolowanego, przemieścić się w kierunku innym niż nakazuje woźnica czy nawet zjeść swego opiekuna. Z tego powodu bardziej profesjonalni właściciele korzystają z usług psioników, żeby okiełznać i zapanować. Ale nawet wtedy nie da się zmusić tych jaszczurów do forsownego marszu lub przyspieszenia prędkości.

Czasami udaje się też ukraść jajko i od małego utrzymać mekillota, lecz nadal w niewoli się nie rozmnażają. Wichrzyciele eksperymentują z użytkowaniem jaj, zaś królewscy alchemicy modyfikują je, by mieć osobniki nadające się do celów wojennych.

Mekillot-war-ram

Mekillot bojowy

Dzięki rozmiarom oraz sile (max 20 ton obciążenia) są używane przez bogate kompanie handlowe jako zwierzęta pociągowe karawan. Można też wykorzystywać w celach bojowych, jako wielkie, mobilne fortece lub tarany. Najczęściej wtedy platformy i wszystko obudowywane jest dookoła, zasłaniając też jemu pole widzenia. W ten sposób unika się ryzyka, że elementy z widoku spowodują u niego jakąś samowolkę psującą koncepcję.

Ze względu na swe rozmiary nie da się jeździć mekillotem na oklep. Potrzebna jest odpowiednia platforma oraz rząd. Ze względu na twardą i grubą skórę instalacja jest ciężka.

Skórę mekillotów, pozbawioną łusek, używa się do produkcji wyrobów skórzanych. W tym też i do tarcz oraz zbroi, która może dawać obronę jak wzmocniona zbroja skórzana. Ciężko jest użyć łusek mekillota do zrobienia pancerzy, ale ta może dawać obronę podobną do pancerzy metalowych.

Kości tych zwierząt stanowią dobry materiał produkcyjny i budowlany. Np. alhulaki czy carikkale najczęściej wykonywane są z żeber mekillotów. W budownictwie kości używa się często do bram, krat więzień,

Zamaskowane Bractwo wykorzystuję terminologię mekillotów w opisie swych rang.

Źródła[]

Advertisement