Użytkownicy magii paktów (ang. pact magic) kontaktują się z obcymi siłami za pomocą specjalnych symboli i rytuałów. Raz, gdy przywołanie jest kompletne, zawiera on umowę z wezwanym bytem aby pozyskać nadnaturalne moce.
Mniejsza magia paktów[]
Magia paktów istnieje w wielu formach. Ślubowania, mniejsza forma magii paktów jest często używana w celu nadania mocy słowom. Ślubowania są tak powszechne, że niewielu przyznaje ich podobieństwo do paktów zawieranych dzięki magii paktów.
Wiele postaci zawiera pakty między sobą. Taka niepisana umowa może być równie wiążąca niczym umowa podpisana przez kupca - a do tego znacznie skuteczniej zmusić kogoś do dotrzymania słowa. Przykładowo, druid który porzuci swój charakter na rzecz ekstremalnej perspektywy świata musi prosić o przebaczenie lub na zawsze pozostać oderwanym od byłego źródła spokoju i mocy. Mnich który zejdzie ze ścieżki czystości duchowej nie może już na nią powrócić. Nawet barbarzyńca , dziki i niestały, musi trzymać swoje myśli na wodzy że nie poddać się praworządności inaczej ryzykuje utratę dzikich emocji które dają mu moc.
Poprzez zobowiązanie służby bóstwu, kleryk wręcza swoją duszę w objęcia większej mocy. Jeśli potem zawaha się w swoich obowiązkach, może stracić swoje cudowne moce. Podobnie, przysięgi paladynów wymagają wierności z całego serca. Najmniejsze wątpliwości czy wahania mogą doprowadzić do katastrofy, sprawiając że paladyn nie może kontynuować swojej misji bez przebaczenia bóstwa.
Śmiertelnicy mogą zawierać umowy z przybyszami. Czary takie jak mniejszy planarny sojusznik, planarny sojusznik i większy planarny sojusznik pozwala targować z przybyszem lub żywiołakiem o jego usługi. Zaklęcie planarnego wiązania działa w podobny sposób dzięki czemu śmiałek powierza zadanie konkretnemu przybyszowi w zamian za wolność.
Niektóre czary tworzą ukryte pakty między czarującym i obiektem choć cel nie musi być wcale do tego chętny. Geas i Zadanie i ich mniejsze wersje wymuszają na stworzeniu wykonanie rozkazu czarującego i poniesienie ewentualnych konsekwencji odmowy. Znak sprawiedliwości określa jasne oczekiwania względem zachowania obiektu i podaje wyraźne kary za złamanie tych zachowań.
Magia paktów[]
Obietnica zdobycia mocy. Przysięga jako spełnienie tej obietnicy. Te dwie proste sentencje są fundamentem zasad magii paktów. Z tego jądra magia paktów rośnie i wypływa, pozwalając czerpać śmiertelnikom ze źródła mocy, którego nie może dotknąć boskie oddziaływanie.
Praktykujący magię paktów zyskują swoją moc poprzez umowy z bytami nazywanymi szczątkami (ang. vetiges) - resztki niegdyś żyjących istot teraz uwięzionych po za życiem i śmiercią. Czy były to dusze śmiertelników dostarczanie silne żeby rozbić klatkę utkaną przez śmierć, wykolejeni przybysze zbyt potężni by zaprzestać swojego istnienia czy martwi bogowie nie mogący leżeć spokojnie w swoich astralnych grobach, szczątki są wyrzutkami kosmosu. Mieszkają w miejscu gdzie nikt nie może dotrzeć i istnieją w sposób którego nikt nie rozumie. Wieczne odsunięcie od rzeczywistości doprowadza większość szczątków do szaleństwa i wypacza ich spojrzenie na inne byty - nawet na nich samych.
Ponieważ szczątki są oderwane od normalnej rzeczywistości przez niezwykle okoliczności, mogą one do niej powrócić tylko poprzez przywiązywanie się do innych dusz. Paktujący (ang. binders), osoby gotowe na dzielenie swojej duszy z tymi wygnanymi duchami, może przywołać je z odległej pustki poprzez specjalne rytuały. Ponieważ szczątki gnębi stały głód doświadczania nawet malutkich kęsów rzeczywistości zawsze odpowiadają na wezwanie paktujących wystarczająco silnych aby wyciągnąć ich z pustki.
Każde szczątki związane są z pieczęcią, serią linii zamkniętych w kręgu, które działają jako ich znak i portal przez który mogą przejść do naszej rzeczywistości. Aby wezwać szczątki, paktujący musi znać i móc narysować pieczęć. Każdy może wyryć pieczęć, lecz jedynie ktoś z mocą goszczenia w sobie szczątków może liczyć na pakt otwierający przejście.
Niezwłocznie po wyrysowaniu pieczęci, paktujący musi rytualnie wywołać imię i tytuł przyzywanej istoty. I znów, każdy może to wypowiedzieć, lecz tylko moc paktującego jest drogą do sukcesu. Nawet wtedy paktujący może przywołać tylko te szczątki do których dostępu daje mi jego osobista moc.
Pochodzenie imion i tytułów szczątków wydaje się związane zarówno z jej poprzednim istnieniem jak i jego aktualnym stanem. Nazwy te mogą zmieniać się z czasem lecz następuje to bardzo rzadko. Z tego powodu większość paktujących spędza wiele czasu na szukaniu korzeni i teorii magii paktów aby móc przewidzieć przyszłe wydarzenia.
Do zamanifestowanego oblicza, paktujący musi wystosować oficjalną prośbę o pakt. Ogólne warunki paktu są zawsze takie same, niezależnie które szczątki zostały wezwane. Aby zyskać moce które szczątki oferują, paktujący musi zgodzić się na ofiarowanie siebie na czas doby.
Gdy paktujący oferuje pakt, dochodzi do pojedynku woli między nim a szczątkami. Pojedynek ten może być rozstrzygany za pomocą argumentów, intensywnego wpatrywania się w siebie, zagadki zadanej paktującemu lub za pomocą niezliczonych innych sposobów. Jeśli szczątki ostatecznie zwyciężą utrzymuje on wpływ nad paktującym przez czas trwania paktu. Jeśli paktujący nie będzie działał wedle woli szczątków, mogą one go ukarać. Jednak jeśli to paktujący zwycięża w pojedynku to szczątki posłusznie mu towarzyszą.
Gdy paktujący zawiera pakt ze szczątkami, oboje stają się ze sobą nierozerwalnie związani. Odłamek duszy szczątków łączy się z duszą paktującego, tworząc połączenie tak silne, że ciało paktującego przejawia fizyczne oznaki obecności szczątków. Uciążliwość takiego znaku jest niewielka w porównaniu do niezwykłych mocy jakimi obdarzają szczątki - moce bez żadnych komponentów, gestów czy słów potrzebnych do użycia. Kiedy paktujący chce wykorzystać moc szczątków po prostu to się dzieje.
Nauka magii paktów[]
Ci którzy praktykują magię paktów tłumaczą to łatwością. Paktujący nie musi błagać na kolanach o moc czy studiować godzinami spleśniałych tomów aby zrozumieć tajemnicę kilku prostych zaklęć. Gdy pozna podstawy magii paktów może on wezwać szczątki w dowolny momencie i wziąć moc własnymi rękoma. Szczątki nigdy nie odmawiają paktów i żądają niewiele w zamian za oferowaną moc.
Jednak kusząca łatwość magii paktów i konieczność wiązania duszy z bytem którego natura jest obca, wywołuje podejrzenia o takich użytkownikach. Wiele kościołów aktywnie poluje na paktujących i próbuje zniszczyć dowody na magię paktów aby zapobiec dalszej nauce o istotach będących poza zasięgiem bogów. To potępienie sprawia, że odnalezienie wiedzy o magii paktów jest bardzo trudne, lecz same praktyki są dość proste.
Wielu paktujących jest upadłymi kapłanami lub akolitami, którzy zabrali się za magię paktów po odkryciu rytuałów kontaktowania się ze szczątkami, zapisanymi w heretyckich tekstach i trzymanych w sekretnych bibliotekach świątynnych. Inni wchodzą na tą ścieżkę po odkryciu tajemnic paktów i pieczęci w trakcie badań antycznych ruin. Kilkoro czerpie wiedzę o tej sztuce od starszych paktujących, lecz taka nauka jest rzadka ze względu tajemnicę jaką starają się zachowywać inni paktujący jak i podejrzenia roztaczane przez niewtajemniczonych.
Źródła[]
- Tome of Magic