Loviatar

Bóstwo
Loviatar jako piękna ludzka panna o smukłej budowie, sięgających do ud, prostych, platynowo-blond włosach oraz zimnej, groźnej postawie
Loviatar
Tytuł(y)	Panna Bólu, Ochoczy Bicz, Patronka Tortur, Mistrzyni Chłosty
Symbol	kolczasty batog o dziewięciu końcówkach
Plan Ojczysty	Gehenna/Mungoth/Kraina Ondt; (w FR Pustkowia Zagłady i Rozpaczy/Pałac Bólu)
Ranga mocy	Pomniejsze bóstwo
Charakter	praworządny zły
Dziedziny	ból, agonia, cierpienie, tortury, męczarnie
Domeny	cierpienie, odwet, prawo, siła, zło
Ulubiona broń	Dawca Bólu (batog)
Sojusznicy	Malar, Bane, Bhaal
Wrogowie	Ilmater, Eldath, Talona, Lliira
Zwierzchnik	brak (uprzednio Bhaal)

Symbol Loviatar

Loviatar (lo-vi-a-tar) jest agresywnym, apodyktycznym bóstwem, patronką tortur, sadystów i tyranów. Ma zimną, wyrachowaną i okrutną naturę, a serce skute lodem. Chętnie zadaje ból zarówno fizyczny jak i psychiczny i zawsze potrafi celnie ugodzić swoją ofiarę. W odróżnieniu od większości sadystów sama nie odczuwa bólu, jej postępowanie wobec ludzkości jest zaś wynikiem przyrodzonego jej egoizmu, a nie minionych doświadczeń. Kościół Loviatar, zdominowany przez ludzkie kobiety i półelfki, najsilniejszy jest w dużych miastach, gdzie nowicjuszy często rekrutuje się z szeregów znudzonych i zamożnych mieszkańców, a władze tolerują tę degeneracką działalność. Kapłani Panny Bólu starają się zadawać swoim ofiarom jak najwięcej bólu, nie oszczędzają jednak i siebie. Działania te mogą być brutalne, jak na przykład chłosta wymierzona napotkanym orkom, ale i bardziej subtelne - wyznawcy bogini rozkochują wówczas w sobie młodego szlachcica lub szlachciankę, ukrywając przy tym swoje wyznanie, a kiedy już uzyskują wzajemność, porzucają ukochanego, łamiąc mu serce. Cenną cechą kapłanów tej bogini są zatem zdolności aktorskie i porywająca uroda, największe jednak sukcesy odnoszą ci, którzy rozumieją naturę i sposób życia ludzi i dzięki temu wiedzą, jak zadać im największy ból i manipulować nimi do tragicznego końca. Kapłani Loviatar modlą się o czary rano, na klęczkach, po samobiczowaniu (ten sam rytuał powtarzają wieczorem, chociaż bez modlitwy o nowe czary). Wszystkie cztery sezonowe święta obchodzą, odprawiając Rytuał Bólu i Czystości, polegający na tańcu w kręgu na drucie kolczastym, cierniach lub potłuczonym szkle, połączonym z zawodzącymi śpiewami, podczas którego kapłani okładają się nawzajem biczami. Każdej nocy o północy (chyba że noc ta zbiega się z Rytuałem Bólu i Czystości, który ma pierwszeństwo) członkowie kleru świętują mniejszy Rytuał Świecy, podczas którego modlą się, śpiewają i tańczą wokół zapalonych świec, przesuwając niektóre części ciała nad płomieniami lub przez nie, aż do zakończenia rytuału zgaszeniem świec za pomocą poświęconego wina.

Jest jedną z dwóch fińskich bogów czyniących wielki wysiłek by pozostać witalnymi. Zarówno ona jak i Mielikki przysięgły nie poddawać się niszczejącej apatii gnębiącej inne moce panteonu i obie zakorzeniły się w sercach śmiertelników pierwszo-materialnego świata Toril. Tutaj, Loviatar jest pomniejszym bóstwem, nie półboginią, a jej wzmocniona w tej kryształowej sferze siła może ostatecznie sprawić, iż opuści Finów na dobre.

Jako pani bólu, Loviatar rozkoszuje się uczuciem noża prześlizgującego się pomiędzy warstwami skóry, mięśni i kości, a także chłodną pieszczotą mroźnego wichru znad morza. Jest okrutna i kapryśna i może sprawić, iż dowolny trep który ją urazi, natychmiastowo doświadczy ponownie najgorszego cierpienia jakie kiedykolwiek znał.

Historia/związki

Loviatar jest jednym z Mrocznych Bóstw i wraz z Taloną, której z przyjemnością dokucza, służyła Bhaalowi. Po jego śmierci w Czasach Kłopotów obie boginie dostały się pod wpływ Shar, teraz jednak powrót Bane'a, który był przełożonym Bhaala, zapowiada konflikt ich lojalności. Loviatar ma dobre stosunki z Malarem, uznając podchodzenie przez niego ofiary za szczególnie zachwycający rodzaj tortur, nienawidzi zaś Ilmatera, który osłania jej ofiary przed męczarniami, na jakie zasługują, oraz Lliiry i Eldath za spokój i radość, jakie obiecują, nie wymagając w zamian cierpienia.

Kraina

Jej kraina zwana jest Ondtland i jest pustkowiem lodu i śniegu, pełnym mięsożernych karibu i watah złowieszczych wilków. Nie jest to miejsce dla nieprzygotowanych i choć ma swoje uroki (takie jak zorza ponad pałacem Loviatar), lepiej pamiętać naturę mieszkającej tutaj mocy.

Dogmat

Świat jest pełen bólu - najlepszym więc, co można zrobić, jest przyjęcie ciosów, których nie da się uniknąć, i zadawanie w zamian jak najwięcej bólu tym, którzy przysporzyli nam cierpienia. Uprzejmość jest doskonałą towarzyszką krzywdy, zwiększa bowiem intensywność cierpienia. Unikaj litości. Niech nie obchodzi cię los innych, nigdy też nie oszczędzaj im cierpienia, by wiedzieli, iż z każdym dniem rośnie moc Panny Bólu. Oby twoje niezachwiane okrucieństwo obróciło przeciw tobie wszystkich twoich bliskich, byś i ty poznał smak cierpienia. Kuś innych i zadawaj im ból - nieważne, czy tego chcą, czy nie. Niezachwiane okrucieństwo obróci wszystek lud przeciwko tobie. Chłosta, ogień i zimno przynoszą trzy rodzaje cierpienia i nigdy nie zawodzą wiernych Loviatar. Głoś nauki swojej bogini i każ niewiernych w jej imieniu. Pamiętaj, iż ból jest próbą, która kształtuje charakter, a jednocześnie zapewnia przyjemność tobie i twoim współwyznawcom. Prawdziwa kara wymaga, by ten, kto ją wymierza, także znał jej smak. Wiedz, iż gdziekolwiek świszcze bicz, tam jest Loviatar - lękaj się jej i tęsknij za nią,

Źródła

• Wyznania i Panteony