Aspekt Lewiatana
Straszny Lewiatan, który dał życie morskim wężom,
ich ostrym zębom i bezwzględnym pazurom,
ich ciałom pełnym trucizny miast krwi.
Dzikim bestiom z ziemi i morza, co obnoszą swą chwałę
jak bogowie przyozdobieni wspaniałością.
Postrach ogarniał każdego kto ujrzał Lewiatana,
od jego strasznego ciała z którego wyłażą żmije i smoki,
i huragany i wielkie nawałnice,
i przerażające trzęsienia ziemi,
i potworności których nawet bogowie nie mogą pojąć.
A że świat zadrżał od drgnięcia Lewiatana,
bogowie sprawcie by leżał spokojny w głębinach przez całą wieczność.
- Antyczna tabliczka zapisana w smoczym, pochodzenie nieznane.
Zrodzona z surowego i nierozcieńczonego chaosu stworzenia, opasająca świat istota zwana Lewiatanem drzemie głęboko pod falami; jej sny tworzą potwory a ruchy wywołują kataklizmy które nawiedzają świat powyżej. Niewielu na powierzchni jest świadomych okropności jaką Lewiatan reprezentuje, ale w głębi oceanów istoty niewypowiedzianego zła szukają sposobu na użycie tej przepotężnej istoty do swych własnych celów.
Opis[]
Lewiatan jest niewiarygodnie wielkim morskim wężem, jakby gadzim i prymitywnym z wyglądu. Jego ogromna głowa ma rozmiary małego królestwa. Cielsko Lewiatana jest tak ogromne że w wielu miejscach jego ciało stało się częścią krajobrazu. Podmorskie góry i szczeliny, wyspy i wygaszone wulkany - obfitujące w roślinność i nie do odróżnienia od zwykłego terenu - wszystko to pokrywa części wielkiej bestii.
Lewiatan jest sam w sobie tak wielki, że zwykłe statystyki są niemożliwe w jego przypadku - i nic mniejszego niż awatary bogów nie mogłoby toczyć z nim otwartej walki. Jedyne co śmiertelnicy mogą zdziałać to uśpić go z powrotem nim się rozbudzi. Siłą uśpiony, nie obudzi się ponownie przez tysiąclecie.
Charakter[]
Złożona gra myśli i emocji podsyca dzikie sny Leviatana oraz jego nieustanne wiercenie się, co skutkuje niszczycielskimi stratami i zamieszaniem. Jego chaotyczny umysł i dusza tęsknią tylko za odczynieniem tego co zrobili bogowie, w tym samego siebie.
Historia[]
Większość legend przedstawia stworzenie świata jako uporządkowany, metodyczny proces o który bogowie zadbali. Tylko kilka mitów opisuje trudności i przeszkody z którymi bogowie się mierzyli. Jednak garść legend opowiadanych przez najstarsze smoki i żywiołaki zawiera inną historię. Te historie są dziś zupełnie zapomniane.
Kiedy bogowie stworzyli świat i różne plany egzystencji, zrobili to manipulując prawem i chaosem, dodając jedno do drugiego, odejmując, łącząc i dzieląc. Każdy świat jest precyzyjnym połączeniem tych dwóch, z porządkiem zapewniającym stabilność i chaosem powodującym zmiany. Nieuchronnie jedna lub druga siła traci równowagę i musi być w jakiś sposób ograniczona lub ustawiona. Balans musi być utrzymany na świecie, z prawem ustawionym naprzeciw chaosowi. Gdy światy są tworzone, ten balans ulega zmąceniu - generując "resztki" z procesu kreacji, niemal zawsze z nadmiaru chaosu.
Nadmiar chaosu może skutkować wytworzeniem istot które są niemal zupełnie czystym chaosem, istniejącym wyłącznie by przynosić zmiany i wprowadzać nieporządek. Te podmioty mogą zostać upchnięte w więzieniach półplanów lub pogrążone w wiecznym śnie w którym poruszają się niespokojnie, ewentualnie zanikając gdy ich siły życiowe zostaną wyczerpane. Jednak obudzone przedwieczne byty chaosu są napędzane żądzą obrócenia wszystkiego z czym się stykają w ruinę i nie pozostawienia niczego. Lewiatan jest jedną z takich istot - czystym chaosem wynikającym ze stworzenia świata, który otrzymał ciało i kształt.
Jedynym prawdziwym pragnieniem Lewiatana - o ile można powiedzieć że ma jakikolwiek - jest działać adekwatnie do jego natury. Biorąc pod uwagę jego pochodzenie i budowę, naturą Lewiatana jest chaos w swojej najbardziej destrukcyjnej postaci. Lewiatan jest w istocie pozbawiony rozsądku, a destrukcja którą zaprowadza jest konsekwencją jego obudzenia. Legendy opowiadane przez najstarsze jaszczury mówią że potwór ten zbliżał się do świadomości kilka razy w odległej przeszłości, co skutkowało różnymi katastrofami którymi przekształcił i zmienił świat. To że świat pozostaje w jednym kawałku wskazuje że za każdym razem udawało się uśpić Lewiatana.
... i teraźniejszość[]
Lewiatan śpi w głębiach oceanów. Jest dość ogromny by opasać sobą cały świat. Jego energia chaosu wymyka się gdy ten śni, tworząc potwory na ziemi i zakłócając morskie życie. Jego niespokojne ruchy objawiają się w postaci huraganów, fal przypływu, trzęsień ziemi i erupcjach wulkanów. Być może kiedyś chaotyczna energia życiowa Lewiatana się doszczętnie wyczerpie, czym stwór wykrwawi się i obróci w nicość, ale zajmie to więcej czasu niż cykl życia świata.
Istoty kreowane przez sny Lewiatana pojawiają się tak w wodzie jak i na ziemi, a przybierają formę wynaturzeń lub potworów morskich. Sny Lewiatana przywołują takie potwory jak: krakeny, megalodony, smocze węgorze, większe seryuliny, kraby oblężnicze oraz najgorsze ze wszystkiego - miniaturki jego samego.
Zdeprawowane jednostki mogą zaryzykować totalną zagładę przy wybudzaniu potwora, byle tylko wykorzystać śpiącego Lewiatana do ich podłych zamiarów - destrukcji wrogiego królestwa, zruinowania kontynentu dla zasobów, albo przekształcenia całego świata.
Przebudzenie Lewiatana jest przepowiedziane w antycznych smoczych legendach - ostrzegając, że jeśli wielka bestia obudzi się choćby do półprzytomności, świat zostanie roztrzaskany i przekształcony. Jeśli obudzi się w pełni, Lewiatan zniszczy świat, w ten sposób niszcząc też siebie. Taka jest natura Lewiatana, najstarszej spośród bestii chaosu.
Omeny[]
Gdy zbliża się przebudzenie Lewiatana, jego nieświadome drgawki stają się częstsze i gwałtowniejsze, tworząc destrukcyjne katastrofy i produkując zabójcze kreatury. Gdy się rozbudza, cały ocean wrze od gniewu, całe kontynenty zatapiają się w otchłannej głębinie, a cały świat drży. Gdy Lewiatan w pełni się obudzi, nic poza wspólną boską interwencją nie ocali już świata.
Nadchodzące przebudzenie Lewiatana zwiastowane jest przez pogodę zmieniającą się w drastyczny i nienaturalny sposób. Śnieg w lecie czy upalne gorąco w zimie są tylko początkiem. Huragany smagają wybrzeża i niszczą wioski lub zatapiają całe miasta. Tornada masakrują krajobraz, a dziwaczne zjawiska pogodowe stają się codziennością. Przez cały czas tworzą się paskudne zielone chmury z których biją fioletowe gromy. Znaki się nasilają (niepokojąca pogoda występuje częściej, trwa dłużej i obejmuje większy obszar) wraz z nadchodzącym przebudzeniem Lewiatana.
- Słabe: Dziwna pogoda pojawia się raz na dwa tygodnie, trwa 2-5 godzin, obejmuje obszar 2-40 mil kwadratowych.
- Umiarkowane: Raz na tydzień, trwa 3-10 godzin i obejmuje 2-200 mil kwadratowych.
- Silne: Raz na dzień, trwa 5-16 godzin. Objąć może cały kontynent lub dużą część powierzchni planety.
- Przytłaczające: Dziwna pogoda pojawia się co godzinę, trwa 1-3 godziny (zatem różne anomalie mogą wystąpić naraz) i obejmuje cały świat.
Anomalie pogodowe pojawiają się niezależnie od klimatu i zawsze jest to jedna z poniższych:
- Nienormalne warunki atmosferyczne:
- Fala ciepła (temperatura rośnie o 2-40 stopni);
- Fala chłodu (temperatura spada o 2-40 stopni);
- Odwrotne pory roku (np. lato zmienia się w zimę);
- Dmące wichry;
- Łagodne pogody:
- Mgła;
- Deszcz lub śnieg;
- Śnieg z deszczem lub grad;
- Burza, zwyczajna:
- Burza piaskowa;
- Burza ze śniegiem;
- Burza z piorunami:
- Burza, potężna:
- Zawieja;
- Śnieżyca;
- Huragan (tylko na wybrzeżach);
- Tornado (w miejscach od jednego do dwunastu);
- Dziwna pogoda:
- Burza z deszczem krwi, brudząca wszelką odsłoniętą wodę;
- Burza z deszczem ryb lub żab, zadająca 1 punkt obrażeń na rundę wszystkim istotom, powodująca hałas i czyniąca ziemię śliską od krwi;
- Burza z deszczem kwasu, zadająca 1 punkt obrażeń na rundę;
- Burza z deszczem ognia, powodująca straszny hałas, zadająca obrażenia od ognia i obuchowe (po 1k6) i sprowadzająca meteory.
Żaby padały z nieba przez godziny. Następnego dnia zrosiły nas płonące kamienie, zabijając każdego kogo dotknęły. Potem śnieżyło przez trzy tygodnie. Kto wie co będzie następne?
Relacje[]
Każdy słyszał legendę o lewiatanie - począwszy od opowieści zaprawionych żeglarzy o wielkich rybach lub waleniach, aż po sugestie uczonych że Lewiatan istnieje ale nie został jeszcze zbadany. Niewiele podań wymienia prawdziwą potęgę potwora, a większość z nich leży wśród niejasnych smoczych legend. Większość mędrców uważa Lewiatana za nic więcej niż ciekawy mit.
W ciele Lewiatana - dokładniej w jednym z jego kolców na grzbiecie koło głowy, kilka mil od wybrzeża - pewien wyznający chaos kult wyrzeźbił sobie siedzibę. Nazwano ją Grzbietową Świątynią i używano do pobierania magicznej energii, jednak została opuszczona dawno temu. Obecnie odkrył ją Kult Lewiatana planujący przebudzenie stamtąd przedwiecznego złego.
Lewiatan w Eberronie[]
Lewiatan wywierał swój wpływ na świat od czasów Wieku Smoków. Niektóre bardzo stare smocze legendy sugerują że prekursorzy jaszczurów użyli mocy Lewiatana przeciw innym i w ten sposób rozbili świat pozostawiając jego resztki wiedźmom i rakszasom z Wieku Smoków.
Smocza wiedza wskazuje że różne inne katastrofy można też przypisać Lewiatanowi. Mity o nim snuje się na terenach Prowincji Lhazaaru, ale nikt naprawdę nie wierzy w jego egzystencję. Cienista Sieć zaczęła słyszeć plotki o kulcie wyznawców "prawdziwego" Lewiatana i jest chętna by dowiedzieć się więcej o ich potencjalnym wrogu.
Lewiatan w Faerûnie[]
Lewiatan istniał w legendach Faerûnu od tysiącleci, choć w większości uważa się je za mity lub wyolbrzymione doniesienia o realnych stworzeniach (jak wieloryby czy rzadkie potwory zwane lewiatanami). W rzeczywistości prawdziwy Lewiatan śpi sobie tymczasem pod falami. Jego wielka głowa spoczywa kilka mil od wielkiej metropolii Waterdeep. Wraz z pogarszającą się pogodą nad Wybrzeżem Mieczy uczeni ze Świecowej Wieży badają i odkrywają niepokojące historie o istnieniu Lewiatana. Ostrzegają oni Harfiarzy którzy natychmiast zaczynają badać sytuację.
Ciekawostki[]
- Mimo że lewiatan należy do przedwiecznych złych, jego aspekt posiada charakter chaotyczny neutralny a nie zły.
Zobacz też[]
- Uk'otoa - podobny przedwieczny zły, z Exandrii.
Źródła[]
- Elder Evils (2007; 3e)