Leira

Bóstwo
Symbol Leiry
Leira
Tytuł(y)	Pani Mgieł, Matka Iluzjonistów, Strażniczka Kłamców, Mglisty Cień, Pani Oszustw
Symbol	trójkąt z wirującą mgłą skierowany w dół
Plan Ojczysty	Limbo/Dwory Iluzji
Ranga mocy	pomniejsze bóstwo
Charakter	Chaotyczny neutralny
Dziedziny	Oszustwa, iluzje
Domeny	Urok, Iluzja, Czar, Oszustwo
Ulubiona broń	sztylet
Sojusznicy	Maska (który ją zdradził), Azuth
Wrogowie	Cyric (który ją zabił)
Zwierzchnik

Leira - była bogini iluzji i oszustwa, patronka iluzjonistów i kłamców. Prawdopodobnie twórczyni języka Ruathlek, pisanego, sekretnego języka magii iluzji. Została zabita przez Cyrica podczas Czasu Kłopotów, gdy Maska pod postacią miecza Boża Plaga, zdradził jej pozycję i możliwość przejęcia jej portfolio. Miejscem jej śmierci był Most Czarnopiórych.

Ten fragment dotyczy 5.0 edycji Dungeons and Dragons.

W piątej edycji D&D Leira powróciła do życia.

Osobowość

Pani Mgieł była zagadką. Wszystko co robiła było przykryte pod warstwą fałszu i iluzji. Jednak nie była aktywnie złośliwa. Bardziej kapryśna niż zła. Lubiła kusić i mącić urodą i pięknem. Unikała zabijania nieprzyjaciół lub intruzów, preferując więzienia ich w iluzjach lub powstrzymywania przez fałsze.

Nie miała jakiś wielkich planów czy głębokich ambicji. Wystarczała jej ta, porównywalnie niewielka, ilość wyznawców.

Awatar

Prawdziwy wygląd Leiry nigdy nie był znany, nawet nie miała konkretnych, antropomorficznych przedstawień artystycznych. Księgi i relacje mówią, że nigdy nie pojawiała się dwa razy pod tą samą postacią. Preferowała styl jako wysoka, szczupła kobieta, o włosach niczym dym i sukni niczym mgła. Mówiono, że oczy miewa wielkie i czarne, zdolne do prześwidrowania każdego człowieka. Często też po prostu przyjmowała postać mgły bądź dymu z dwojgiem czarnych oczu w akompaniamencie rytmicznej muzyki.

Poza tym jako manifestacje wykorzystywała maridy, błędne ogniki, mgielne smoki, mimiki, doppelgangery, niewidzialnych łowców, psów migających, galeb duhrów i podobne istoty. Częściej wysyłała coś niepozornego jak gadający wielki królik, latające świnie czy wielobarwne psy.

Mało kiedy atakowała bezpośrednio, preferując ingerowanie w percepcję za pomocą iluzji. A te były najwyższej jakości, mogąc ignorować efekty Prawdziwego Widzenia czy odporności na iluzję. Sama była niewrażliwa na czary z tej szkoły.

Wyznawcy

W swym czasie niewielu miała stałych wyznawców wśród świeckiego ludu, gdyż poza iluzjonistami mało kiedy traktowano kłamstwo i oszustwo jako rzecz trwale istotną. Lecz okazjonalnie bardzo często była obiektem modłów. Aby moje kłamstwo zadziałało, lub aby przed oszustwem się uchronić. Z kościołem współpracują też organizacje przestępcze.

Wielu wiernych zna historię, że Cyric zabił Leirę, lecz wielu też wierzy że jest to mistyfikacja i bogini żyje nadal. Wykorzystuje to morderca, przygarniając tę energię wiary sobie.

Dogmat i nauka

Pani nigdy nie jest taka, jak myślisz, że jest. Prawda jest bezwartościową rzeczą do poznania i jeszcze mniej warta by wymawiać ją na głos. Oczarywuj, siej iluzje oraz plotki, bo wypaczenia i legendy są tym, co czyni ludzi szczęśliwymi i daje chęci do życia. Ukrywanie rzeczy nadaje jej większą wartość już przez sam akt zamaskowania.

Leiranie wierzą, że Pani Mgły może być kimkolwiek lub gdziekolwiek. Niewiele rzeczy jest tym, czym wydaje się być. Są oni nauczani by postępowali tak, by inni wątpili w ich prawdziwą wiarę i przekonania. Wszystko, ponieważ świat potrzebuje przywrócenia Świętej Tajemnicy (Holy Mystery). Zachęca się ich do używania kłamstw i półprawd, gdy to może być lepsze niż czysta prawda. A całkowita prawda ma być przedstawiana tylko współwyznawcom.

Kler i kościół

Po śmierci bogini jej duchowni nadal otrzymują zaklęcia, lecz są one przyznawane przez Cyrica i to on zabiera modły kierowane do Leiry. Nie wiadomo, na ile i jaki procent kapłanów jest świadoma tego stanu rzeczy.

Prawdziwa struktura i dane o tym kościele nie są pewne, gdyż duchowni świadomie i radośnie kłamią na ten temat. Ich pompatyczna i fantazyjna tytulatura jest równie zmienna i fałszywa jak i całość informacji, dezinformując rzeczywistą pozycję i relacje. W jednym dekadniu ktoś może być najwyższym pontyfikiem by w kolejnym być akolitą. Są też oczywiście fałszywe tytuły typu "Najwyższy Wszechlord Wzgórz i Głębin Najświętszego Gutterweeper". Na duchownych specjalistów mówi się Przywoływacze Mgły (ang. Mistcallers), tylko po to by odróżnić się od zwykłych kleryków oraz iluzjonistów na usługach kościoła. A kto jest rzeczywistym Przywoływaczem - wie tylko personel kościoła.

Liturgiczny strój kapłański to głównie zakapturzona szata oraz posrebrzana lub lustrzana maska. Szata posiada liczne kieszenie i zakamuflowania. Maski te powodują wściekłość u wielu wampirów. Jeżeli nie ma możliwości noszenia właściwej maski kapłan musi nosić chustę z gazy. Ten obiekt jest bardziej ważny niż reszta, bo bywały przypadki że duchowny był w saunie w samej tylko masce.

Kłamstwo przeplatane jest z prawdą, w taki sposób że nie ma się pewności który punkt, które zdanie czy akapit jest prawdziwy a który nie. Jedyny moment, gdy ma się 100% pewności, że dana deklaracja jest prawdziwa, następuje po deklaracji "Nad Cieniem Mgły". Odpłatnie chętnie sieją kłamliwe plotki, iluzjami preparując "dowody" by je uwiarygadniać. Oferują też przebrania, makijaż czy usługę "udawania kogoś innego".

Codzienną modlitwą Leiran jest modlitwa w pozycji leżącej, nad ranem i podczas księżycowej nocy. Gdy okolicę pokrywa mgła duchowny powinien przejść przez nią, odśpiewując hymny ku bogini.

Świątynie poświęcone Leirze są bardzo nieliczne. Standardowo są to niewielkie kapliczki, półotwarte, oparte na kolumnach z portykami. Ołtarz prostokątny z rogami a wnętrze pozbawione jest obrazów czy rzeźb, lecz jest dużo luster. W środku zawsze znajduje się mgiełka, którą naczelnik świątyni może regulować wedle woli. W świątyni modlitwy i ofiary są składane w pozycji klęczącej. Najważniejsza świątynia (Mglista Twierdza - Mistkeep) znajduje się w Presper.

Głównymi świętami jest Demaskowanie (Unmasking) oraz Inwokacja (Invocation). Pierwsze ma miejsce podczas przyjęcia nowego kapłana, jego awansu w szeregach lub jako element pokuty. Duchowny, bez maski, przechodzi przez grupę z wysoką świecą, a światło odbija się pomiędzy lustrami oraz powierzchnią wody. Podczas Inwokacji próbuje się bezpośrednio skontaktować z boginią, a w świątyni kadzielnicami roznoszą się wielkie kłęby dymu.

Sześć razy w roku odbywać ma się spotkanie duchownych, podczas którego wszyscy są zobowiązani do mówienia prawdy. Miejsca są nieznane, okres nieregularny i różniste, a wieść przenoszona jest w sposób silnie skryty. Służą omówieniu i podzieleniu się informacjami, by móc realizować główne misje kościoła.

Źródła

• Lost Empires of Faerun
• Faiths & Avatars