Sferopedia
(Utworzył nową stronę „200px|thumb|Kuo-toa ''Kuo-toa'' to zamiaszkująca podmrok pradawna wodna rasa ryboludzi, która dawniej posiadała znaczną potęgę, lecz …”)
 
Nie podano opisu zmian
(Nie pokazano 19 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Kuo-toa.jpg|200px|thumb|Kuo-toa]]
+
[[Plik:KuoToaWhip.jpg|thumb|250px|Kuo-toa w piątej edycji D&D]]
  +
[[Grafika:Kuo-toa.jpg|250px|thumb|Kuo-toa]]
''Kuo-toa'' to zamiaszkująca [[podmrok]] pradawna wodna rasa ryboludzi, która dawniej posiadała znaczną potęgę, lecz z czasem straciła znaczenie wyparta min przez [[człowiek|ludzi]] i [[elf]]y z mórz i oceanów. W walce rasa ta wykorzystuje pokryte klejącym śluzem opancerzone ciało, bystre oczy a także specjalną rasową broń - szczepcowy drag. Kuo-toa fanatycznie czczą swoją jedyną boginię [[Blibdoolpoolp]], której [[kapłan]]i zwą się biczami.
 
  +
[[Grafika:Kuo-toa.JPG|250px|thumb|Kuo-toa]]
===Kuo-toa lewiatan===
 
  +
[[Grafika:Kuo-toalewiathan.jpg|250px|thumb|Kuo-toa lewiatan]]
Szczególnie cenni dla [[Blibdoolpoolp]] bicze czasem zostają obdarzeni cząstką potęgi swojej bogini, rosną oni do ogromnych rozmiarów tracąc przy tym rozum, stanowią jednak tym samym większe zagrożenie dla wszelkich przeciwników rasy.
 
  +
<code>Sami wymyślają sobie bogów... To czyste szaleństwo.
  +
</code>
  +
:<code>- Sabal Mizzrym z [[Menzoberranzan]]
  +
</code>
  +
'''Kuo-toa''' to zamieszkująca [[Podmrok]] (i inne podziemia) pradawna rasa ryboludzi, która w przeszłości posiadała znaczną potęgę, lecz z czasem straciła znaczenie, wyparta min. przez [[człowiek|ludzi]] i [[elf]]y z wybrzeży mórz i oceanów. Kuo-toa nienawidzą światła słonecznego i wszystkich mieszkańców powierzchni. Ich ciała mają humanoidalny kształt i wydatne brzuchy, a skóra szara (u samców ciemniejsza i z żółtymi plamami) pokryta jest błyszczącą od pokrywającego ją wilgotnego śluzu łuską. Skóra ciemnieje kiedy kuo-toa jest zły, blednie natomiast w chwilach strachu. Głowy tych istot przypominają rybie pyski. Wielkie, rybie oczy poruszają się niezależnie od siebie, pozwalając na objęcie polem widzenia znacznego obszaru. Ponadto dostrzegają one istoty [[astral]]ne, [[eter]]yczne i niewidzialne. Ręce i nogi kuo-toa są długie, wyposażone w trzy palce i przeciwstawny kciuk, połączone ze sobą błoną pławną. Ich ciało wydziela silny zapach ryby.
  +
  +
Kuo-toa nie noszą ubrań, zadowalając się skórzaną uprzężą do podtrzymywania broni i drobnych przedmiotów. W walce rasa ta wykorzystuje specjalną rasową broń - szczypcowy drąg, oraz bardziej pospolite narzędzia walki, jak sztylety, włócznie, tarcze, harpuny i sieci do miotania.
  +
  +
Kuo-toa mówią językiem podziemnym. Posiadają również swój tajny język będący dialektem wodnego, a przy pomocy więzi empatycznej potrafią komunikować się z rybami. Fanatycznie czczą swoją jedyną boginię [[Blibdoolpoolp]], której [[kapłan]]i zwą się [[Bicz Morskiej Matki|biczami]].
  +
===Walka===
  +
Kuo-toa są wojowniczą i dobrze zorganizowaną rasą. Poza swymi siedzibami poruszają się w oddziałach, najczęściej liczących sobie około 20 osób. Większe oddziały tworzone są już w celach czysto wojennych. Bojowe formacje kuo-toa są zorganizowane według hierarchii dowodzenia i zadań bojowych. Zwykłym wojownikom towarzyszą oficerowie (kapitanowie i porucznicy) a także bicze, monitorzy i niewolnicy. Bicze dbają o ducha bojowego i pilnują, by oddział godnie bronił imienia Morskiej Matki Blipdoolpoolp. To oni posługują się szczypcowymi drągami - długimi laskami zakończonymi szczypcami, które są w stanie unieruchomić w swym uścisku istotę wielkości człowieka. Inną skuteczną bronią biczy jest zdolność generowania błyskawic przez połączenie rąk dwójki kapłanów. Harpuny kuo-toa strzelają kolczastymi pociskami, które zadają duże obrażenia i często pozbawiają ofiary przytomności. Tarcze wykonywane są ze skóry i smarowane przed bitwą specjalną kleistą substancją, która często pozwala rozbroić przeciwnika lub utrudnić mu poruszanie się.
  +
  +
Do specyficznych zdolności obronnych kuo-toa należy skórna wydzielina, która utrudnia schwycenie ich w uścisku lub spętanie. Posiadają częściową odporność na elektryczność i podświadomą umiejętność rozpoznawania iluzji. Ponadto są niewrażliwe na trucizny i paraliż. Słabą stroną kuo-toa jest wrażliwość ich doskonałych w ciemności oczu na światło słoneczne.
  +
===Społeczeństwo===
  +
Kuo-toa zamieszkują podziemne kompleksy jaskiń, tworząc dam dość duże społeczności przypominające miasta. Rozmnażają się podobnie do ryb. Ich ikra i narybek przechowywane są w specjalnych basenach rozrodczych, gdzie młode rozmnażają się do momentu wykształcenia zdolności oddychania powietrzem, co następuje u osobników około rocznych. Po opuszczeniu basenu młodzież przydzielana jest na podstawie płci i sprawności fizycznej do odpowiedniego wybiegu, gdzie następuje dalsza faza dorastania i wychowania. Kuo-toa nie znają rodziny i pojęcia pokrewieństwa na wzór innych społeczności.
  +
  +
Najsprawniejszy i pochodzący z najszlachetniejszych szczepów narybek wychowywany jest na kapłanów i '''monitorów''' - specjalny rodzaj żyjących w celibacie mnichów, których rolą jest pilnowanie porządku społecznego i kontrola agresywnych i szalonych osobników.
  +
  +
Odrębne społeczności kuo-toa nie utrzymują zbyt intensywnych kontaktów,posiadają jednak w swoich siedzibach świątynie Blipdoolpoolp otwarte dla przyjezdnych kuo-toa. Oprócz ceremonii religijnych odbywa się tam wymiana handlowa i narady.
  +
  +
Choć podstawą diety tych istot jest mięso, prowadzą także uprawy jadalnych grzybów i alg, które stanowią dodatkowe pożywienie. Pola, świecące charakterystycznym, fluorescencyjnym światłem, uprawiane są przez niewolników., którzy oprócz tego zajmują się też wydobyciem minerałów, służą jako rezerwa jedzenia i jako ofiary dla Morskiej Matki.
  +
  +
Kuo-toa gromadzą w swoich skarbcach perły, cenią także minerały wydobywane przez niewolników. Nieliczne klejnoty i magiczne przedmioty w ich posiadaniu to wyłącznie łup wojenny.
  +
===Historia===
  +
W starożytnych czasach kuo-toa zamieszkiwali wybrzeża i wyspy powierzchni, jednak nieustanna ekspansja cywilizacji ludzkiej spychała ich w oraz bardziej odległe rejony. Nieustające kontrataki, wywoływane agresją kuo-toa i składaniem przez nich ofiar z ludzi zagroziły w końcu całkowitym wytępieniem gatunku. Niektórzy kuo-toa poszukali schronienia w podwodnych i podziemnych jaskiniach i udało im się przeżyć, z czasem tworząc prosperującą społeczność i adaptując się do życia w terenie pozbawionym światła słonecznego. Odłam żyjący w morzach również z czasem został wytępiony przez morskie elfy. Pozostali jedynie podziemni kuo-toa, niezauważani i zapomniani przez naziemców. Oni jednak nie zapomnieli i darzą ludzką cywilizację niesłabnącą nienawiścią. Jedynie brak wrodzonej dyscypliny uniemożliwia im zjednoczenie się i wywarcie srogiej zemsty. Mała pula genów, spowodowana niechętnym dopuszczaniem obcych kuo-toa do społeczności powoduje ponadto dość częste występowanie szaleństwa wśród członków tej rasy.
 
===Kontakty z innymi rasami===
 
===Kontakty z innymi rasami===
Kuo-toa szczególną nienawiścią darzą morskie [[elf]]y, które w głównej mierze przyczyniły się do upadku ich imperium, poza tym często konkurują z [[sahuagin]]ami o tereny, lecz przez swoją ksenofobię nie szanują w sumie żadnej z ras poza własną. Ponadto w [[Fearun]]ie na mocy dawnego wyroku drowy mają swobodny wstęp do społeczności tej rasy, pomijając tylko ich świątynie i baseny rozrodcze.
+
Kuo-toa szczególną nienawiścią darzą morskie [[elf]]y, które w głównej mierze przyczyniły się do upadku ich imperium. Poza tym często konkurują z [[sahuagin]]ami o tereny, lecz przez swoją ksenofobię nie szanują w sumie żadnej z ras poza własną. Ponadto w [[Faerun]]ie na mocy dawnego wyroku [[drow]]y mają swobodny wstęp do społeczności tej rasy, pomijając tylko ich świątynie i baseny rozrodcze. Choć znienawidzone, drowy dostarczają pożądanych towarów i usług. Mimo istniejącego układu, często dochodzi do międzyrasowych utarczek i porwań. Łupieżcy umysłu są jeszcze bardziej znienawidzeni i zwykle od razu atakowani. Rywalizacja z mrocznymi elfami i [[łupieżca umysłów|illithidami]] to jedyny czynnik, który utrzymuje potęgę tych trzech ras w równowadze.
 
===Kuo-toa lewiatan===
  +
Ten stwór niemal cały czas spedza w wodzie, przemieszczając się powoli machnięciami płetwiastych stóp. Pożera prawie wszystkie morskie byty, jakie da radę złapać, w tym nieostrożnych kuo-toa. Kuo-toa lewiatan mierzy około 6 metrów wysokości, a waży jakieś 10 on. Od razu rzuca się w oczy szeroka paszcza pełna ostrych jak igły zębów, rosnących w kilku rzędach. Kończyny są długie i szczudłowae, a dłonie i stopy płaskie, zaopatrzone w błony płetw. Niniejsze stwory powsają ze szczególnie utalentowanych poganiaczy lub biczów. Tworzy je sama [[Blibdoolpoolp]]. Kuo-toa darzą lewiatany czcią i obawą. Wielu marzy o zyskaniu tak szczególnej łaski Morskiej Matki. Oprócz najwyżej postawionych kuo-toa, mało kto kiedykolwiek ma honor (czy horror) spotkać opisywaną istotę. Rzeczone byty mówią językiem kuo-toa i wodnym.
  +
 
==Źródła==
 
==Źródła==
*[[Księga Potworów 4e]]
+
*[[Księga Potworów]]
 
*[[Podmrok]]
 
*[[Podmrok]]
  +
[[Kategoria:Humanoidy - potwory]]
  +
[[Kategoria:Humanoidy]]

Wersja z 22:54, 13 sty 2020

KuoToaWhip

Kuo-toa w piątej edycji D&D

Kuo-toa

Kuo-toa

Kuo-toa

Kuo-toa

Kuo-toalewiathan

Kuo-toa lewiatan

Sami wymyślają sobie bogów... To czyste szaleństwo.

- Sabal Mizzrym z Menzoberranzan

Kuo-toa to zamieszkująca Podmrok (i inne podziemia) pradawna rasa ryboludzi, która w przeszłości posiadała znaczną potęgę, lecz z czasem straciła znaczenie, wyparta min. przez ludzi i elfy z wybrzeży mórz i oceanów. Kuo-toa nienawidzą światła słonecznego i wszystkich mieszkańców powierzchni. Ich ciała mają humanoidalny kształt i wydatne brzuchy, a skóra szara (u samców ciemniejsza i z żółtymi plamami) pokryta jest błyszczącą od pokrywającego ją wilgotnego śluzu łuską. Skóra ciemnieje kiedy kuo-toa jest zły, blednie natomiast w chwilach strachu. Głowy tych istot przypominają rybie pyski. Wielkie, rybie oczy poruszają się niezależnie od siebie, pozwalając na objęcie polem widzenia znacznego obszaru. Ponadto dostrzegają one istoty astralne, eteryczne i niewidzialne. Ręce i nogi kuo-toa są długie, wyposażone w trzy palce i przeciwstawny kciuk, połączone ze sobą błoną pławną. Ich ciało wydziela silny zapach ryby.

Kuo-toa nie noszą ubrań, zadowalając się skórzaną uprzężą do podtrzymywania broni i drobnych przedmiotów. W walce rasa ta wykorzystuje specjalną rasową broń - szczypcowy drąg, oraz bardziej pospolite narzędzia walki, jak sztylety, włócznie, tarcze, harpuny i sieci do miotania.

Kuo-toa mówią językiem podziemnym. Posiadają również swój tajny język będący dialektem wodnego, a przy pomocy więzi empatycznej potrafią komunikować się z rybami. Fanatycznie czczą swoją jedyną boginię Blibdoolpoolp, której kapłani zwą się biczami.

Walka

Kuo-toa są wojowniczą i dobrze zorganizowaną rasą. Poza swymi siedzibami poruszają się w oddziałach, najczęściej liczących sobie około 20 osób. Większe oddziały tworzone są już w celach czysto wojennych. Bojowe formacje kuo-toa są zorganizowane według hierarchii dowodzenia i zadań bojowych. Zwykłym wojownikom towarzyszą oficerowie (kapitanowie i porucznicy) a także bicze, monitorzy i niewolnicy. Bicze dbają o ducha bojowego i pilnują, by oddział godnie bronił imienia Morskiej Matki Blipdoolpoolp. To oni posługują się szczypcowymi drągami - długimi laskami zakończonymi szczypcami, które są w stanie unieruchomić w swym uścisku istotę wielkości człowieka. Inną skuteczną bronią biczy jest zdolność generowania błyskawic przez połączenie rąk dwójki kapłanów. Harpuny kuo-toa strzelają kolczastymi pociskami, które zadają duże obrażenia i często pozbawiają ofiary przytomności. Tarcze wykonywane są ze skóry i smarowane przed bitwą specjalną kleistą substancją, która często pozwala rozbroić przeciwnika lub utrudnić mu poruszanie się.

Do specyficznych zdolności obronnych kuo-toa należy skórna wydzielina, która utrudnia schwycenie ich w uścisku lub spętanie. Posiadają częściową odporność na elektryczność i podświadomą umiejętność rozpoznawania iluzji. Ponadto są niewrażliwe na trucizny i paraliż. Słabą stroną kuo-toa jest wrażliwość ich doskonałych w ciemności oczu na światło słoneczne.

Społeczeństwo

Kuo-toa zamieszkują podziemne kompleksy jaskiń, tworząc dam dość duże społeczności przypominające miasta. Rozmnażają się podobnie do ryb. Ich ikra i narybek przechowywane są w specjalnych basenach rozrodczych, gdzie młode rozmnażają się do momentu wykształcenia zdolności oddychania powietrzem, co następuje u osobników około rocznych. Po opuszczeniu basenu młodzież przydzielana jest na podstawie płci i sprawności fizycznej do odpowiedniego wybiegu, gdzie następuje dalsza faza dorastania i wychowania. Kuo-toa nie znają rodziny i pojęcia pokrewieństwa na wzór innych społeczności.

Najsprawniejszy i pochodzący z najszlachetniejszych szczepów narybek wychowywany jest na kapłanów i monitorów - specjalny rodzaj żyjących w celibacie mnichów, których rolą jest pilnowanie porządku społecznego i kontrola agresywnych i szalonych osobników.

Odrębne społeczności kuo-toa nie utrzymują zbyt intensywnych kontaktów,posiadają jednak w swoich siedzibach świątynie Blipdoolpoolp otwarte dla przyjezdnych kuo-toa. Oprócz ceremonii religijnych odbywa się tam wymiana handlowa i narady.

Choć podstawą diety tych istot jest mięso, prowadzą także uprawy jadalnych grzybów i alg, które stanowią dodatkowe pożywienie. Pola, świecące charakterystycznym, fluorescencyjnym światłem, uprawiane są przez niewolników., którzy oprócz tego zajmują się też wydobyciem minerałów, służą jako rezerwa jedzenia i jako ofiary dla Morskiej Matki.

Kuo-toa gromadzą w swoich skarbcach perły, cenią także minerały wydobywane przez niewolników. Nieliczne klejnoty i magiczne przedmioty w ich posiadaniu to wyłącznie łup wojenny.

Historia

W starożytnych czasach kuo-toa zamieszkiwali wybrzeża i wyspy powierzchni, jednak nieustanna ekspansja cywilizacji ludzkiej spychała ich w oraz bardziej odległe rejony. Nieustające kontrataki, wywoływane agresją kuo-toa i składaniem przez nich ofiar z ludzi zagroziły w końcu całkowitym wytępieniem gatunku. Niektórzy kuo-toa poszukali schronienia w podwodnych i podziemnych jaskiniach i udało im się przeżyć, z czasem tworząc prosperującą społeczność i adaptując się do życia w terenie pozbawionym światła słonecznego. Odłam żyjący w morzach również z czasem został wytępiony przez morskie elfy. Pozostali jedynie podziemni kuo-toa, niezauważani i zapomniani przez naziemców. Oni jednak nie zapomnieli i darzą ludzką cywilizację niesłabnącą nienawiścią. Jedynie brak wrodzonej dyscypliny uniemożliwia im zjednoczenie się i wywarcie srogiej zemsty. Mała pula genów, spowodowana niechętnym dopuszczaniem obcych kuo-toa do społeczności powoduje ponadto dość częste występowanie szaleństwa wśród członków tej rasy.

Kontakty z innymi rasami

Kuo-toa szczególną nienawiścią darzą morskie elfy, które w głównej mierze przyczyniły się do upadku ich imperium. Poza tym często konkurują z sahuaginami o tereny, lecz przez swoją ksenofobię nie szanują w sumie żadnej z ras poza własną. Ponadto w Faerunie na mocy dawnego wyroku drowy mają swobodny wstęp do społeczności tej rasy, pomijając tylko ich świątynie i baseny rozrodcze. Choć znienawidzone, drowy dostarczają pożądanych towarów i usług. Mimo istniejącego układu, często dochodzi do międzyrasowych utarczek i porwań. Łupieżcy umysłu są jeszcze bardziej znienawidzeni i zwykle od razu atakowani. Rywalizacja z mrocznymi elfami i illithidami to jedyny czynnik, który utrzymuje potęgę tych trzech ras w równowadze.

Kuo-toa lewiatan

Ten stwór niemal cały czas spedza w wodzie, przemieszczając się powoli machnięciami płetwiastych stóp. Pożera prawie wszystkie morskie byty, jakie da radę złapać, w tym nieostrożnych kuo-toa. Kuo-toa lewiatan mierzy około 6 metrów wysokości, a waży jakieś 10 on. Od razu rzuca się w oczy szeroka paszcza pełna ostrych jak igły zębów, rosnących w kilku rzędach. Kończyny są długie i szczudłowae, a dłonie i stopy płaskie, zaopatrzone w błony płetw. Niniejsze stwory powsają ze szczególnie utalentowanych poganiaczy lub biczów. Tworzy je sama Blibdoolpoolp. Kuo-toa darzą lewiatany czcią i obawą. Wielu marzy o zyskaniu tak szczególnej łaski Morskiej Matki. Oprócz najwyżej postawionych kuo-toa, mało kto kiedykolwiek ma honor (czy horror) spotkać opisywaną istotę. Rzeczone byty mówią językiem kuo-toa i wodnym.

Źródła