Arcymag - przykład klasy prestiżowej
Klasa prestiżowa (ang. Prestige class) - forma klasy postaci, która aby uzyskać nakłada na kandydata ponadstandardowe wymagania, by je pozyskać. Termin powstał dopiero w edycji 3.5, chociaż funkcjonował w różnych formach na przestrzeni wielu edycji. Termin przyjął się na tyle dobrze, że w fandomie stosuje się go szeroko, do każdej nie-podstawowej klasy postaci. Standardowo do pozyskania klasy prestiżowej konieczne jest rozpoczęcie od jednej z klas podstawowych.
Ogólnie można je potraktować jako mechaniczna i narracyjna funkcja, służąca głębszej indywidualizacji rozwiniętych postaci.
W polskojęzycznym slangu funkcjonuje też termin "prestiżówka". W anglojęzycznej sferze używa się skrótowca "PrC".
Historia[]
Starsze edycje[]
Pierwszym przypadkiem powstania klasy, która działała jak klasa prestiżowa, był bard z 1ed AD&D. Najpierw trzeba było mieć prawidłowe wyniki w losowaniu statystyk, następnie rozwinąć 5 poziomów wojownika, przejść na dwuklasowca i uzyskać 5 poziomów złodzieja, potem znów przejść na dwuklasowca i awansować jako druid 5 razy. Plus kilka dodatkowych wymagań. Dopiero wówczas możliwa była gra jako bard.
Specyficzną formą klasy prestiżowej są transformacje z systemu Dark Sun. Tam dwuklasowac psionika z czarodziejem, kapłanem lub druidem, który w obu poziomach uzyskał bardzo wysoki poziom doświadczenia, mógł rozpocząć karierę rozwojową jako np. Avangion, Smok.
Edycja 3[]
Koncepcja ta została sformalizowana i najbardziej praktykowana w edycji 3. Początkowo miały być one narzędziami dla Mistrza Podziemi. Cytując Monte Cook'a (współautor "Podręcznika Mistrza Podziemi" do edycji 3) z 2000 roku:
- Pierwotnym zamysłem projektowym było umożliwienie MP tworzenia ekskluzywnych ról i pozycji klasowych dla danej kampanii. Te specjalne role oferują zdolności i moce niedostępne w inny sposób dla postaci graczy i prowadzą je w określonych, interesujących kierunkach.
W 2001 roku Monte Cook dopowiedział, że głównymi motywami stworzenia koncepcji "klasy prestiżowej" była indywidualizacja i lepsza prezentacja jakiejś organizacji, rasy bądź kultury.
Wraz z paroma kolejnymi dodatkami koncepcja klasy prestiżowej uzyskała wielką popularność wśród graczy. Pojawiało się coraz więcej, lecz (jak to stwierdził Monte Cook) zatracono pierwotne idee. Też i inni autorzy związani z Dungeons and Dragons potrafili po latach skrytykować kierunek, w którym poszły prestiżówki. Np. Tim Kask.
Przez całą edycję 3 oraz 3.5 wydano ponad 700 klas prestiżowych w oficjalnych podręcznikach.
Edycja 4[]
Edycja 4 wprowadziła swoją, dość indywidualną mechanikę traktowania klas postaci. Były klasy podstawowe, które od pewnego poziomu się rozgałęziały na ścieżki rozwoju. To pozwalało na customizację wraz z rozwojem. Dopiero po osiągnięciu bardzo wysokich poziomów dla klas podstawowych odblokowywała się możliwość "Epickiego Przeznaczenia" (Epic Destiny). Była to forma klasy postaci, którą można było wybrać po spełnieniu odpowiednich warunków oraz dojścia do bardzo wysokich poziomów.
Edycja 5[]
Podczas jednych z "Unearthed Arcana" była próba wprowadzenia formy klasy prestiżowej jako Pisarza Run (Rune Scribe), jednak idea nie wyszła do publikacji oficjalnych.
Reguły[]
Warunki[]
Inaczej niż klasy podstawowe, każda klasa prestiżowa ma warunki wstępne. Wymagania, które muszą być spełnione, aby móc uzyskać pierwszy poziom klasy prestiżowej. Przeważnie są to charakter, bazowy bonus ataku (BAB), poziom umiejętności, dobór atutów. Bywało, że konieczne było wieloklasowanie.
Domyślnie klasa prestiżowa powinna być tak zaprojektowana, aby móc uzyskać go, kiedy to bohater osiągał 5 lub 7 całkowity poziom doświadczenia (nawet przy optymalizacji rozwijania postaci). Jednak w niektórych przypadkach dopuszczane jest rozpoczęcie gry od klasy prestiżowej (podane np. w podręczniku "Zapomniane Krainy - Opis Świata"). Potwory mogły pozyskiwać swoje klasy prestiżowe na 1 swoim poziomie, o ile spełnione były inne warunki.
Ogólną poradą Monte Cook'a było:
-Ogólnie rzecz biorąc, moja rada jest następująca: bądź surowy w stawianiu wymagań, a następnie hojny w zakresie umiejętności. To sprawia, że gracze są najszczęśliwsi i tworzą najciekawsze postacie
Wady[]
Podstawową wadą było to, że klasy prestiżowe miały mniejszą ilość dostępnych awansów, niż klasy podstawowe. Przeważnie mieściło się to w ilościach 5-10.
Głównym problemem była optymalizacja, co dotykało ogólnie wieloklasowanie na edycji 3. Wybór innej klasy niż podstawowa mogła upośledzać bazowy rozwój postaci. Przykładowo w kwestii naliczania dostępnej ilości czarów ze swojej kategorii.
Dodatkowo nadal obowiązywały kary w punktach doświadczenia, jeżeli operowano klasami nie-ulubionymi dla danej rasy.
Niektóre klasy prestiżowe (np. te z dodatku "Defenders of the Faith") nakładają też dodatkowe fabularne ograniczenia.
Zalety[]
Do standardowych zalet wymienić można odblokowywanie opcji, normalnie niedostępnych dla postaci. Np. łączenie strzelectwa i magii u mistycznego łucznika.
Optymalny dobór klas prestiżowych i podstawowych pozwalał na uzyskiwanie znacznie lepszych osiągnięć niż liniowy rozwój jednoklasowy.
Źródła[]
- Podręczniki Gracza i Mistrza Podziemi edycji 1 AD&D, 3ed D&D, 4ed D&D
- Curmudgeon in the Cellar **LIV**--no opening na serwisie YouTube
- Prestige Class Online Design Workshop z archiwum internetu