Nie podano opisu zmian |
(Dodawanie kategorii) |
||
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
+ | [[Grafika:99196104-9.jpg|250px|thumb|Kenku]] |
||
[[Grafika:Kenku.jpg|250px|thumb|Kenku]] |
[[Grafika:Kenku.jpg|250px|thumb|Kenku]] |
||
+ | <code>Jeśli słyszysz płacz dziecka w bocznej alejce, skręć w przeciwną stronę. Dobrze ci radzę. |
||
⚫ | |||
+ | </code> |
||
+ | :<code>- Endroth Knag, kapral sraży miejskiej w Waterdeep |
||
+ | </code> |
||
+ | '''Kenku''' to humanoidalne istoty podobne do kruków, znane ze skrytości i skłonności do podstępu. Ich ciała są pokryte piórami a ręce i nogi zakończone szponami, podobnymi do ptasich. Ich głowy mają osadzone po bokach, czarne oczy i długie dzioby. W wyniku ewolucji nastąpił u tych istot zanik skrzydeł i utrata możliwości lotu. Nie są wysokie (około 1,5 metra wzrostu), a puste w środku kości sprawiają, że ważą niewiele ponad 30 kilogramów. Ptakopodobne ciała kenku najczęściej kryją pod luźnymi, zakapturzonymi szatami. Zazwyczaj ciche i egoistyczne, chętnie zostają złodziejami, szpiegami i zabójcami. Jako miejsce zamieszkania preferują mroczne zakątki wielkich miast, gdzie snują się po ciemnych zaułkach, często żyjąc w tajemnicy przed większością populacji. Unikają samotności, najczęściej przemieszczając się w gangach liczących po kilku osobników. Choć z natury agresywne, są też tchórzliwe i w obliczu realnego zagrożenia zwykle wycofują się lub rzucają do ucieczki. Pod swoimi obszernymi szatami kryją zwykle bogaty arsenał broni i narzędzi przydatnych dla każdego rycerza pocztowego. W razie potrzeby potrafią też atakować przy pomocy dzioba i szponów. Mają naturalny talent do krycia się i cichego poruszania, a także do naśladowania głosów innych istot. Często parają się paserstwem i oszustwem, handlując fałszywymi klejnotami i wyłudzając brzdęk. Niezwykle trudno przewidzieć, czy udzielana przez te istoty rada bądź oferowany przedmiot są prawdziwe, czy też są częścią złośliwego żartu tych mizantropijnych istot. |
||
+ | |||
+ | Społeczności kenku są hermetyczne i zgrane, niechętnie obcym i nie wyjawiające swoich sekretów. Ich podobne do gniazd siedziby znajdują się w podziemiach, czasem tworząc niewielkie podziemne miasta. Kenku rozmnażają się podobnie do ptaków. Samica składa 2-4 jaja, które inkubują się przez 2 miesiące. Nowowyklute pisklęta są pozbawione piór i bezradne i przez około pół roku muszą być doglądane przez rodziców. Po około ośmiu miesiącach młode kenku są zdolne do wypadów poza gniazdo i zaczynają naukę pocztowego rzemiosła. W wieku dziewięciu lat osiągają dorosłość i zaczynają samodzielne życie. Młodsze osobniki są bardziej lekkomyślne i skłonne do ryzyka, z wiekiem nabierając rozwagi i sprytu. Zdarzają się przypadki handlu jajami kenku i wykorzystywania wyklutych w niewoli osobników jako niewolników. Społeczność kenku reaguje na takie przypadki z furią, starając się uwolnić krewniaków i zemścić na ich "właścicielach" i handlarzach. Karą za zabicie kenku jest niemal zawsze zadana skrytobójczo śmierć. |
||
+ | |||
⚫ | |||
+ | |||
==Źródła== |
==Źródła== |
||
− | *[[ |
+ | *[[Monstrous Manual]] |
+ | *[[Monser Manual]] III |
||
⚫ | |||
+ | [[Kategoria:Humanoidy]] |
||
⚫ |
Wersja z 10:48, 19 kwi 2020
Jeśli słyszysz płacz dziecka w bocznej alejce, skręć w przeciwną stronę. Dobrze ci radzę.
- Endroth Knag, kapral sraży miejskiej w Waterdeep
Kenku to humanoidalne istoty podobne do kruków, znane ze skrytości i skłonności do podstępu. Ich ciała są pokryte piórami a ręce i nogi zakończone szponami, podobnymi do ptasich. Ich głowy mają osadzone po bokach, czarne oczy i długie dzioby. W wyniku ewolucji nastąpił u tych istot zanik skrzydeł i utrata możliwości lotu. Nie są wysokie (około 1,5 metra wzrostu), a puste w środku kości sprawiają, że ważą niewiele ponad 30 kilogramów. Ptakopodobne ciała kenku najczęściej kryją pod luźnymi, zakapturzonymi szatami. Zazwyczaj ciche i egoistyczne, chętnie zostają złodziejami, szpiegami i zabójcami. Jako miejsce zamieszkania preferują mroczne zakątki wielkich miast, gdzie snują się po ciemnych zaułkach, często żyjąc w tajemnicy przed większością populacji. Unikają samotności, najczęściej przemieszczając się w gangach liczących po kilku osobników. Choć z natury agresywne, są też tchórzliwe i w obliczu realnego zagrożenia zwykle wycofują się lub rzucają do ucieczki. Pod swoimi obszernymi szatami kryją zwykle bogaty arsenał broni i narzędzi przydatnych dla każdego rycerza pocztowego. W razie potrzeby potrafią też atakować przy pomocy dzioba i szponów. Mają naturalny talent do krycia się i cichego poruszania, a także do naśladowania głosów innych istot. Często parają się paserstwem i oszustwem, handlując fałszywymi klejnotami i wyłudzając brzdęk. Niezwykle trudno przewidzieć, czy udzielana przez te istoty rada bądź oferowany przedmiot są prawdziwe, czy też są częścią złośliwego żartu tych mizantropijnych istot.
Społeczności kenku są hermetyczne i zgrane, niechętnie obcym i nie wyjawiające swoich sekretów. Ich podobne do gniazd siedziby znajdują się w podziemiach, czasem tworząc niewielkie podziemne miasta. Kenku rozmnażają się podobnie do ptaków. Samica składa 2-4 jaja, które inkubują się przez 2 miesiące. Nowowyklute pisklęta są pozbawione piór i bezradne i przez około pół roku muszą być doglądane przez rodziców. Po około ośmiu miesiącach młode kenku są zdolne do wypadów poza gniazdo i zaczynają naukę pocztowego rzemiosła. W wieku dziewięciu lat osiągają dorosłość i zaczynają samodzielne życie. Młodsze osobniki są bardziej lekkomyślne i skłonne do ryzyka, z wiekiem nabierając rozwagi i sprytu. Zdarzają się przypadki handlu jajami kenku i wykorzystywania wyklutych w niewoli osobników jako niewolników. Społeczność kenku reaguje na takie przypadki z furią, starając się uwolnić krewniaków i zemścić na ich "właścicielach" i handlarzach. Karą za zabicie kenku jest niemal zawsze zadana skrytobójczo śmierć.
Natura kenku usposobiona jest neutralnie. Większość z nich ma złe skłonności, istnieje jednak wielu prawdziwie neutralnych i neutralnie dobrych kenku. Większość z nich czci Quorlinn i Pazuzu, część ich kapłanów czci także Vecnę.
Źródła
- Monstrous Manual
- Monser Manual III