Igłoludź
Igłoludzie (ang. neddlemens) powierzchownością przypominają humanoidy, lecz są chodzącymi roślinami. Nie posiadają korzeni, lecz muszą pobierać wodę i substancje odżywcze przez organ podobny do ust. W większości sytuacji istoty te poruszają się powoli i dostojnie, jednak w obliczu niebezpieczeństwa okazują się zwinne i szybkie niemal jak ludzie. Igłoludź to zielone, bezwłose dwunożne stworzenie, porośnięte krótką, sztywną szczeciną (są to igłowate ciernie). Według ludzkich standardów jest bardzo szczupły, by nie rzec wychudzony. Jego ręce kończą się "dłońmi" zaopatrzonymi w groźnie wyglądające pazury (w istocie są to duże, twarde kolce).
Barwa listków pokrywających ciało stwora przyjmuje kolor okolicznej roślinności - zieloną wiosną i latem, czerwoną i żółtą jesienią, brązową zimą. Zimą większość igłoludzi zrzuca jednak liście, jednocześnie zapadając w sen. Śpiące stworzenie wygląda niczym drzewo o dwóch konarach, z niewyraźnym zarysem twarzy w korze u góry pnia. Istoty te nie stworzyły społeczności ani kultury. Żyją w lasach, nie organizując się w żadne struktury, zupełnie jak drzewa czy krzaki.
Potrzeby żywnościowe w pełni zaspokajają wchłaniając światło u jedząc ziemię, butwiejące liście, a okazjonalnie małe, leśne zwierzęta. Rozmnażają się poprzez nasiona, które każdy igłoludź wysiewa jesienią. Strąki z nasionami są brązowe, pokryte igiełkowatymi kolcami. Upadają blisko rośliny-rodzica, więc gaje tych istot wyrastają wokół najstarszego przedstawiciela gatunku. Ożywienie igłoludzi wywołują wyłącznie elfy, których nienawidzą z ogromną zajadłością, a potrafią wyczuć przedstawiciela tej rasy w promieniu 450 metrów. Elfy wzbudzają w igłoludziach taką agresję, że niemal natychmiast atakują. Mają jednak dość intelektu i sprytu, by nie pchać się na pewną śmierć, jeśli widzą znikome szanse na zwycięstwo. Gdy wrogowie znacznie przeważają liczebnie, igłoludź może niepostrzeżenie podążać za nimi, aż zbierze się w pobliżu tyłu jego pobratymców, by wyrównać szanse w walce. Igłoludzie mówią leśnym.