Horus-Re

Bóstwo
Horus-Re (drugi od prawej)
Horus-Re
Tytuł(y)	Pan Słońca, Mistrz Zemsty, Faraon Bogów, Władca Mulhorandu, Obrońca Priadoru, Nadzorca Thesku, Strażnik Sempharu
Symbol	Głowa jastrzębia w koronie faraona otoczona słonecznym okręgiem
Plan Ojczysty
Ranga mocy	Martwe Bóstwo (kiedyś większe)
Charakter	Praworządny dobry
Dziedziny	Słońce, zemsta, przywództwo, królowie, życie
Domeny	Dobro, Okup, Prawo, Słońce, Szlachectwo, Przeznaczenie
Ulubiona broń	Ankh (khopesh)
Sojusznicy	Izyda, Ozyrys, Tot
Wrogowie	Set
Zwierzchnik

Horus-Re - swego czasu naczelne bóstwo mulhorandzkiego panteonu. Oryginalnie był to sam Horus, lecz doszło do fuzji esencji jego oraz Re, w wyniku czego powstał byt zwany jako Horus-Re. Od 1365 roku RD nie występuje w Zapomnianych Krainach.

Jego inne imiona to Helcaliant (w Thay), Hokatep (w Untherze).

Historia

Do Wojen Orkowej Bramy historia Horusa przebiegała podobnie jak i innych mulhorandzkich bogów. Warto tutaj zaznaczyć, że to Horus pokonał w walce bezpośredniej imperatora Imaskarów. Podczas jednego z epizodów tych wojen, Re został śmiertelnie ranny gdy wielu orkowych bogów go zaatakowało. Umierający Re przekazał swoją esencję Horusowi, tworząc w ten sposób fuzję tych dwóch bóstw. Choć pierwotnie Horus-Re

Horus-Re (po lewej na górze) walczy z Setem

W 1048 roku przed Rachubą Dolin doszło do bitwy pomiędzy nim a Setem. Horus zwyciężył, stając się w ten sposób władcą tej grupy bóstw.

Po Pladze Czarów "zniknął" (podobnie jak i inne bóstwa jego panteonu) i nigdy już nie powrócił do Faerunu.

Osobowość

Horus-Re jest bóstwem pewnym siebie. Podąża ścieżką wyznaczoną przez ma'at. Ten bóg wierzy, że Mulhorand jest wieczny, a żeby wieczność trwała, należy kwestionować zmienność. Jest zagorzałym wrogiem zła, bezlitośnie prowadzący swoją walkę z siłami i sojusznikami Seta. Brzydzi się oszustwem oraz zdradą. Jeżeli kiedykolwiek mieszkańcy Mulhorandu zbiorowo oddadzą się służbę Setowi, to Horus-Re obiecał im zgasić Słońce.

Zachowuje on wiecznie surową postawę, a jego wypowiedzi mają ton rozkazujący. Nigdy nie zanotowano żeby się śmiał lub uśmiechnął się, a wobec śmiertelników zawsze zachowuje zimny dystans.

Jest w konflikcie z Anhurem oraz Neftydą, gdyż te dwa bóstwa mulhorandzkie chcą zwiększyć aktywność i interwencjonizm w sprawy śmiertelników. Wobec Anhura Horus-Re jeszcze ma uraz, wynikający z jego planu zwycięstwa nad orczą hordą - uważa, że to w wyniku planu Generała bogów zmarł Re.

Co ciekawe - przed fuzją Horus był bogiem gwałtownym, chętnym zemsty, skupiony na dobru i rozwoju rodziny, podzielający idee Anhura. Wydaje się, że po fuzji jego osobowość została stłamszona przez zbyt wielką różnicę potencjału między Horusem a Re. Przez pewien czas teolodzy mulhorandcy mieli nadzieję, że stara osobowość Horusa będzie miała większy udział, równoważąc stałość Re i chaotyczność Horusa. Poprzez perspektywę czasu wiadomo, że tak się nie stało.

Manifestacje

Symbol Horusa-Re

Mówiono, że jest jego manifestacje są obecne w całym Mulhorandzie. Ucieleśniać i przenikać ma dusze wszystkich członków tego narodu. Samo Słońce miało być wieczną manifestacją tego boga. Korona, widoczna podczas zaćmienia, miała być w istocie koroną samego Faraona Bogów. Mówi się, że samotny jastrząb, który nie rzuca cienia, jest okiem Horusa-Re.

Łaskę i zadowolenie (zwłaszcza z dokonania zemsty) manifestuje grzmotem, przypominającym ryk lwa. Gdy jakaś jednostka nie przestrzega zasad Ma'at, to dla niego (i tylko dla niego) obraz Słońca wydaje się mieć plamy zaciemnienia. Horus-Re przedstawia też swoje zadowolenie i łaski poprzez podesłanie solara, aasimona, lammasu, Sfinksa, sokoła oraz zwierząt o barwie złotej. Zaś kamienie szlachetne, jakimi obdarza tych którzy zasłużyli na jego łaskę, to te o barwie jasno-żółtej bądź złotej.

Jego boskie sługi najczęściej przyjmują formę jastrzębia lub lwa.

Awatar

Awatar Horusa-Re pojawia się jako duży, potężny Mulanin z głową jastrzębia. Jego przybycie zapowiada nienaturalny spokój, po którym następuje potężny wiatr. Jego lewe oko świeci jasno, gdyż jest faktycznym kawałkiem Słońca. Może użyć tego oka, by wygenerować palące światło.

Nosi ze sobą świecący Ankh, jako symbol swej władzy. Poza tym, ten krzyż potrafi też skutecznie likwidować nieumarłych. Jego bronią jest Miecz Horusa (Sword of Horus), który łączy w sobie cechy ostrza szczęścia, obrony, świętego mściciela oraz migobłystalności.

Inkarnacja

Inkarnacja Horusa-Re to zawsze był mężczyzna i to on wstępował na tron faraona. Zasadniczo był on figurantem, gdyż utworzony przez wieki system biurokratyczno-klerykalny był samograjem, niewymagającym zasadniczo interwencji władzy centralnej. Z drugiej strony, duchowieństwo (zwłaszcza Horusa-Re) starało się zajmować inkarnację w taki sposób, by nie ingerował w istotne sprawy kraju albo by wybudzić większe ambicje.

W pałacu faraona znajdowało się sekretne połączenie, pozwalające by inkarnacja miała dostęp do awatara.

Do specjalnych mocy inkarnacji Horusa-Re wymienić można: wywoływanie efektu podziwu mogący ogłuszyć słabsze istoty (poniżej 4KW); odporność na wszelką iluzję (do 3 poziomu magii); niewrażliwość na pojedyncze zaklęcia; zdolność rozmowy z ptakami. Niektórzy wykształcają własne para-boskie zdolności - raz faraon potrafił odwracać efekty magicznych przedmiotów (zobacz np. historię z kostką pozbawioną ryzyka). Twarz inkarnacji zawsze posiada "jastrzębie rysy".

Kult

Horus pokonujący władcę Imaskarów

Duchowieństwo

Podobnie jak w przypadku wielu innych duchownych mulhorandzkich, tak i kapłaństwo Horusa-Re jest dziedziczne. Zwie się ich Domem Helcaliantu (House of Helcaliant). Składają się oni z potomków inkarnacji Horusa, Re lub Horusa-Re. Dzięki tej domieszce krwi uzyskują paladyńską zdolność "wykrywania zła", o ile znajdują się na geograficznym miejscu dominacji mulhorandzkiej wiary. Członkowie tego Domu są też niesamowicie aroganccy oraz wyniośli wobec każdego, kto nie jest ich przełożonym. Dążyli też jawnie do tego, by przestępstwa dokonywane przez członków Domu Helcaliantu, były osądzane i karane jedynie przez członków tej grupy.

Przez wieki tak naprawdę to ci duchowni byli faktycznymi władcami. Ich wola była nieformalnym poleceniem dla biurokratów, sami też pełniąc funkcje urzędnicze i kierownicze. Przykładowo wystarczyła głośna deklaracja, że kapłan byłby zadowolony z czyjegoś nieszczęścia, a urzędnik miał nieformalny obowiązek zrozumieć intencję oraz odpowiednio przeprowadzić akcję tak, by głosiciel deklaracji był niepowiązany z sytuacją. Domagają się by nawet zwykli ludzie i duchowni innych bóstw mulhorandzkich byli im podlegli i okazywali właściwe formy szacunku (np. pochylanie głowy przy obecności kapłana).

Najważniejszy kapłan nosił tytuł Wezyra (ang. vizier). I to on był formalnie pierwszym po faraonie (realnie to on był głową państwa), jeżeli chodzi o zarządzanie i z nim faraon współpracował w temacie podejmowania decyzji (co też było częściej fikcją). Chociaż wezyra Kalarzima oraz faraona Horustepa III współpraca na linii faraon-wezyr była bardziej realna.

Tak jak i ich bóstwa, tak i duchowni Horusa-Re z duchownymi Anhura są ze sobą skonfliktowani. Czasem do tego stopnia, że ci pierwsi wolą zatrudnić najemników z Chessanty, niż posłużyć się oficjalnymi siłami i służbami zbrojnymi (te podlegają Anhurytom).

Przez wieki nie dokonywano ekspansji misjonarskiej poza Mulhorandem. To wszystko się zmieniło po Czasie Kłopotów i zaczęto szkolić i posyłać duchownych, aby nawracać obcych na Horusa-Re. Alternatywną drogą pozyskania wyznawców miał być podbój zbrojny, planowany przez wezyra Kalarzima.

Wyspecjalizowani kapłani, zwani Słonecznymi Jastrzębiami (Sunhawks), standardowo zajmują się realizacja zadań terenowych, i nie angażują się zbytnio w politykę, zaś standardowy kler nie dopuszcza ich do stanowisk. Bywa, że do nich rekrutuje się osoby spoza krewnych inkarnacji Horusa-Re. Do nich dopuszcza się przedstawicieli o chaotycznym usposobieniu (na pamiątkę dawnego charakteru Horusa, a ci niemało kiedy konfliktują się z oficjalną hierarchią. Posiadają niektóre uprawnienia paladynów, zdolności wzmocnienia wzroku, specjalnych zaklęć w tematyce Słońca a później i zmianę kształtu w sokoła.

Po Kryzysie Awatarów powołano zakon Szponów Słońca i Ankhu (Claws of the Sun and the Ankh). Jest to organizacja paladynów, którzy w ogóle nie interesują się polityką. Wykrystalizował się też bardziej fanatyczna formacja, znana jako Oko Horusa-Re.

Kapłański strój rytualny to kalasiris (biała, obcisła suknia), sandały oraz nakrycie głowy. Powinni być ogoleni na łysko (ale mogą nosić peruki) oraz wygoleni, na twarzy powinny być pomalowane trzy niebieskie kółka. Podczas dokonywania spraw urzędowych, powinni nakładać sztuczną brodę. Szata oraz nakrycie głowy powinny wskazywać na bogactwo, poziom oraz prestiż. Zdobione powinny być złotem oraz klejnotami. Dla wyższych funkcji w dobrym tonie jest posiadać złoty kołnierz z motywem jastrzębia, skóra wielkiego kota lub innego drapieżnika. Powinien też trzymać w dłoni Ankh (częstą praktyką jest rzucenie na niego czaru Wiecznego Światła).

Podczas podróży strój kapłana może być ograniczony jedynie do nakrycia głowy na którym znajdować się będzie symbol Horusa-Re (najlepiej na przedzie).

Świątynie

Świątynie ku Horusowi-Re buduje się wykorzystując motyw otwartego nieba i wystawienia się na Słońce. Jedno z otwartych pomieszczeń, będących wystawione na Słońce, nosi miano Solarium i służy jako miejsce przeprowadzania głównych rytuałów. Bez względu na pogodę w okół - nad świątynią nie ma nigdy nawet chmurki czy śladu bryzy. Najczęściej stosowanym surowcem jest biały wapień lub marmur, zaś w każdym korytarzu czy pomieszczeniu znajduje się dominujący widok posąg Pana Słońca.

Świątynie ku Horusowi-Re służą też jako obiekty rządowe. Na przeciwko świątyniom Faraona Bogów przeprowadzano karę śmierci. Bywa, że są budowane bliźniaczo ze świątyniami Ozyrysa.

Główna świątynia znajduje się w stolicy, Skuld. Ta jest jednocześnie centrum władzy faraona, jego siedzibą i pałącem. Przypomina ona wielką piramidę, której górna połowa jest jakby wykonana z błyszczącego szkła. Otoczony jest pierścieniem wież wykonanych z białego i różowego marmuru, które służą jako faktyczne budynki biurowe. Tron faraona otoczone było stale nimbem oślepiającego światła.

Tajna, podziemna świątynia Horusa-Re znajdowała się w podziemiach Gheldaneth. Odkryta została przez rabusiów, lecz nie została ona nigdy przebadana ani splądrowana. Główną przeszkodą były strzegące ją golemy kamienne i gliniane. Wiadomo jednak, że wejście było ze złota. Sam obiekt odkryto już gdzieś po roku 1365, czyli gdy mulhorandcy bogowie "zniknęli", lecz pomimo nieobecności Horusa-Re w Krainach - strażnicze konstrukty pilnowały obiektu.

Dogmat

Kapłani Horusa-Re muszą akceptować przywództwo. Zobowiązują się do uczciwego korzystania z majątku kościelnego. Mają swoim życiem strzec osoby, własności i uświęconych miejsc Horusa-Re i faraona, żywego Horusa-Re na ziemi. Wszyscy muszą przestrzegać koncepcji Ma'at. Wszyscy są zaprzysięgłymi wrogami Seta.

Dobroć, honor i porządek są stanem naturalnym, a to, co prowadzi do zła, zdrady i chaosu, są z natury nienaturalne i wrogie. Prowadźcie Mulhorand przykładem, a wasze intencje niech przemawiają poprzez wasze czyny. Dobro i harmonia wynikają z życia w zgodzie z Maat, a nie z walki z nim. Uporządkowane rozwiązania przynoszą więcej dobra dla wszystkich.

Prawa istnieją po to, by przynosić dobrobyt tym, którzy są im podporządkowaniu. Faraon i kościół Horusa-Re rządzą wraz z Horusem-Re. Wytaczają i ustanawiają prawa jako wytyczne dla honorowych działań w ramach tradycji Mulhorandu. Wytyczne te muszą być stosowane z honorem; gdy brakuje honoru w ich zastosowaniu, sprawiedliwy sąd Ozyrysa zadziała jako prawo.

Spraw, aby lud Mulhorandu otrzymał jak najwięcej dobra poprzez jak najmniejszą szkodę. Nie podejmuj pochopnych zmian ani decyzji, ponieważ ich konsekwencje są zawsze podejrzane i mogą podważyć niezłomną regułę wieczności.

Chroń słabych i mścij wszystkie krzywdy. Nie znoś istnienia zdrajców, bo oni są bez honoru, a więc wbrew porządkowi rzeczy. Uderz ich sprawiedliwą zemstą. Chroń faraona, jego dobra, święte miejsca i własność kościoła. Działania przeciwko nim są działaniami przeciwko Horusowi-Re i obrazą w jego oczach.

Uroczystości

Każdego ranka przy wschodzie Słońca, kapłani mają przeprowadzić modlitwę znaną jako Pozdrowienie Pana (Greeting of the Lord). Podczas południa, na balkonach, ambonach i innych, duchowni wychodzą by przeprowadzić kolejne modły (te razem z wiernymi) i następnie wygłosić kazanie zwane jako Zenit Starający się (Zenith Aspirant). Na koniec, przed zachodem Słońca, kapłani składają przysięgę obrony Mulhorandu podczas nocnych godzin, podczas którego dokonują rytualnego przepasania bronią (zwane to jest jako Obejmowanie Gardy Guard involving).

Najważniejszym corocznym świętem jest Przesilenie Letnie. Podczas tego ma miejsce wygaszenie życia społecznego w całym kraju, a wszyscy poświęcają się pobożnej aktywności ku Horusowi-Re.

Ważnym punktem w kalendarzu jest Zaćmienie Słońca. Uznawane jest to jako potwierdzenie wiecznego panowania Horusa-Re, zaś widoczna korona przy zaćmieniu, ma być koroną samego boga. Podczas niego duchowni Faraona Bogów, którzy zabili kapłana Seta lub udaremnili jakiś z jego spisków, może liczyć na dar Życzenia lub Ograniczonego Życzenia (ale tylko 1 raz w życiu).

Źródła

• Old Empires
• Powers and Pantheons (2ed)
• Faiths and Pantheons (3ed)
• Lost Empires of Faerun
• Races of Faerun
• Races of Destiny
• Forgotten Realms Campaign Guide (4ed)