Zmiany: Habbakuk

Wersja z 10:40, 30 wrz 2015

Bóstwo


Habbakuk
Tytuł(y)	Abbuku Rybak (morskie elfy), Niebieski Feniks (Ergoth, Qualinesti, Silvanesti), Król Rybak, Pan Niebios (Balifor, Goodlund), Pan Mórz (Mithas)
Symbol	Niebieski feniks
Plan Ojczysty	Kopuła Stworzenia
Ranga mocy	Pośrednie bóstwo
Charakter	Neutralny dobry
Dziedziny	Zwierzęta, woda, pasje
Domeny	Dobro, woda, zwierzęta
Ulubiona broń	Sejmitar ("Ster Króla Rybaka")
Sojusznicy	Branchala, Mishakal, Paladine, Kiri-Jolith, Chislev, Sirrion
Wrogowie	Chemosh, Zeboim
Zwierzchnik

Habbakuk, znany wyznawcom także jako Król Rybak, włada wszystkimi stworzeniami ziemi oraz morza. Szczególnym szacunkiem darzą go tropiciele i żeglarze, szukając u niego obrony przed Zeboim, boginią morza i sztormów. Habbakuk kreuje wszystko na swoje podobieństwo, a jest groźny, bezlitosny i okrutny niczym wilk, a przy tym łagodny i lękliwy niczym królik. Naturalna harmonia drapieżcy i ofiary uosabia się w Habbakuku, którego darzy się jednakowo strachem, jak i miłością. Reprezentuje odwieczny cykl natury, jest więc symbolem wiecznego życia poza śmiercią, co wyraża aspekt feniksa. Duchowni Habbakuka dzielą się na kapłanów i druidów. Ci pierwsi pracują na rzecz zaspokajania potrzeb społeczności - uczestniczą w połowach, polowaniach, strzegą przed dziką zwierzyną i opiekują się bydłem. W związku z tym są przez swój lud bardzo cenieni. Za to druidzi często żyją w odosobnieniu, izolując się w głębi lasów, przedkładając towarzystwo zwierząt nad kompanię innej inteligentnej istoty. Dlatego są postrzegani przez innych kapłanów za pogan, podczas gdy prosty lud widzi w nich tylko szalonych, starych pustelników. Druidzi niczego się jednak nie boją i są gotowi walczyć z tymi, którzy zagrożą ich podopiecznym. Strzegą swych obszarów i szybko karzą osoby przychodzące ze złymi intencjami. Bywają skłonni pomagać potrzebującym, aczkolwiek brak obycia społecznego sprawia wrażenie, że są nieczuli, zawzięci i gwałtowni. Wszyscy kapłani i druidzi Habbakuka chronią naturę przed tymi, którzy mogą ją zniszczyć lub marnotrawić jej zasoby. Raz w życiu kapłan opisywanego boga (ale nie druid ) musi porzucić przyjaciół oraz społeczność i wyruszyć w podróż, zabierając ze sobą tylko kij podróżny i ubranie, jakie ma na sobie. Wędrówka oczyszcza go i uczy prawdziwych dróg natury oraz Habbakuka. Wędrówka kończy się, gdy kapłan wykona przysługę dla swego boga (zwykle chroniąc lub lecząc zagrożoną naturę) lub gdy ten ześle wyraźny znak. Kapłani żyjący w społecznościach opiekują się zwierzętami, dzikimi i oswojonymi. Władają też prostymi mocami leczniczymi i mogą wspomagać miejscowego kapłana Mishakal. Starają się codziennie spędzać jakiś czas wśród dzikiej przyrody, obcując z naturą i modląc się. Jeśli kapłan jest szczerze wierzący, nie zaatakuje go żadne zwierzę. Druidzi mają niewiele wspólnego z życiem społecznym. Dbają o chroniony przez siebie teren, wykonując takie zadania, jak sadzenie drzewek, wychowywanie młodych zwierząt, strzeżenie lasów przed pożarem i wspomaganie potrzebujących (przynajmniej tych, którzy szanują naturę). Kapłani Habbakuka nie są dobrze zorganizowani - nie mają centralnego zwierzchnictwa, któremu mieliby podlegać. Poznają nauki swego boga od kapłana-mentora lub od samego bóstwa, które czasami przybywa do szukających go z wiarą i pokorą. Najważniejszym świętem dla kapłanów Habbakuka jest Uczta Morza, ustanowiona przez kapłanów Habbakuka podczas powstawania Cesarstwa Ergothiańskiego. Ma ona miejsce co pięć miesięcy dnia trzynastego. To jedno z nielicznych świąt obchodzonych przez Ergothiańczyków. Dla mieszkających blisko morza jest to dzień chrzczenia nowych statków lub ofiarowania drobnych, osobistych podarków bogu morza, w nadziei na obronę statków przez Króla Rybaka przed Zeboim. Kulminacją dnia są wielkie regaty, w których uczestniczą wszystkie okręty. Zwycięzca zostaje obwołany panem mórz i jest gościem honorowym na wieczornych uroczystościach.

Dogmat

Żyj w harmonii z naturą, szanuj wszystko co żyje. Dobrze traktuj zwierzęta, bo są one darem od bóstw dla świata. Żyjąc w harmonii z naturą jesteś bliżej bogów. Ci, którzy plugawią ziemię, są wrogami. Bądź zawsze gotów walczyć w obronie ziemi i stworzeń oddanych twej pieczy.

Źródła

Smocza Lanca: Opis Świata

PANTEON DRAGONLANCE

Chaos

Najwyższy Bóg

Habbakuk

@@ Linia 4: / Linia 4: @@
 | caption=
 | name=Habbakuk
-| title=Abbuku Rybak (morskie elfy), Niebieski Feniks (Ergoth, Qualinesti, Silvanesti), Król Rybak, Pan Niebios (Balifor, Goodlund), Pan Mórz (Mithas)
+| title=Abbuku Rybak (morskie elfy), Niebieski Feniks ([[Ergoth]], [[Qualinesti (region)|Qualinesti]], [[Silvanesti (region)|Silvanesti]]), Król Rybak, Pan Niebios ([[Balifor]], [[Goodlund]]), Pan Mórz ([[Mithas]])
 | symbol=Niebieski feniks
 | home=[[Kopuła Stworzenia]]
@@ Linia 15: / Linia 15: @@
 | enemy=[[Chemosh]], [[Zeboim]]
 | super=}}
-'''Habbakuk''', znany wyznawcom także jako Król Rybak, włada wszystkimi stworzeniami ziemi oraz morza. Szczególnym szacunkiem darzą go tropiciele i żeglarze, szukając u niego obrony przed [[Zeboim]], boginią morza i sztormów. Habbakuk kreuje wszystko na swoje podobieństwo, a jest groźny, bezlitosny i okrutny niczym wilk, a przy tym łagodny i lękliwy niczym królik. Naturalna harmonia drapieżcy i ofiary uosabia się w Habbakuku, którego darzy się jednakowo strachem, jak i miłością. Reprezentuje odwieczny cykl natury, jest więc symbolem wiecznego życia poza śmiercią, co wyraża aspekt feniksa. Duchowni Habbakuka dzielą się na kapłanów i druidów. Ci pierwsi pracują na rzecz zaspokajania potrzeb społeczności - uczestniczą w połowach, polowaniach, strzegą przed dziką zwierzyną i opiekują się bydłem. W związku z tym są przez swój lud bardzo cenieni. Za to druidzi często zyją w odosobnieniu, izolując się w głębi lasów, przedkładając towarzstwo zwierząt nad kompanię innej inteligentnej istoty. Dlatego są postrzegani przez innych kapłanów za pogan, podczas gdy prosty lud widzi w nich tylko szalonych, starych pustelników. Druidzi niczego się jednak nie boją i są gotowi walczyć z tymi, którzy zagrożą ich podopiecznym. Strzegą swych obszarów i szybko karzą osoby przychodzące ze złymi intencjami. Bywają skłonni pomagać potrzebującym, aczkolwiek brak obycia społecznego sprawia wrażenie, że są nieczuli, zawzięci i gwałtowni. Wszyscy kapłani i druidzi Habbakuka chronią naturę przed tymi, którzy mogą ją zniszczyć lub marnotrawić jej zasoby. Raz w życiu kapłan opisywanego boga (ale nie druid ) musi porzucić przyjaciół oraz społeczność i wyruszyć w podróż, zabierając ze sobą tylko kij podróżny i ubranie, jakie ma na sobie. Wędrówka oczyszcza go i uczy prawdziwych dróg natury oraz Habbakuka. Wędrówka kończy się, gdy kapłan wykona przysługę dla swego boga (zwykle chroniąc lub lecząc zagrożoną naturę) lub gdy ten ześle wyraźny znak. Kapłani żyjący w społecznościach opiekują się zwierzętami, dzikimi i oswojonymi. Władają też prostymi mocami leczniczymi i mogą wspomagać miejscowego kapłana [[Mishakal]]. Staraja się codziennie spędzać jakiś czas wśród dzikiej przyrody, obcując z naturą i modląc się. Jeśli kapłan jest szczerze wierzący, nie zaatakuje go żadne zwierzę. Druidzi mają niewiele wspólnego z życiem społecznym. Dbają o chroniony przez siebie teren, wykonując takie zadania, jak sadzenie drzewek, wychowywanie młodych zwierząt, strzeżenie lasów przed pożarem i wspomaganie potzebujących (przynajmniej tych, którzy szanują naturę). Kapłani Habbakuka nie są dobrze zorganizowani - nie mają centralnego zwierzchnictwa, któremu mieliby podlegać. Poznają nauki swego boga od kapłana-mentora lub od samego bóstwa, które czasami przybywa do szukających go z wiarą i pokorą. Najważniejszym świętem dla kapłanów Habbakuka jest Uczta Morza, ustanowiona przez kapłanów Habbakuka podczas powstawania Cesarstwa Ergothiańskiego. Ma ona miejsce co pięć miesięcy dnia trzynastego. To jedno z nielicznych świąt obchodzonych przez Ergothiańczyków. Dla mieszkających blisko morza jest to dzień chrzczenia nowych statków lub ofiarowania drobnych, osobistych podarkow bogu morza, w nadziei na obronę statków przez Króla Rybaka przed Zeboim. Kulminacją dnia są wielkie regaty, w których uczestniczą wszystkie okręty. Zwycięsca zostaje obwołany panem mórz i jest gościem honorowym na wieczornych uroczystościach.
+'''Habbakuk''', znany wyznawcom także jako Król Rybak, włada wszystkimi stworzeniami ziemi oraz morza. Szczególnym szacunkiem darzą go tropiciele i żeglarze, szukając u niego obrony przed [[Zeboim]], boginią morza i sztormów. Habbakuk kreuje wszystko na swoje podobieństwo, a jest groźny, bezlitosny i okrutny niczym wilk, a przy tym łagodny i lękliwy niczym królik. Naturalna harmonia drapieżcy i ofiary uosabia się w Habbakuku, którego darzy się jednakowo strachem, jak i miłością. Reprezentuje odwieczny cykl natury, jest więc symbolem wiecznego życia poza śmiercią, co wyraża aspekt feniksa. Duchowni Habbakuka dzielą się na kapłanów i druidów. Ci pierwsi pracują na rzecz zaspokajania potrzeb społeczności - uczestniczą w połowach, polowaniach, strzegą przed dziką zwierzyną i opiekują się bydłem. W związku z tym są przez swój lud bardzo cenieni. Za to druidzi często żyją w odosobnieniu, izolując się w głębi lasów, przedkładając towarzystwo zwierząt nad kompanię innej inteligentnej istoty. Dlatego są postrzegani przez innych kapłanów za pogan, podczas gdy prosty lud widzi w nich tylko szalonych, starych pustelników. Druidzi niczego się jednak nie boją i są gotowi walczyć z tymi, którzy zagrożą ich podopiecznym. Strzegą swych obszarów i szybko karzą osoby przychodzące ze złymi intencjami. Bywają skłonni pomagać potrzebującym, aczkolwiek brak obycia społecznego sprawia wrażenie, że są nieczuli, zawzięci i gwałtowni. Wszyscy kapłani i druidzi Habbakuka chronią naturę przed tymi, którzy mogą ją zniszczyć lub marnotrawić jej zasoby. Raz w życiu kapłan opisywanego boga (ale nie druid ) musi porzucić przyjaciół oraz społeczność i wyruszyć w podróż, zabierając ze sobą tylko kij podróżny i ubranie, jakie ma na sobie. Wędrówka oczyszcza go i uczy prawdziwych dróg natury oraz Habbakuka. Wędrówka kończy się, gdy kapłan wykona przysługę dla swego boga (zwykle chroniąc lub lecząc zagrożoną naturę) lub gdy ten ześle wyraźny znak. Kapłani żyjący w społecznościach opiekują się zwierzętami, dzikimi i oswojonymi. Władają też prostymi mocami leczniczymi i mogą wspomagać miejscowego kapłana [[Mishakal]]. Starają się codziennie spędzać jakiś czas wśród dzikiej przyrody, obcując z naturą i modląc się. Jeśli kapłan jest szczerze wierzący, nie zaatakuje go żadne zwierzę. Druidzi mają niewiele wspólnego z życiem społecznym. Dbają o chroniony przez siebie teren, wykonując takie zadania, jak sadzenie drzewek, wychowywanie młodych zwierząt, strzeżenie lasów przed pożarem i wspomaganie potrzebujących (przynajmniej tych, którzy szanują naturę). Kapłani Habbakuka nie są dobrze zorganizowani - nie mają centralnego zwierzchnictwa, któremu mieliby podlegać. Poznają nauki swego boga od kapłana-mentora lub od samego bóstwa, które czasami przybywa do szukających go z wiarą i pokorą. Najważniejszym świętem dla kapłanów Habbakuka jest Uczta Morza, ustanowiona przez kapłanów Habbakuka podczas powstawania Cesarstwa Ergothiańskiego. Ma ona miejsce co pięć miesięcy dnia trzynastego. To jedno z nielicznych świąt obchodzonych przez Ergothiańczyków. Dla mieszkających blisko morza jest to dzień chrzczenia nowych statków lub ofiarowania drobnych, osobistych podarków bogu morza, w nadziei na obronę statków przez Króla Rybaka przed Zeboim. Kulminacją dnia są wielkie regaty, w których uczestniczą wszystkie okręty. Zwycięzca zostaje obwołany panem mórz i jest gościem honorowym na wieczornych uroczystościach.
 ===Dogmat===
 Żyj w harmonii z naturą, szanuj wszystko co żyje. Dobrze traktuj zwierzęta, bo są one darem od bóstw dla świata. Żyjąc w harmonii z naturą jesteś bliżej bogów. Ci, którzy plugawią ziemię, są wrogami. Bądź zawsze gotów walczyć w obronie ziemi i stworzeń oddanych twej pieczy.