Guulvorg

Straszliwe psowate potworności wyhodowane do wojny, guulvorgi są dumą hobgoblińskiej machiny wojennej. Nie ma wątpliwości, że te potwory nie są naturalne - zapewne stanowią wynik nadmiaru wolnego czasu i niezdrowego umysłu jakiegoś goblinoidzkiego transmutatora. Pierwsze guulvorgi na ziemiach goblinoidów pojawiły się całkiem niedawno; pomimo magicznego powstania rozmnażają się naturalnie, a niektóre uciekły na wolność.

Opis[]

Guulvorg przypomina monstrualnego wilka o kłach niczym ostrza szabli - są tak wielkie, że nie mieszczą się w paszczy i wystają z niej w górę i w dół. Do innych jego nienaturalnych cech należy zaliczyć kostne ostrogi wystające spod skóry na grzbiecie, czaszce i żebrach, a także długi i muskularny ogon zakończony kostną buławą. Skóra guulvorga ma kolor od szarej do czarnej, a jego oczy płoną na czerwono z wrogością.

Guulvorgi to jedne z największych istniejących psowatych - swoim rozmiarem przytłaczają nawet najgroźniejsze złowieszcze wilki. Mierzą od 4,5 do 6 metrów długości; notowane są nawet przykłady samców które osiągnęły 12 metrów długości przy wzroście 6 metrów w kłębie. Guulvorg ma skomplikowany system nerwowy i muskulaturę pozwalającą mu na działanie z nadzwyczajną szybkością oraz siłą.

Charakter[]

Tak jak worgi, guulvorgi są dzikimi bestiami o przebiegłych umysłach i okrutnych skłonnościach. Chociaż posiadają niezwykły intelekt jak na potwora o ich sile fizycznej, wciąż są zwierzęce. Już małe guulvorgi są dzikie z natury, a jeszcze większej brutalności uczą się obserwując swoich rodziców. Swoje ofiary męczą przed zabiciem, bez jakiejkolwiek litości czy empatii. Z charakteru są zwykle neutralne złe.

Zwyczaje[]

Guulvorgi są tak wielkie i żarłoczne, że na dziko nie potrafią współpracować w grupach większych niż jedna para. Guulvorg ma niesamowicie szybki metabolizm, przez co jego ciało wytwarza wielkie ilości ciepła i wymaga ogromnych ilości pokarmu. Dziki guulvorg nieustannie poluje, a ze swoich ofiar pożera każdy kawałek.

Fortunnie dla pokojowych społeczności, guulvorgi rozmnażają się rzadko i starzeją się szybko. W naturze, wiele dorosłych zagładza się na śmierć w procesie rozmnażania oraz opieki nad swoim dzieckiem. Młode ma już rozmiar dorosłego worga, ale jego obżarstwo pozwala mu szybko dorosnąć - rozmiar dorosłego osiąga w ledwo pół roku. Guulvorg rośnie przez całe życie, a najstarsze z nich mają już ogromne rozmiary, godne smoka. Ale bardzo niewiele z nich dożywa takiego wieku, a większość umiera przed osiągnięciem wieku 15 lat. Żaden nie dożywa wieku dwudziestki.

Guulvorgi dobierają się w pary na całe życie. Jeśli jeden z partnerów umrze, drugi od razu wyszukuje sobie kogoś innego. Pomimo bycia wrednymi wobec innych stworzeń, okazują się być gotowymi do poświęceń rodzicami.

Relacje[]

Guulvorgi posługują się językami goblińskim i worgowym; ich nazwa oznacza “pies bojowy” w goblińskim. W krainach gdzie żyją te okropne potwory często można liczyć na sowitą nagrodę za zabicie nawet jednego osobnika.

Wytworzone przez goblinoidy, guulvorgi wciąż są przywiązane do tych humanoidów. Hobgobliny hodują guulvorgi jako okrutne bestie oblężniczne, zdolne do szybkiego oczyszczenia pola bitwy z trupów. Nawet najbogatszy goblinoidzki król może sobie pozwolić na utrzymanie ledwo kilku guulvorgów naraz. Niektórzy po prostu pozwalają lojalnym guulvorgom polować oraz wracać do domu na spoczynek.

Guulvorgi nie widzą żadnej przydatności w skarbach, ale ich gniazda bywają zaśmiecone skarbami, które posiadały jego ofiary. Pan guulvorga może się nieźle wzbogacić, ma bowiem bardzo duże środki do zabijania oraz gromadzenia tego co ofiary przy sobie miały.

Środowisko[]

Najwięcej guulvorgów żyje na ziemiach goblinoidów, gdzie udomowione guulvorgi żyją w większych grupach niż tylko para. Na cywilizowanych terenach wciąż żyje jednak dość guulvorgów by stanowić zagrożenie.

Guulvorgi lubią stare lasy w klimacie umiarkowanym, gdzie ogromne drzewa maskują ich nadnaturalny rozmiar. W takich leśnych ostojach tworzą skomplikowane ciągi śladów, które sprawiają że guulvorga trudno wytropić (pomimo jego rozmiaru). Ślady na jego ścieżkach są zawiłe i wielokrotnie rozdeptywane przez to samo stworzenie. Ci, co go tropią, wcale nie mają łatwiej ze względu na jego rozmiar.

Guulvorgi są wysoce terytorialne - i obsesyjnie chronią swoją domenę przed sobą nawzajem oraz przed innymi zuchwalcami. Z własnej woli guulvorg może dzielić terytorium z partnerem, albo z watahą worgów którą postrzega jako młode do chronienia. Udomowiony przez goblinoidy guulvorg uważa ich osadę za swoje terytorium, zatem zaciekle broni takiej społeczności.

Walka[]

Guulvorgi są przebiegłe - podczas tropienia ofiary uczą się o niej, oraz nękają ją przez cały czas. Od razu wchodzą do starcia wręcz, puszczając w ruch swoje okrutne kły oraz potężne ogony. Są dość inteligentne by zabijać jednego wroga nim rzucą się na kolejnego - ale wciąż łatwo odwrócić ich uwagę poprzez zranienie go, co sprawi że guulvorg zmieni cel swojego gniewu. Nie atakują pazurami, a wyłącznie ugryzieniem i ogonem - przy czym potrafią uderzyć jednym i drugim w tej samej rundzie.

Te psowate nie są jednak głupie i uciekają kiedy przegrywają walkę. Potem będą czekać na odpowiednią chwilę do ponownego ataku, kiedy ich ofiary będą bezbronne.

Moce[]

Krew guulvorga jest tak gorąca, że ten paruje od ciepła. Zadając mu obrażenia kłute lub sieczne wręcz powoduje się wytrysk wrzącej juchy, która zadaje napastnikowi obrażenia od ognia, jeśli nie uda mu się test Refleksu.
Przy udanym ugryzieniu guulvorg może szarpnąć swoją ofiarę, przemieszczając ją. Jeśli szarpnięcie mu się nie udało, pozostaje niewrażliwy na riposty.
Guulvorg jest niewrażliwy na obrażenia od zimna, oraz odporny na obrażenia od ognia.
Guulvorg widzi w całkowitej ciemności na odległość 36 metrów oraz zupełnie dobrze w słabym świetle.

Czwarta edycja[]

Ten fragment dotyczy czwartej edycji Dungeons and Dragons.

W tej edycji guulvorgi nie dysponują kontratakiem wrzącą krwią, a ich charakter jest chaotyczny zły. Przeciętne osobniki są większe o jedną kategorię, oraz posługują się językiem otchłannym.

Źródła[]

Monster Manual V (2007; 3e)
Księga Potworów (2008; 4e)