Ginosfinks w piątej edycji D&D
Ginosfinks w trzeciej edycji
Ginosfinks (ang. Gynosphinx) - żeński odpowiednik androsfinksa, posiadający ciało skrzydlatego lwa i humanoidalną głowę.
Nie są tak silne jak androsfinksy, dysponują jednak błyskotliwym intelektem, sprytem i rozległą wiedzą. Jeśli to możliwe, starają się unikać walki, zamiast tego używając dyplomacji. Obcym pomagają tylko za opłatą, chętnie przyjmując klejnoty, biżuterię, magię w rozmaitych formach lub cenne informacje - na przykład sekrety, zagadki, poezję, opowieści lub miejsce przebywania androsfinksa. Jeśli śmiertelnik złamie zawartą z ginosfinksem umowę, jest bez wahania atakowany i, w razie porażki, pożerany.
Ginosfinksy dysponują licznymi czarami ze szkoły poznania, które potrafią wykorzystywać w bardzo kreatywny sposób. Chętnie na przykład podsłuchują śmiałków, naradzających się nad ich zagadką lub propozycją.
Ginosfinksy większość życia spędzają samotnie, starając się unikać kriosfinksów, którymi gardzą i hierakosfinksów, których się boją. Aktywnie natomiast poszukują androsfinksów. Często wynajdują dla siebie siedziby w opuszczonych ruinach i świątyniach, gdzie czekają na poszukiwaczy przygód, podróżnych i pielgrzymów. każdy z nich może mieć przecież jakieś informacje na temat androsfinksów lub artefakty pomocne w zlokalizowaniu jednego z nich.
Jako jedyne żeńskie sfinksy, ginosfinksy są kluczowe dla przetrwania gatunku. Ich potomstwo z androsfinksami daje małe gino lub androsfinksy, natomiast owocami związku z krio i hierakosfinksami są wyłącznie sfinksy z tych męskich podgatunków. Dzięki swemu sprytowi, ginosfinksy starają się unikać nielubianych przez siebie krewniaków. Kiedy jednak już wpadną na ich trop, ucieczka jest trudna, ponieważ oba gatunki poruszają się od nich znacznie szybciej.