Gekonid

Drobne, szybkie, jaskrawo ubarwione i ciekawskie, gekonidy (ang. geckonids) są najbardziej przyjazne spośród ludów jaszczurów.

Opis[]

Miękkie, nienachodzące na siebie łuski o zielonych, niebieskich, czerwonych i brązowych kolorach pokrywają ich skórę. Większość z nich ma około półtora metra wysokości. Ich kończyny są krótkie i cienkie, a ogony krótkie i przysadziste. Najbardziej charakterystyczne są ich oczy - duże, okrągłe ślepia, po obu stronach ich głów. Bardziej ciekawe są przyssawki na ich palcach, które pozwalają gekonidom chodzić po ścianach i sklepieniach jakby te były podłogami. Ich charakter jest zwykle neutralny dobry. Posługują się językiem jaszczuroludzi, z dialektem zawierającym klikanie i skrzeczenie którego człowiek nie może potwórzyć.

Społeczność i zachowanie[]

Gekonidy żyją w małych plemionach, a zasiedlają najchętniej parne dżungle oraz lasy w klimatach tropikalnym i półtropikalnym.

Napędzane są przez niepohamowaną ciekawość. Uwielbiają odkrywać, zatem często udają się do pobliskich miast, które uważają za skarbce ciekawostek. Po dołączeniu do cywilizacji, często zostają złodziejami lub nawet magami. Nie są przy tym chciwe. Kradną raczej w celu zapoznania się z cudzą własnością. Bawi ich obchodzenie prawa, zwłaszcza wbieganie po ścianach na dachy budynków i patrzenie z góry na miny strażników.

Gekonidy są generalnie przyjazne, wesołe i uprzejme na swój własny, dziwny sposób. Mają osobny sposób myślenia. Lubią obserwować rozmowy, aby w końcu rzucić dziwny komentarz lub żart, który tylko one rozumieją. Przykładowo, gekonid może zaskrzeczeć komuś w twarz, a potem twierdzić że powiedział coś ważnego w języku gekonidów. Kiedy indziej, może otworzyć pysk na kilka minut. Spytany po co, odpowiada że czeka na ptaki. Kiedy im się nudzi, płatają kolegom dziwne, nieszkodliwe figle.

Ekologia[]

Gekonidy są miesożerne, a żywią się ptakami, owadami i innymi małymi zwierzętami. W dziczy, mają wiele powodów by obawiać się drapieżników - są drobne i słabe. Gdyby nie ich szybkość oraz zdolność wspinaczki, już dawno by wymarły.

Walka[]

Gekonidy preferują raczej uciekać niż walczyć, jako że ich zęby i pazury są zbyt drobne by zadawać rany. Jeśli zmuszone do walki, używają swej szybkości i chodzenia po ścianach by zyskać przewagę. Szczególne po do popisu mają na terenie gdzie jest wiele pionowych powierzchni - w pomieszczeniach, na ulicach, w lesie lub dżungli i tym podobnych.

Jako że mogą trzymać się dowolnej powierzchni i skakać na odległość 9 metrów, często korzystają z elementu zaskoczenia. Biegają wzdłuż ścian by zrzucać swoich przeciwników. Unikają ataków poprzez skakanie na sklepienie - a jeśli coś pójdzie nie tak, uciekają po stromej powierzchni. W walce na otwartej przestrzeni, polegają na szybkości i zręczności, ale i tak są bardziej odsłonięte na atak.

Moce[]

Gekonidy potrafią dostrzegać niewidoczne istoty lub obiekty. Nie zauważają przy tym, że takie obiekty są niewidzialne - z góry zakładają że wszyscy je widzą.

95% gekonidów potrafi chodzić po ścianach;
50% gekonidów potrafi chować się w cieniu;
75% z nich umie poruszać się bez dźwięków;
75% posiada wrodzony talent ataku z ukrycia (co jest ich ulubionym sposobem walki).

Oprócz tego, wszystkie gekonidy mają lekkie zdolności do maskującej zmiany ubarwienia. Kolor ich skóry zmienia się lekko, dostosowując do ich otoczenia lub nastroju.

Toke[]

Ciemna strona gekonidów, przedstawiciele rasy toke (ang. tokay), są wielcy, silni i awanturniczy. Mają około 1,8 metra wysokości, a ich zęby są dość duże by gryźć w walce. Wszystkie mają różowe łuski z szarymi ciapkami. Ich charaktery są neutralne lub neutralne złe. Jako postacie, najczęściej są łotrzykami - by kraść i powodować kłopoty. Mają taki sam dziwny punkt widzenia jak ich mniejsi krewniacy, ale podszyty wrednym i okrutnym nastawieniem. Ich głośne skrzeczenie brzmi trochę jak szczekanie psa.

Źródła[]

Dragon #268 (2000)