Góra Olimp
Arboreańska kraina olimpijskich mocy nazywa się, wystarczająco zgrabnie, Olimp. Jest to, w słowach poetów, miejsce piętrzących się pasji i oślepiającego szału, kraina która jest przykładem Arborei i dzikość dobra. Na opadających zboczach i pośród wysokich traw, satyry hasają i gonią nimfy gdy zaczynają się Bachanalia. Białe marmurowe świątynie wznoszą się ponad zieloność, odbijajac wodę pluskającą leniwie w poniższej zatoce. Filozofowie rozprawiają w stoach swoich stowarzyszeń, kiedy ich debaty zaogniają z każdą mijającą minutą.
Poza obrębem Olimpu leży wielki ocean znaczony wyspami i rafami. Silne wiatry wieją od wody niosąc posmak słonego powietrza na ląd (choć miasto na zatoce Thalasii często jest nawiedzane przez wiedźmy, olbrzymie ośmiornice i inne stworzenia morza). Pasterze wolą swoje stada na wyspacz, a inni budują klasztory i kaplice dla swoich bogów - święte strefy skupiające siłę mocy. Ponoć amazonki zdobyły rezydencję w mieście Arkenos, szkoląc się do dnia, kiedy będą mogły zemścić się na mężczyznach, którzy je zniesławili.
Brzmi idyllicznie? Tak jest, w głównej mierze. Olimpijczycy mają silny sielankowy zmysł, znajdując przyjemność w pięknie natury i ludzi. Lecz czasem, bogowie szaleją. Wtedy, dzikie wiatry wieją, a burze grasują na lądzie. Spójrz, serca płoną jasno na Olimpie, lecz żadne nie są tak jasne jak te mocy. Jeśli zabiorą blask do kogoś, wie on o tym. Jeśli uznają, że jest trepem, lepiej by zaczął uciekać - i to bez pakowania się, gdy odchodzi.
Wciąż jednak kraina nie jest wszechsłodka i świetlana. Matka Ziemia i jej kochankowie stworzyli kilka potworów, mantikory, hydry, meduzy i im podobne - wiele z nich oraz ich potomstwa nazywa Olimp swoim domem. Oczywiście, moce mogłyby wyplenić wszystkie stworzenia, lecz jak wtedy śmiertelnicy dowiedliby swojego heroizmu? Bogowie znają pełną studnię niebezpieczeństw, lecz trzymają potwory wokół, by trzymać oczekujących uczciwie i rozumnie.
Olimp jest domem dla niemal wszystkich greckich bogów. Tylko pięciu członków panteonu żyje gdzieindziej (licząc Furie jako jedno bóstwo oraz nie licząc Tytanów, czy żony Hadesa, Persefony). To oznacza, że Olimp jest jedną z najbardziej przepełnionej bogami krain w wieloświecie, i taki stan rzeczy tutejsi bogowie lubią. Nie rozprzestrzeniają się pośród planów jak inne panteony; śpiewka mówi, że chcą utrzymać swoją siłę gotową w przypadku, gdyby musieli przeciwstawić się innemu prawdziwie monumentalnemu wyznaniu - czymś w rodzaju przewrotu Tytanów. Tak jak Celtowie i Nordowie (dwa pozostałe najpotężniejsze panteony), Grecy trzymają się razem i dowiodło to ich najsilniejszego atutu.
Zeus i jego małżonka Hera mieszkają na szczycie Olimpu. Każde bóstwo mieszkające na Olimpie na tutaj własną świątynię. (patrz ilustracja)
Canathas zwane też Wieczne Złoto jest jeziorkiem piękności, zamieszkianym zarówno przez Afrodytę jak i elficką Hanali Celanil
Tytanida Rea mieszka również na Olimpie.
Olimp jako jeden z planarnych szlaków
Przejścia między Szarymi Pustkowiami, a Arboreą przez Górę Olimp.
Choć szczyt Olimpu wznosi się na planie Arborei, jego korzenie, podobnie jak korzenie Yggdrasila, sięgają innych planów - Gehenny, Szarych Pustkowi i Carceri. Ścieżki do nich prowadzą przez mroczne jaskinie, przecinające granice planów. Ze szczytów Olimpu można się natomiast dostać na Plan Astralny i do światów Planu Materialnego, gdzie sięgają wpływy Zeusa i jego rodziny. W odróżnieniu od Jesionu świata, Olimp nie ma drug prowadzących do Planów Wyższych a wszystkie jego jaskinie są dokładnie opisane na mapach.
By przekroczyć granicę planów przy pomocy Góry Olimp, trzeba odnaleźć kolorowy portal, przypominający astralne jezioro koloru. Wędrując przez jaskinie trzeba uważać, by nie zgubić drogi. Wśród grani i szczytów góry portale prowadzące do innych planów wyglądają jak migoczące kurtyny. Portale te zwykle są dwukierunkowe. *Szare Pustkowia: Prawdziwy fundament Góry Olimp kończy się się niedaleko wrót podziemia Hadesu na trzeciej warstwie, Plutonie. Góra pozostaje doskonałą drogą obejścia innych warstw, z tego powodu też jest dość zatłoczona. Można zarówno wspinać się po zboczu góry, jak i wybrać się drogą przez wietrzne przejścia wewnątrz jej ogromu. Oczywiście jest to dłuższa droga, wyjątkowo niepewna dla trepa, który nie wie gdzie idzie. Góra mieści wiele ślepych zaułków, a zatem wiele kości skurli, którzy nie znali się dostatecznie, by znaleźć drogę wyjścia.
Hades (bóg) umieścił wielkie wrota wokół swojej krainy, więc nie otrzymuje ciekawskich i gapiów wędrujących przez jego dom bez dobrego powodu. Choć jego żona może czuć się samotnie, Hades nie cierpi na taką dolegliwość.