Góra Olimp

Góra Olimp

Arboreańska kraina olimpijskich mocy nazywa się, wystarczająco zgrabnie, Góra Olimp (ang. Mount Olympus). Jest to, w słowach poetów, miejsce piętrzących się pasji i oślepiającego szału, kraina która jest ucieleśnieniem Arborei i dzikości dobra. Na opadających zboczach i pośród wysokich traw, satyry hasają i gonią nimfy gdy zaczynają się Bachanalia. Białe marmurowe świątynie wznoszą się ponad zieloność, odbijając wodę pluskającą leniwie w poniższej zatoce. Oliwne gaje przeplatają się z pełnymi owiec, zielonymi pastwiskami, sadami pełnymi owoców i wijącej się winorośli. Filozofowie rozprawiają w stoach swoich stowarzyszeń, kiedy ich debaty zaogniają z każdą mijającą minutą.

Najwygodniejsza droga na szczyt góry biegnie po jej południowym, łagodnym stoku. Ścieżkę przecinają bystre strumyki i liczne winnice. Odbiegają od niej ukryte odnogi, strzeżone przez duchy kamieni i prowadzące do innych planów. Bogowie zazdrośnie strzegą tajemnic tych skrótów. Teoretycznie są one dostępne dla każdego odważnego śmiałka, jednak krwawnicy nie wyznający olimpijskich bogów często zamiast do celu trafiają na szare pustkowie, lub spotykają na swej drodze wrogo nastawionego pera.

Poza obrębem Olimpu leży wielki ocean znaczony wyspami i rafami. Silne wiatry wieją od wody niosąc posmak słonego powietrza na ląd. Pasterze wolą swoje stada na wyspach, a inni budują klasztory i kaplice dla swoich bogów - święte strefy skupiające siłę mocy. Ponoć amazonki zdobyły rezydencję w mieście Arkenos, szkoląc się do dnia, kiedy będą mogły zemścić się na mężczyznach, którzy je zniesławili.

Brzmi idyllicznie? Tak jest, w głównej mierze. Olimpijczycy mają silny sielankowy zmysł, znajdując przyjemność w pięknie natury i ludzi. Lecz czasem, bogowie szaleją. Wtedy, dzikie wiatry wieją, a burze grasują na lądzie. Spójrz, serca płoną jasno na Olimpie, lecz żadne nie są tak jasne jak te mocy. Jeśli zabiorą blask do kogoś, wie on o tym. Jeśli uznają, że jest trepem, lepiej by zaczął uciekać - i to bez pakowania się, gdy odchodzi.

Wciąż jednak kraina nie jest wszechsłodka i świetlana. Matka Ziemia i jej kochankowie stworzyli kilka potworów, mantikory, hydry, meduzy i im podobne - wiele z nich oraz ich potomstwa nazywa Olimp swoim domem. Oczywiście, moce mogłyby wyplenić wszystkie stworzenia, lecz jak wtedy śmiertelnicy dowiedli by swojego heroizmu? Bogowie znają pełną studnię niebezpieczeństw, lecz trzymają potwory wokół, by trzymać oczekujących uczciwie i rozumnie.

Krajobraz Góry Olimp

Olimp jest domem dla niemal wszystkich greckich bogów. Tylko pięciu członków panteonu żyje gdzie indziej (licząc Furie jako jedno bóstwo oraz nie licząc Tytanów, czy żony Hadesa, Persefony). To oznacza, że Olimp jest jedną z najbardziej przepełnionej bogami krain w wieloświecie, i taki stan rzeczy tutejsi bogowie lubią. Nie rozprzestrzeniają się pośród planów jak inne panteony; śpiewka mówi, że chcą utrzymać swoją siłę gotową w przypadku, gdyby musieli przeciwstawić się innemu prawdziwie monumentalnemu wyznaniu - czymś w rodzaju przewrotu Tytanów. Tak jak Celtowie i Nordowie (dwa pozostałe najpotężniejsze panteony), Grecy trzymają się razem i dowiodło to ich najsilniejszego atutu.

Każde bóstwo mieszkające na Olimpie na tutaj własną świątynię (patrz ilustracja). Zeus i jego małżonka Hera mieszkają na szczycie Olimpu, w wielkiej cytadeli z gładzonego marmuru i złota. Tylko ich wyznawcy są w stanie dostrzec wejście do budowli. Afrodyta zamieszkuje lustrzany pałac, wykonany z kwarcu i klejnotów. Każda z jego ścian jest odbiciem jej własnej piękności. Wejście ukryte jest w magicznym lustrze, a jeden z korytarzy pałacu prowadzi do Pozłacanej Komnaty Czuciowców. Apollo korzysta ze świątyni i amfiteatru wsypanego zmielonym złotem, błyszczących wewnętrznym blaskiem. Trybuny amfiteatru mają kształt marmurowego półksiężyca osadzonego w zboczu góry. Można tu spotkać wielu Czuciowców recytujących poezję lub wystawiających swoje sztuki. Canathas zwane też Wieczne Złoto jest jeziorkiem piękności, pojawiającym się okresowo zarówno w siedzibie Afrodytę jak i elfickiej Hanali Celanil, nordyckiej Freji oraz faeruńskiej Sune. Siedziba Aresa to potężna forteca, strzegąca przejścia do portali prowadzących do innych siedzib panteonu. Zbudowana jest z kości. Naprzeciwko niej leży twierdza Ateny, zbudowana z żelaza. Siedziba Dionizosa to winny gaj, pełny radosnych istot na winnym rauszu. Kręci się tu także mnóstwo bachian. Hermes mieszka w jaskini hazardu, położonej wewnątrz góry. Dla wszystkich oprócz jego wyznawców panują tu ciemności. Wiele korytarzy prowadzi do tajemniczych i zaskakujących miejsc. Artemida, Demeter, Nike i Tyche posiadają tu swoje własne, choć nie tak okazałe siedziby. Posejdon utrzymuje tylko niewielką kapliczkę, większość czasu spędzając na drugiej warstwie Arborei. Pan i Prometeusz wędrują po pierwszej warstwie planu, rzadko pojawiając się na samym Olimpie. Tytanida Rea mieszka również na Olimpie.

Spośród olimpijskich miast wyróżniają się zwłaszcza trzy. Arkenos, największe z nich, leży na półwyspie przy ujściu szerokiej rzeki. Jest znane ze swojego klanu Amazonek, oddających się w pełni sztuce wojny i poważanych na całym planie. Talasja to nadbrzeżne miasto rybackie, położone na słonecznych wzgórzach. Często jest nawiedzane przez wiedźmy, olbrzymie ośmiornice i inne stworzenia morza. Wtedy to na pomoc wzywani są herosi. Polikeptolon to miasto uczonych i filozofów, którzy we wszystkich czynnościach niezwiązanych z ich studiami wysługują się pracą niewolników. To jeden z nielicznych przyczółków Guwernantów po chaotycznej stronie Wielkiego Koła.

Do najbardziej znanych poza bogami mieszkańców Góry należą: Galen - półbóg-uzdrowiciel centaurów, niosący pomoc potrzebującym w najbardziej odległych zakątkach Góry. Zielony Płomień z Robaczego Lasu - potężna nimfa, czuwająca nad dzikszymi rejonami i nie mająca litości dla szkodników i głupców. Epiros Turidifon - miejscowy przywódca Czuciowców, bariaur o wspaniałym barytonie, hedonista i autor traktatów o naturze piękna, natury i bólu. Jego najsłynniejsze dzieło nosi tytuł Natura natury.

Olimp jako jeden z planarnych szlaków

Przejścia między Szarymi Pustkowiami, a Arboreą przez Górę Olimp.

Choć szczyt Olimpu wznosi się na planie Arborei, jego korzenie, podobnie jak korzenie Yggdrasila, sięgają innych planów - Gehenny, Szarych Pustkowi i Carceri. Ścieżki do nich prowadzą przez mroczne jaskinie, przecinające granice planów. Ze szczytów Olimpu można się natomiast dostać na Plan Astralny i do światów Planu Materialnego, gdzie sięgają wpływy Zeusa i jego rodziny. W odróżnieniu od Jesionu świata, Olimp nie ma dróg prowadzących do Planów Wyższych a wszystkie jego jaskinie są dokładnie opisane na mapach.

By przekroczyć granicę planów przy pomocy Góry Olimp, trzeba odnaleźć kolorowy portal, przypominający astralne jezioro koloru. Wędrując przez jaskinie trzeba uważać, by nie zgubić drogi. Wśród grani i szczytów góry portale prowadzące do innych planów wyglądają jak migoczące kurtyny. Portale te zwykle są dwukierunkowe.

• Szare Pustkowia:

Prawdziwy fundament Góry Olimp kończy się się niedaleko wrót podziemia Hadesu na trzeciej warstwie, Plutonie. Góra pozostaje doskonałą drogą obejścia innych warstw, z tego powodu też jest dość zatłoczona. Można zarówno wspinać się po zboczu góry, jak i wybrać się drogą przez wietrzne przejścia wewnątrz jej ogromu. Oczywiście jest to dłuższa droga, wyjątkowo niepewna dla trepa, który nie wie gdzie idzie. Góra mieści wiele ślepych zaułków, a zatem wiele kości skurli, którzy nie znali się dostatecznie, by znaleźć drogę wyjścia.

Hades umieścił wielkie wrota wokół swojej krainy, więc nie otrzymuje ciekawskich i gapiów wędrujących przez jego dom bez dobrego powodu. Choć jego żona może czuć się samotnie, Hades nie cierpi na taką dolegliwość.

Żródło

• Planescape Campaign Setting
• Planes of Chaos
• Planes of Conflict