Fomor w piątej edycji D&D
Fomor
Fomory (w czwartej edycji fomorianie, ang. fomorians) to najbardziej zdeformowani, odrażający i nikczemni giganci. Każdy z nich posiada niepowtarzalny wygląd, odróżniający go od pozostałych. Do najczęstszych deformacji należą: niewłaściwie umieszczone bądź wykrzywione kończyny, dziwnie rozmieszczone elementy twarzy, garb, nienaturalnie wydęte lub spuchnięte części ciała, brodawki i narośle rozsiane po całym ciele, zwiędłe ciało, zbyt małe lub zbyt duże kończyny, ogromne uszy i nos, wielkie stopy lub krótkie nogi. Ich biała skóra jest gruba i miejscami owłosiona włosami twardymi niczym druty. Dodatkowo chronią ją skórzanymi i metalowymi zbrojami, dostosowanymi do ich wyglądu. Z zapachem bywa różnie. Niektóre śmierdzą strasznie, z powodu nadmiernie rozwiniętych gruczołów potowych, inne nie wydzielają zapachu wcale. Również głos każdej z tych istot brzmi inaczej.
W walce fomory używają maczug i innych tępych narzędzi, które są bardzo skuteczne dzięki ich olbrzymiej sile. Każdy zdobyty płat metalu wkomponowują w swoje pancerze, czasem czyniąc z nich naprawdę imponujące zbroje. Nie trwa to jednak długo, ponieważ fomory nie mają w zwyczaju dbać i konserwować swych pancerzy. Ulubioną taktyką tych istot jest atak z zaskoczenia, co wychodzi im znakomicie, gdyż poruszają się powoli i ostrożnie. Z powodu dziwacznie rozmieszczonych narządów zmysłów same są trudne do zaskoczenia. Fomory czasem oszczędzają pokonanych przeciwników, którzy następnie są dla zabawy torturowani i w końcu pożerani.
Fomory zamieszkują jaskinie, opuszczone kopalnie i inne podziemne lokacje. Rzadko modyfikują swe domostwa, raczej dostosowując się do zastanych warunków. Najczęściej wędrują korytarzami swej dziedziny, omijając jedynie miejsca zbyt niebezpieczne by do nich zaglądać. Zwykle klan fomorów wybiera sobie ustronną alkowę, w której urządza posłania. Terytoria fomorów są często oznaczane ciałami zabitych przeciwników, wcześniej ogołoconych z bogactw.
Społeczność fomorów cechuje się nikczemnością i amoralnością. Najsilniejszy i najokrutniejszy osobnik włada wszystkimi pozostałymi, których zwykle jest niewielu. kobiety i dzieci traktowani są jak niewolnicy. Przemoc jest częsta i nieraz prowadzi do poważnych ran lub śmierci. Fomory są znane ze współpracy z innymi istotami w złej sprawie. Zazwyczaj istoty te muszą być zdolne do zdominowania gigantów by skłonić je do współpracy, opartej głównie na strachu. Przy pierwszej nadarzającej się okazji fomory są skłonne zdradzić swych wspólników, jeśli tylko odpowiada to ich interesom.
Fomory mogą obywać się bez jedzenia przez długie tygodnie, co pozwala im przetrwać w ich podziemnych koloniach. Za pożywienie może im służyć niemal każda organiczna materia, od grzybów i porostów, poprzez rośliny, nietoperze, gryzonie i ryby. Najbardziej lubią smak mięsa dużych ssaków, zwłaszcza błagających o oszczędzenie ich. Przygotowanie posiłku zazwyczaj opiera się na torturowaniu go bardziej niż na przyprawianiu.
Najbardziej ohydne i nikczemne z całego rodu pomniejszych gigantów są bezbożni fomorianie (ang. fomorians), u których zdeformowane ciało odzwierciedla ich plugawe postępowanie. U niektórych rysy twarzy są niesamowicie zniekształcone na zdeformowanej, pokrytej brodawkami twarzy. U innych kończyny mają rażąco różne rozmiary i kształty niż normalne, a jeszcze inne wydają z siebie mrożące krew w żyłach wycie i świszczenie przy każdym oddechu, przez zdeformowane usta. Ich nędzny wygląd rzadko wzbudza sympatię, jednak dla samych fomorian odzwierciedla on zgubę jaką przyniosło na nich zło rządzące ich umysłami i sercami.
Elfy pamiętają czas kiedy fomorianie byli jedną z najbardziej pięknych ras, posiadającą błyskotliwe umysły i niezrównane zdolności magiczne. Ta fizyczna doskonałość nie dotyczyła ich serc, które były pożerane przez żądzę władzy i mocy. Fomorianie próbowali podbić Baśniową Dzicz i zniewolić jej mieszkańców, twierdząc że magia innych istot jest ich własnością. Po zjednoczeniu się istot baśniowych w obronie swojego królestwa, fomorianie nadal walczyli przez co zostali obłożeni straszliwą klątwą. Jeden po drugim ci giganci upadali, a ich ciała były wypaczane na obraz zła gnieżdżącego się w ich sercach. Pozbawione wdzięku i magicznej mocy, te nikczemne okropieństwa uciekły od światła, zagłębiając się głęboko w czeluście świata, aby pielęgnować urazę i nienawiść. Przeklinają swój los, kreśląc plany zemsty na istotach baśniowych, a krzywdy jakie doświadczyli.
Fomorianie mieszkają w niesamowicie pięknych jaskiniach Podmroku, rzadko zapuszczając się na powierzchnię. Ich leża posiadają bogaty dostęp do wody, ryb, lasów grzybów, a także rzeszy zniewolonych stworzeń które karmią swoich panów. Kiedy niewolnicy są za słabi aby pracować zostają zabijani i pożarci. Niegodziwość i deprawacja są podstawą społeczeństwa fomorian, gdzie wola najsilniejszego i najokrutniejszego z gigantów stanowi prawo. Oznaczają oni granice swojego terytorium trupami wrogów, malując ściany jaskiń ich krwią i łącząc członki zwłok w groteskowy sposób, aby zbezcześcić ciała zabitych.
Zdeformowane ciało fomorian uniemożliwia im rzucanie głazami, jak czyni to wiele z gigantów oraz sprawia, że nie mogą ubrań na siebie nic po za skrawkami materiału. Jednakże ich groteskowa fizjonomia twarzy daje im wyostrzone zmysły przez co bardzo ciężko ich zaskoczyć i wpędzić w zasadzkę. Chciwość i zło fomorian leży w ich sercach i nadal ich dręczy od czasu degeneracji i upadku. Fomorianie zawierają sojusze z innymi stworzeniami kiedy jest im to na rękę, ale są z natury nielojalne więc zdradzają swoich sojuszników z byle kaprysu.
Fomorianin może przekazać swoją klątwę na innych używając mocy zwanej złym okiem (ang. evil eye) - ostatniej pozostałości niegdysiejszej zdolności do magii tych gigantów. Stworzenie przeklęte przez fomoriańskie złe oko zostaje magicznie zdeformowana i wykręcona, doświadczając cząstki bólu i gniewu, które stworzyły rasę fomorian. Na szczęście klątwa nie jest permanentna i znika zazwyczaj po kilku dniach.
Źródła
- Monstrous Manual
- Giantcraft
- Księga Potworów II
- Monster Manual 5e