Feniks w piątej edycji D&D
Feniks w czwartej edycji
Artykuł odnosi się do żywiołaka o neutralnym charakterze z Planów Wewnętrznych. Zobacz też: Feniks (stworzenie)
Feniks to pierwotny żywiołak ognia postrzegany za symbol nieśmiertelności i odrodzenia ze względu na swoją zdolność do powrotu zza grobu.
Opis[]
Wyzwolenie feniksa z Planów Wewnętrznych tworzy wybuch ognia którego fala rozchodzi się po niebie. Ogromny ognisty ptak przybiera kształt pośrodku dymu i płomieni - to starszy żywiołak sprowadzony przez pragnienie spalenia wszystkiego na popiół.
Charakter[]
Feniks rzadko kiedy zagrzewa jedno miejsce, bo odczuwa palącą potrzebę przekształcenia świata w inferno. Z charakteru feniksy są neutralne.
Relacje[]
Feniksy nie mówią żadnym językiem. Z nieznanego powodu darzą one gorącą nienawiścią nieumarłych i traktują ich jako priorytet ataków, chyba że jakaś inna jednostka okaże się być większym zagrożeniem.
Powstać jak feniks z popiołów - iluż używa tego zacofanego kolokwializmu. Niewiele wiedzą o okropności takiego odrodzenia.
Materiały[]
W popiołach pozostałych po zabiciu feniksa można czasem znaleźć pojedyncze szkarłatne piórko. Użyte jako komponent materialny do czaru przywołanie z martwych pozwala czaromiotowi ożywić osobnika martwego od co najwyżej roku, lub wskrzesić osobnika zmarłego ze starości dając mu jeszcze rok życia.
Walka[]
Feniks zwykle zaczyna walkę od opadnięcia między wrogów niczym ognisty meteor, po czym atakuje bronią naturalną tych co nie potrafią latać.
Aura[]
Feniks całkowicie rozświetla obszar w promieniu 18-stu metrów wokół siebie i rzuca słabe światło na dalsze 9 metrów.
Broń naturalna[]
Broń naturalna feniksa zadaje podwójne obrażenia wszystkim strukturom i przedmiotom. Raz na rundę może uderzyć dziobem i raz łapą ze szponami. Sam jego dotyk wystarczy aby podpalić niewielki palny obiekt.
- Pazury zadają 2k8+8 obrażeń od ognia.
- Atak dziobem feniksa zadaje 2k6+8 obrażeń od ognia i podpala cel. Na początku każdej swojej rundy płonąca ofiara otrzymuje 1k10 obrażeń aż go ugaszenia. Podpalenie można zgasić poświęcając na to pełną akcję.
- Feniks może przenikać przez jednostki i zatrzymywać się w nich, zadając im od razu 1k10 obrażeń od ognia.
Moce[]
W chwili śmierci feniks wybucha, zadając 4k10 obrażeń od ognia i podpalając wszystkie palne obiekty w promieniu 18-stu metrów. Udany rzut obronny na Refleks zmniejsza obrażenia o połowę.
Po eksplozji pozostaje kawałek węgla o kształcie jaja. Waży on 2 kilogramy i jest przeraźliwie gorący, zadając (raz na rundę) 6k6 obrażeń od ognia przy dotknięciu. Węgielek jest niepodatny na wszelkie obrażenia i po upływie 1k6 dni wykluwa się z niego nowy feniks.
Odporności[]
- Feniks lata na tyle zręcznie, że podczas przelotu nie prowokuje ataków okazyjnych.
- Feniks jest niepodatny na ogień i trucizny, a także na zmęczenie, schwytanie, paraliż, petryfikację, ogłuszenie, oszołomienie i zdominowanie.
- Feniks jest odporny na obrażenia fizyczne od nie-magicznych źródeł.
- Feniks widzi w ciemności na odległość 18-stu metrów.
- Trzy razy na dzień, po przegraniu rzutu obronnego feniks może wciąż wybrać pełne powodzenie w tym rzucie.
- Dzięki zmiennej formie, feniks może przeciskać się przez otwory mające co najmniej 2,5 centymetra średnicy.
- Trafienie feniksa atakiem wręcz powoduje oparzenie się od jego ciała (1k10 obrażeń od ognia). Dalekosiężna broń biała chroni przed poparzeniem.
Różnice między edycjami[]
W czwartej edycji D&D feniks ulegał samospaleniu na własne życzenie, wybuchając po czym odradzając się w swojej następnej turze. Ponadto potrafił wyemitować oszałamiający i raniący strumień światła. Charakter feniksów był nieokreślony.
Zobacz też[]
Źródła[]
- Księga Potworów (2010; 4e)
- Mordenkainen's Tome of Foes (2018; 5e)