Bóstwo | |
---|---|
Erythnul Wielość, jak przedstawiony w Bóstwa i Półbogowie (2002). | |
Erythnul | |
Tytuł(y) | Wielość |
Symbol | Czerwona kropla krwi lub bestialska maska przedstawiająca zmienne oblicze Erythnula |
Plan Ojczysty | Pandemonium/Kokytus/Cytadela Rzezi |
Ranga mocy | Pośrednie bóstwo |
Charakter | Chaotyczny zły (chaotyczne neutralne tendencje wg. niektórych źródeł) |
Dziedziny | Mord, nienawiść, ohydność, panika, złość, zazdrość |
Domeny | Chaos, Chciwość, Mistycyzm, Oszustwo, Szaleństwo, Wojna, Zło |
Ulubiona broń | Morgensztern o kamiennej głowicy |
Sojusznicy | Hextor, Karaan, Kurell, Roykyn |
Zwierzchnik | Brak |
Ujrzenie bóstwa rzezi to straszliwe przeżycie, Erythnul (e-rit-null) Zazwyczaj pojawia się w postaci człowieka o powykręcanych mięśniach i posturze kloca. Jego skóra jest jasna i poplamiona, jakby z porów sączyła się krew. W czasie bitwy zmienia wygląd i staje się co jakiś czas człowiekiem, gnollem, niedźwieżukiem, ogrem i trollem. Tę nieustannie zmieniającą się formę dobrze oddaje nazwa bóstwa - Wielość. W walce używa dwuręcznego morgenszterna o kamiennej głowni z otworem, przez co wydaje przerażające odgłosy, kiedy bóstwo zamachnie się orężem.
Dogmat[]
Erythnul jest brutalnym bóstwem, które lubuje się w panice i rzezi. W cywilizowanych krajach jego wyznawcy (także źli wojownicy, barbarzyńcy, łotrzykowie) tworzą niewielkie, nielegalne kulty. W dzikich krainach jest dość popularnym bóstwem barbarzyńców, gnolli, niedźwieżuków czy trolli. Erythnul zachęca wiernych do przelewania krwi dla samej przyjemności, do przywłaszczania tego, co do nich nie należy, i do niszczenia każdego, kto mógłby cokolwiek im odmówić. Chce także, by zeszpecili wszystkie piękne miejsca. Odebranie komuś jego własności, zwłaszcza rywalowi, w oczach Erythnula ma bardzo duże znaczenie. Według jego zasad, przeciwników, których nie można zabić, należy okaleczyć, a to, czego nie da się ukraść, trzeba zniszczyć.
Duchowni i świątynie[]
Kapłani Erythnula lubią rdzawą czerwień lub stroje brudne od krwi. Są okrutnymi, pełnymi nienawiści sadystami. W cywilizowanych okolicach żyją w ukryciu, a w dzikich krainach stają się niosącymi śmierć tyranami, którzy znęcają się nad słabszymi. Kochają plugawić wszystko, co piękne i oszpecać atrakcyjne osoby. Każde miejsce, w którym popełniono okrutny czyn lub przelano wiele krwi, to dla wyznawców tego bóstwa miejsce święte, idealne na założenie świątyni Erythnula. W niecywilizowanych okolicach budują całe fortece na polach bitew, zasadzek lub masakr. W miastach ukrywają przybytki w najgorszych dzielnicach, najczęściej tam, gdzie mają miejsce najgorsze ze zbrodni.