Ekimmu w drugiej edycji D&D
Ekimmu są nieumarłymi duchami które nienawidzą humanoidów, a ich jedynym celem jest sianie spustoszenia i zniszczenia wśród ofiar. Były kiedyś ludźmi, jednak zmarły z dala od domu i nie urządzono im godnego pochówku.
Opis[]
Ekimmu wygląda jak byczogłowy, upiorny humanoid o wzroście prawie 3 metrów. Przypomina trochę minotaura-ducha. Zwykle jest jednak niewidzialny, nawet kiedy atakuje. Wówczas jego obecność można wyczuć dzięki upiornemu wichrowi niosącemu stęchły zapach krypty.
Charakter[]
Ekimmu są półinteligentne i w ciągłym stanie bezmyślnej furii, a ich charakter jest dowolny zły (tak jak pierwotnie za życia). Egzystują wyłącznie w celu zaspokajania nienawiści i niszczenia życia. Dobre i neutralne ekimmu (powstałe z osób o takich charakterach) także są możliwe - jednak one ograniczają swą działalność do lamentowania nad swoim losem i pragną prawidłowego pochówku.
Zwyczaje[]
Ekimmu są przeważnie samotnikami, aczkolwiek zdarza im się połączyć w grupę do czterech by łatwiej wyładowywać nienawiść. Następuje to szczególnie kiedy wszyscy ci nieumarli zakończyli swe śmiertelne życie w tym samym miejscu i czasie. Poza tymi przypadkami nie prowadzą żadnego życia społecznego.
Środowisko[]
Ekimmu najczęściej pojawiają się w dziczy poza cywilizacją, tam gdzie ludzie zmarli poza domem a ich zwłoki pozostały nieodkryte i niepochowane. Są aktywne nocą, którą wolą od dnia - jednak ten ich nie powstrzymuje.
Gniazda[]
Ruiny i odizolowane groty stanowią ulubione kryjówki ekimmu. Mieszkają blisko miejsca gdzie poniosły śmierć, ale nie są z nim związane - i czasem oddalają się. W takich przypadkach i tak jednak wrócą do miejsca zgonu w ciągu paru dni. Doglądanie własnego niepochowanego ciała ma na celu podbudowywanie gniewu i nienawiści ekimmu.
Relacje[]
Jeśli znalazło by się szczątki człowieka który po śmierci stał się ekimmu, można wyprawić mu godny pochówek. W takim wypadku ekimmu zniknie i nie będzie już więcej dręczyć żywych.
Walka[]
Ekimmu nie posiadają żadnego rodzaju ataku - przynajmniej nie bezpośredniego. Jego celem jest ponownie zająć fizyczne ciało. Jego ofiara musi zdać rzut obronny przeciw czarom, albo zostanie przezeń opętana. Wówczas ekimmu zmusi ją do zasiania spustoszenia między jej kompanami, manipulując opętaną postacią i atakując jej rękami. W przypadku niepowodzenia spróbuje opętać inny cel.
Ekimmu nie dba czyim ciałem zawładnie. Kiedy już to nastąpi, zrobi co może aby jego medium zostało zabite. Kiedy to się stanie, ekimmu opuści zwłoki i spróbuje znaleźć sobie nową ofiarę którą opęta. Nie spocznie dopóki wszystkie istoty w okolicy zostaną wybite do nogi.
Odporności[]
Opętując swoją ofiarę ekimmu otrzymuje połowę obrażeń które otrzymuje jego medium. Wciąż możliwe jest jednak zabicie ekimmu wewnątrz medium, bez zabijania opętanej ofiary. W takim przypadku opętanie się kończy, a ofiara wraca do siebie (chociaż dalej jest ranna).
Ekimmu potrafią być trwale niewidzialne. Są niepodatne na uśpienie, unieruchomienie, zauroczenie, paraliż, zimno i trucizny. Te same odporności zyskuje ofiara którą ekimmu opętuje.
Słabości[]
Ofiary ekimmu którym powiódł się rzut obronny przeciw opętaniu stają się niepodatne na opętanie ze strony tego konkretnego ekimmu. Wciąż mogą jednak zostać opętane przez innego osobnika. Jako że są tylko pół-inteligentne i oszalałe, ekimmu mogą mieć kłopoty z wykorzystaniem wszystkich czarów opętanego czaromiota. Dlatego dostęp do wszystkich jego czarów może być ograniczony w przypadku opętania.
Chociaż ekimmu są niewidzialne, ich ciała mają trochę rozrzedzonej fizycznej substancji i mogą zostać uszkodzone zwyczajną bronią. Pomimo niewidzialności są bardzo podatne na rany.
Zarówno ekimmu jak i jego medium otrzymują 2k4 obrażeń od wody święconej. Szczególnie dobrze przeciw ekimmu sprawdza się czar święte słowo. Mogą zostać odegnane tak samo jak wampir.
Źródła[]
- Dragon Magazine #210 (1994; 2e)
- Monstrous Compendium Annual Volume Two