Duergar w piątej edycji D&D
Dawno temu łupieżcy umysłów podbili fortece klanu Duergar i kranoludzkie królestwo Shanatar. Po pokoleniach niewoli oraz okrutnych eksperymentach illithidów, duergarowie powstali przeciwko swym panom i odzyskali wolność. Tak powstała nowa podrasa krasnoludów obdarzonych ograniczonymi mocami mentalnymi. Szare krasnoludy to zła i zgorzkniała rasa, której przedstawiciele zachowali wyjątkowe umiejętności i fachowość krasnoludów. Znaleźli dla siebie niszę w Podmroku, tworząc pancerze oraz broń, którymi handlują z wojowniczymi mieszkańcami owej krainy. Wydają się być wyłączeni spod Błogosławieństwa Grzmotu. Duergarowie jako rasa są źli, lecz niektórzy jej przedstawiciele odwracają się od pobratymców i szukają innego sposób na życie. Dla części oznacza to również porzucenie złych bogów duergarów i przyjęcie tradycyjnego krasnoludzkiego panteonu. W przypadku innych okazuje się to być praktycznie zdrada - zwykle związana ze stylem życia polegającym na okradaniu innych szarych krasnoludów. Gdy wyrzutek zostanie odkryty, zwykle pozbawiany jest własności, a jego twarz oraz ramiona zostają wytatuowane, co świadczy o jego przestępczej przeszłości. Wyrok dopełnia banicja pod karą śmierci. Niektóre klany w sekrecie pomagają wyrzutkom lub zachęcają ich do odejścia, zanim zostaną odkryci. Powrót oznacza śmierć. Ponury los kieruje większość banitów na powierzchnię, gdzie walczą o przetrwanie w nieprzyjaznym świecie. Krasnoludy z powierzchni nienawidzą duergarów, ponieważ skierowali się oni ku złu, zresztą żadna inna rasa powierzchni nie darzy szarych krasnoludów zbytnią miłością. Większość szarych krasnoludów spotykanych przez mieszkańców powierzchni to wytatuowani wyrzutkowie, choć pewna niewielka ich liczba miała na tyle szczęścia lub sprytu, by uciec, zanim zostali odkryci. Zarówno mężczyźni jak i kobiety są łysi, a tym ostatnim nie rosną brody. Są znacznie szczuplejsi od innych krasnoludów, mają poważne twarze, siwe włosy i szarą skórę.
Źródła[]
- Zapomniane Krainy: Opis Świata